​Η δική μου η Μάνα…

​Η δική μου η μάνα…

Στις δύσκολες στιγμές είναι εδώ,

Στις χαρούμενες στιγμές είναι εδώ,

Πάντα με ρωτάει εάν θέλω να μου μαγειρέψει κάτι,

Πάντα μου παραπονιίεται για κάτι,

Πάντα της παραπονιέμαι για κάτι,

Πάντα θυμώνω με κάτι,

Πάντα μετανιώνω για το κάτι που θύμωσα,

Πάντα μου λέει ότι μου έχει κάτι καταπληκτικά φυλαγμένα ρούχα του πάλε ποτέ, που είναι όμως σχεδιαστών, καθ’ ότι και κοκέτα,

Πάντα με παίρνει τηλέφωνο κάθε βράδυ, δεν έχει σημασία εάν είναι 11, 12, 1 σημασία έχει ότι με παίρνει

Πάντα με λέει λουλούδι της,

Πάντα μου στέλνει ένα φακελάκι ζωγραφισμένο και γράφει επάνω πόσο με αγαπάει,

Πάντα κλάει όταν κλαίω,

Πάντα γελάει όταν γελάω,

Πάντα μου λέει να μην στεναχωριέμαι γιατί όλα θα περάσουν,

Και επειιδή και εγώ μάνα είμαι…ας αγαπήσουμε ξεχωριστά, μοναδικά, ο κάθε ένας τη μάνα που έχει δίπλα του, γιατί υπάρχουν άλλοι που τις έχουν, παρά μόνο στις αναμνήσεις τους και στην καρδιά τους. Γιατί εκεί που βρίσκονται θα έρθουμε, ας μάθουμε λοιπόν όλοι να αγαπάμε με την ψυχή της μάνας, γιατί ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ!

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου, μικρές και μεγάλες!

Y.Γ. φωτογραφία εξωφύλλου είναι αρχείο από διακοπές μας στην Σκιάθο…σιγά μην σας πω ημερομηνία… 🙂