Η ανάγκη για γαλήνη και χαλάρωση…

«Η απλή αγωνία της ύπαρξης γεννά µια ακατανίκητη ανάγκη για γαλήνη και χαλάρωση», λέει ο Μπρυκνέρ. 

Εξού και η πληθώρα των θεραπειών κάτω από την αιγίδα του ζεν, του Βουδισµού, της γιόγκα, των βιταµινών, παγκοσµίως.

Από την άλλη όµως εγώ, έχω πάντα την αίσθηση πως είµαι παγιδευµένη µέσα σε µια πρωτοφανή ζάλη… που πρέπει να την καταλαγιάσω πάση θυσία. Αυτό που χρειάζεται η άχρωµη ζωή µας δεν είναι τόσο η γαλήνη, όσο τα γεγονότα µε «βάρος» και νόηµα, κεραυνοβόλες στιγµές που µας συνεπαίρνουν. 

Ο χρόνος, αυτός ο µεγάλος λεηλάτης, µας ληστεύει ακατάπαυστα, όµως άλλο είναι, να απογυµνώνεσαι µε µεγαλοπρέπεια, µε την επίγνωση µιας γεµάτης και πλούσιας ζωής, κι άλλο να φθείρεσαι, ώρα µε την ώρα, για πράγµατα που µήτε καν έχεις γνωρίσει.

Η κόλαση για µένα είναι η πεζότητα. Δεν θέλω να ζω, στην επιφανειακή ηρεµία «της λοβοτοµής», αλλά ούτε να παρασύροµαι, από τον ξέφρενο ρυθµό των εικόνων και των µίντια.

«Είναι καλύτερα να καίγεσαι, παρά να σβήνεις», έλεγε ο Νιλ Γιανγκ. Κι αυτό γιατί η ύπαρξή µας είναι απέραντα σύντοµη, και πάντα υπερβολικά µικρή απέναντι στις δυνατότητες που ξανοίγονται µπροστά µας.

Η καθηµερινότητα, η ρουτίνα, ουδετεροποιεί τα πάντα, ισοπεδώνει τις σχέσεις, πνίγει έρωτες, αισθήµατα, θυµούς, ελπίδες, µέσα σ’ ένα είδος «αόρατης» ζελατίνας!

Η αληθινή ζωή… δεν είναι απούσα! Απλά θέλει ικανότητα, δεξιοτεχνία, µάχες και πείσµα για να τη ζήσεις.

Κατερίνα Γιατζόγλου female-g.com