«Γυναικοκτονία»: Μια λέξη με μεγάλο νόημα και πολύ πόνο

Δυστυχώς αυτό το άρθρο αφορμάται από την νέα ‘καθημερινότητα’, από τους πλέον συχνούς τίτλους στις εφημερίδες, από τις πολλές καταγγελίες και βίαιους θανάτους γυναικών που κατά κανόνα προξενούνται από τους ‘συντρόφους’ τους.

<<Η γυναικοκτονία είναι ένας όρος για το έγκλημα μίσους που βασίζεται στο φύλο, ο οποίος γενικά ορίζεται ως «η δολοφονία γυναικών (ή κοριτσιών) επειδή είναι γυναίκες», αν και οι ορισμοί ποικίλλουν ανάλογα με το πολιτισμικό τους πλαίσιο.>> Έτσι ορίζεται η γυναικοκτονία στη Βικιπαίδεια. Συνεπώς, το ‘φαινόμενο’ αυτό , έχει να κάνει κατά βάση με το φύλο . Οι δολοφόνοι επιλέγουν συνήθως το θύμα τους να είναι ένας άνθρωπος γυναικείου φύλου, με τον οποίο έχουν κάποιου είδους σχέση και κυρίως ερωτική.

Εξετάζοντας και παίρνοντας δεδομένα μόνο από τους τελευταίους μήνες , συγκεντρώνονται πολλές υποθέσεις εκ των οποίων δεν έχουν γνωστοποιηθεί όλες το ίδιο στη δημόσια ενημέρωση: Η 55χρονη γυναίκα στα Χανιά, η Καρολάιν, η Κωνσταντίνα στη Μακρυνίτσα με τον αδερφό της, η 64χρονη γυναίκα από την Αγία Βαρβάρα. Όλες αυτές οι γυναικοκτονίες έχουν λάβει χώρα το 2021, και ακόμα είμαστε στα μισά του έτους.

Η γυναικοκτονία στην Φολέγανδρο , που δημοσιοποιήθηκε στις 18/07/2021, σήμερα για εμένα που γράφω, αρχικά είχε δηλωθεί από τον απάνθρωπο σύντροφο της γυναίκας αυτής ως αυτοκτονία. Μάλιστα, ο γυναικοκτόνος προσπάθησε να ‘σκηνοθετήσει’ τον χώρο ώστε να ταιριάζει στην περιγραφή των γεγονότων σύμφωνα με την αρχική ψευδή μαρτυρία του. Προς δυσάρεστη έκπληξη του ίδιου , όπως και του ‘συζύγου’ της Καρολάιν, τα σχέδιά τους δεν έπεισαν και τόσο. Ωστόσο, αυτό μου δίνει τροφή για σκέψη, για να αναλογιστώ πως αντίστοιχα , ανά τα χρόνια, θα έχουν υπάρξει πολλοί γυναικοκτόνοι που τα ψέματά τους για τον τρόπο θανάτου της συντρόφου τους , θα είχαν γίνει δεκτά και ενδεχομένως να μην μάθουμε ποτέ την αλήθεια για τον χαμό των γυναικών αυτών.

Λύση σε αυτό; Μόνο μία λέξη, παιδεία. Τα μικρά αγόρια θα πρέπει να πάψουν να μεγαλώνουν με διαφορετικό τρόπο, διαφορετικές ηθικές αξίες, διαφορετικά πρότυπα, διαφορετικά σταθμά.

Γονείς που δεν διαθέτουν την ανάλογη παιδεία, ώστε να μεταδώσουν στους γιούς τους την βασική αξία του αναφαίρετου της ανθρώπινης ζωής , αλλά και της οποιασδήποτε μορφής άσκησης βίας σε κάποιο άλλο όν , ανθρώπινο και μη, δε θα πρέπει να γίνονται γονείς. Δεν χωράνε άλλες δολοφονημένες αναμεσά μας , δεν χωράνε άλλοι ελεύθεροι δολοφόνοι, δεν χωράνε άλλες κουβέντες δολοφόνων περιγράφοντας το ειδεχθές έγκλημά τους λέγοντας ‘Ήταν η κακιά στιγμή’. Η χειρότερη στιγμή δεν δικαιολογεί την αφαίρεση της ζωής της γυναίκας αυτής, της γυναίκας που διαβάζει αυτό το κείμενο τώρα, των γυναικών που είναι ακόμα παιδιά. Δικαιούμαστε τη ζωή και την εξάλειψη του φόβου ότι μπορεί να βρεθεί μπροστά μας ένας ‘Μπάμπης’ που θα αποφασίσει να την εξαφανίσει.