Γενέθλια Ξανά

Στο βιβλίο που ξανάπιασε στα χέρια της γράφει κάπου: “Εργασιομανής, δημιουργική, με το αστέρι της επιτυχίας στο τσεπάκι της. Υπάρχει τελικά μοίρα αναρωτιούνται κάποια στιγμή οι πάντες. Οι αποτυχημένοι απαντούν πως ναι, υπάρχει ένα πεπρωμένο βαρύ στη ζωή, σε δεσμεύει. Οι επιτυχημένοι απαντούν πως όλα, τα πάντα, είναι επιλογές μας και ευθύνη μας. Πως εκείνο που αποκαλούμε μοίρα, αν το καλοκοιτάξουμε θαρραλέα, δεν είναι παρά οι συνέπειες των δικών μας πράξεων, κυρίως των απωθημένων, ξεχασμένων πράξεων.”*

                                                                                                       γενέθλια – #athenaspot
                                                                                                    photo credits:Effie Grigoriou

Και κάπως έτσι ξημερώνει πάλι η μέρα των γενεθλίων. Αυτή η μέρα-γιορτή, η επέτειος που σου θυμίζει ότι υπάρχεις και εσύ ξέρεις ότι πρέπει να χαρείς γιατί υπάρχεις αλλά δεν ξέρεις στ’ αλήθεια αν ανήκεις στους αποτυχημένους ή τους επιτυχημένους σε αυτή τη ζωή. Ώρες-ώρες η εσωτερική σου αναζήτηση πονάει και σου σκίζει τα σωθικά. Σκαλίζεις βαθιά να βρεις αυτές τις απωθημένες, ξεχασμένες σκέψεις και πράξεις που σε οδήγησαν σε αυτό που είσαι σήμερα και ρίχνεις μια ματιά στον καθρέφτη. Άραγε αυτή η εικόνα που βλέπεις σου αρέσει; Είσαι αυτό που ονειρεύτηκες ή ακόμα παλεύεις με τους δαίμονες και αναρωτιέσαι πόσο καιρό ακόμα θα χαζεύεις μια εικόνα που που δεν είναι αντιπροσωπευτική της δικής σου εξελικτικής πορείας σε αυτό το μονοπάτι που λέγεται ζωή;

Όλες οι πράξεις και οι σκέψεις σε έφεραν εδώ που είσαι τώρα. Και όλα τα λάθη και τα σωστά σε έμαθαν να φοράς αυτά τα γυαλιά και να βλέπεις τον κόσμο μέσα από αυτό το πρίσμα. Aν κάτι έμαθα σε αυτή τη ζωή τα χρόνια που ζω, είναι ότι συνεχίζεται. Ό,τι και να συμβεί. Ό,τι σημαντικό ή ασήμαντο, μικρό ή μεγάλο, όμορφο ή άσχημο η ζωή είναι εκεί συνεχώς και πάντα σε περιμένει να τη ζήσεις, όχι να τη χαραμίσεις στις στιγμές που ήθελες να είναι τέλειες αλλά δεν είναι, στα όνειρα που έκανες, αλλά έμειναν όνειρα, στις χαρές που δεν έζησες και μετανιώνεις και στις εμπειρίες που δεν είχες, γιατί απλά είπες “άστο, μια άλλη φορά”.

Ναι, η ζωή συνεχίζεται και το επόμενο πρωί ο ήλιος θα βγει και θα δύσει και η γη θα γυρίζει όπως άλλωστε κάνει τα τελευταία χρόνια οπότε είτε εσύ υπάρχεις, είτε όχι, όλα θα κινούνται με μια κανονική κανονικότητα. Το γεγονός ότι γεννήθηκες κάποτε σαν σήμερα δε σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να γιορτάσεις συμβατικά με κλισέ κεράκια και κλισέ ευχές, βάζοντας το ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη και τραγουδώντας το γνωστό τραγουδάκι “μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά”.

Πρώτον γιατί δε θα έχω ποτέ άσπρα μαλλιά – εσύ; Δεύτερον γιατί δε χρειάζεται να γίνω μεγάλη για να με λένε σοφή και τρίτον γιατί τη γνώση μπορείς να τη σκορπίζεις κάθε μέρα δείχνοντας το δρόμο με τις πράξεις και τις λέξεις σου. Και όταν το χάνεις, πάλι να το βρίσκεις και ξανά να προσπαθείς να είσαι το παράδειγμα αυτό το φωτεινό παράδειγμα που τρέχει το extra mile. Που χαρίζει το έξτρα χαμόγελο που είναι εκεί να βοηθήσει με μια καλή κουβέντα και να εστιάσει στα θετικά και όχι στα αρνητικά των ανθρώπων. Άλλωστε, αν κάτι όλοι ψάχνουμε είναι η αποδοχή.

Το γεγονός ότι γεννήθηκες σαν σήμερα όμως, σημαίνει ότι η ζωή σου φέρνει άλλη μια μέρα, σαν άγραφο χαρτί για να το ζωγραφίσεις ή να το μουντζουρώσεις όπως εσύ επιθυμείς και να ελευθερωθείς από τα δεσμά της δικής σου φυλακής, να πετάξεις από πάνω σου τα πρέπει και τις κανονικές κανονικότητες και να ζήσεις ελεύθερα όπως έχεις ονειρευτεί τη ζωή που ολόφρεσκη ξεδιπλώνεται μπροστά σου.

Έτσι λοιπόν κι εγώ, που αγαπώ τις ανασκοπήσεις και τις αναθεωρήσεις και λατρεύω τις φιλοσοφικές συζητήσεις που διαρκούν ώρες, παρέα με ένα ποτήρι κρασί και που ξετυλίγουν τις σκέψεις και τα όνειρα παίρνουν μορφή, ολοζώντανη μορφή μπροστά σου κάθομαι εδώ μπροστά στην οθόνη του laptop και τριγυρίζω στις αναμνήσεις. Όμως ζω στο τώρα και ακούω τον ήχο από τα πλήκτρα να πηδάνε από το ένα γράμμα στο άλλο με αυτή τη μαγική μουσικότητα που σπάει τη σιωπή της νύχτας την ώρα που γίνεται μέρα. Και η ανατολή είναι εκεί και σήμερα που είναι αυτή η ξεχωριστή για μένα μέρα. Αυτή την επέτειο των γενεθλίων μου θέλω έτσι να την περάσω χαζεύοντας τη νύχτα που γίνεται μέρα και να πω χρόνια πολλά και δημιουργικά στον αυθεντικό εαυτό μου. Και αν πρέπει να πληρώσω ένα βαρύ τίμημα για να πάρω τη γνώση, τότε αυτό θα δώσει αξία στην κάθε στιγμή. Αξία ανεκτίμητη.