Frank Sinatra: «Η Φωνή»

Ο Δεκέμβρης είναι δικαιωματικά ο μήνας που ανήκει στον Φρανκ Σινάτρα, μήνας γενεθλίων του και μήνας Χριστουγέννων. Είναι  “H φωνή” που τραγούδησε άπειρα τραγούδια συνυφασμένα με αυτή την εποχή. δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι χαρακτηρίζεται ως ο σπουδαιότερος Αμερικανός τραγουδιστής του 20ού αιώνα, αλλά και συμβολική μορφή της αμερικανικής κουλτούρας. Το μουσικό έργο του είναι ογκώδες, με περισσότερες από 1400 ηχογραφήσεις. Τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας από τον Ρόναλντ Ρίγκαν το 1985 και με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου το 1997, ενώ του απονεμήθηκαν συνολικά έντεκα βραβεία Γκράμι, μεταξύ αυτών και το βραβείο για τη συνολική προσφορά του.

Έχει μια απίστευτη μακρόχρονη και επιτυχημένη καριέρα στον κόσμο του θεάματος και ακροάματος,με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 150 εκατομμύρια δίσκους. Για τους θαυμαστές του εξακολουθεί να παραμένει η «Φωνή». Μεγάλες του επιτυχίες τα τραγούδια: «Strangers in the Night», «My Way», «That’s Life», «Fly Me to the Moon» και «Theme From New York New York».

Ο Φράνσις Άλμπερτ «Φρανκ» Σινάτρα (Francis Albert “Frank” Sinatra), γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1915 στο Χόμποκεν του Νιου Τζέρσι. Ίσως το πιο «σημαδιακό» γεγονός στη ζωή του ήταν η ίδια του η γέννηση: καθώς έβγαινε από την κοιλιά της μητέρας του, όχι μόνο κόπηκε ο λοβός του αριστερού του αφτιού, αλλά και ο λαιμός του τραυματίσθηκε επικίνδυνα από τη λαβίδα του γιατρού. Όλοι νόμιζαν ότι το μωρό γεννήθηκε νεκρό – ευτυχώς επενέβη έγκαιρα η γιαγιά του: τον έβαλε κάτω από κρύο νερό και η ζωή επέστρεψε αμέσως.

Τραγουδιστής αποφάσισε να γίνει όταν το 1933 άκουσε για πρώτη φορά ζωντανά τον Μπιγκ Κρόσμπι. Μετά τη διάκρισή του σε μία ραδιοφωνική εκπομπή ταλέντων, ο νεαρός με τα ρουφηγμένα μάγουλα και τα έντονα ζυγωματικά έπιασε δουλειά σ’ ένα μικρό κλαμπ του Νου Τζέρσι, όπου προσέλκυσε την προσοχή του τρομπετίστα και μπαντ-λίντερ Χάρι Τζέιμς. Λίγο αργότερα, το 1940, εντάχθηκε στην μπάντα του Τόμι Ντόρσεϊ και σύντομα η καριέρα του άρχισε να απογειώνεται.

Μέσα σε ελάχιστο χρόνο τα μέρη όπου εμφανιζόταν ο Φρανκ Σινάτρα γέμιζαν από κοπέλες στα πρόθυρα της λιποθυμίας και το πρώτο αστέρι της ποπ είχε μόλις γεννηθεί. Από τη σκηνή των night clubs βρέθηκε στη μεγάλη οθόνη, να παίζει και να ερμηνεύει τις μπαλάντες του σε μιούζικαλ. Οι θαυμαστές του τού έδωσαν το παρατσούκλι που θα ζήλευε κάθε αοιδός: «Η Φωνή». Ώσπου ένα βράδυ του 1952 στο «Copacabana» (το μοδάτο κλαμπ της Νέας Υόρκης) η διάσημη φωνή δεν έβγαινε: οι φωνητικές χορδές του είχαν ματώσει.

Η δισκογραφική εταιρεία του έκανε ότι δεν τον ξέρει και όλοι τον είχαν ξεγράψει, εκτός από τον ίδιο. Ικέτεψε την Columbia να του δώσει έναν ρόλο στην ταινία «Από εδώ ως την αιωνιότητα» με προσβλητικά μικρό μισθό, εξαργύρωσε την απόφασή του με ένα Οσκαρ (Β’ανδρικού ρόλου) και επανήλθε δριμύτερος. Η φωνή του ήταν πλέον πιο ώριμη, τα τραγούδια του απέπνεαν την εμπειρία του άντρα που πέρασε πολλά και νίκησε τις κακοτοπιές.

Ο Σινάτρα έγινε ο σουπερ στάρ της μουσικής βιομηχανίας και του κινηματογράφου, ένας από τους πλουσιότερους τραγουδιστές του αιώνα. Του άρεσε πολύ να δουλεύει με τους φίλους του: να γυρίζουν μαζί ταινίες και μετά να πηγαίνουν στα καλύτερα πάρτι ως το πρωί.

Ως γνήσιος καρδιοκατακτητής, είχε όποια γυναίκα επιθυμούσε, ωστόσο ερμήνευε καλύτερα όταν τραγουδούσε για μοναξιά, ανεκπλήρωτους έρωτες και κατεστραμμένα όνειρα. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές. Δεύτερη σύζυγός του ήταν η Αβα Γκάρντνερ και τρίτη η Μία Φάροου. Συχνά κατηγορήθηκε για τις σχέσεις του με τη μαφία, όμως οι άνθρωποι τον συγχώρησαν, ίσως επειδή με τα τραγούδια του χτυπούσε τα ευαίσθητα σημεία τους.