Μαρία Διαμάντη: ”être passé de mode” ή πώς να είσαι εκτός μόδας.

Στα Γαλλικά mode που θα πει τρόπος και modéle που θα πει σχέδιο / πρώτυπο. Στα Ιταλικά και στα Ισπανικά moda. Στα Αγγλικά και στα Γερμανικά mode. Στα Λατινικά modus και στα αρχαία Ελληνικά ”μῆδος” που επίσης θα πει σχέδιο.

Η ρίζα της λέξης μόδα συναντάται σε πολλές γλώσσες, ωστόσο η ίδια και ο ρόλος της έχουν πολλές φορές υπερτιμηθεί και ακόμα περισσότερες τεθεί υπό αμφισβήτηση.

Στη σύγχρονη κοινωνία της ταχύτητας και της υπέρ – πληροφόρησης πολλοί την ακολουθούν και ακόμα περισσότεροι προσπαθούν να αναδομήσουν τη σχέση τους μαζί της. Έτσι η απόφαση μιας εξαιρετικά μεγάλης μερίδας αγοραστικού κοινού να επανασκηνοθετήσει τον τρόπο που επιλέγει να ντύνεται, δημιούργησε την αντί – μόδα, την ”επιλογή”  δηλαδή του να είσαι  εκτός μόδας. Και αυτό επί της ουσίας δημιούργησε μια ακόμα τάση και μάλιστα πολύ δυνατή. Έτσι το πιο stylish αυτή τη στιγμή είναι να μην ακολουθείς τη μόδα και μη ακολουθώντας τη μόδα, είσαι περισσότερο από ποτέ ..”της μόδας”.

Θα σας θυμίσω λοιπόν σαν απάντηση στο κατά πόσο επιλέγουμε ελεύθερα τελικά να την ακολουθούμε ή όχι και σαν τροφή για σκέψη σχετικά με το πόσο μακριά φτάνουν τα όρια της, την περιβόητη σκηνή από την  ταινία ”Ο διάβολος φοράει Prada”, που χάρισε το 2006 στην Μέριλ Στριπ την υποψηφιότητα για Όσκαρ,  όταν εκείνη απευθυνόμενη στην νέα και είρων απέναντι στη μόδα βοηθό της, λέει: ”Νομίζεις ότι όλο αυτό δε σε αφορά καθόλου; Πηγαίνεις στη ντουλάπα σου και διαλέγεις απλά ένα μπλε μπλουζάκι   γιατί προσπαθείς να πείσεις τον κόσμο ότι παίρνεις τον εαυτό σου πολύ στα σοβαρά για να σε ενδιαφέρει τι φοράς πάνω σου αλλά αυτό που δεν γνωρίζεις είναι πως αυτό το μπλουζάκι δεν είναι απλά μπλε. Είναι τυρκουάζ από το οποίο το 2002 ο Oscar de la Renta έκανε μια κολεξιόν με νυφικά και μετά ο Yves Saint Laurent έφτιαξε στρατιωτικά σακάκια και μετά αυτό το χρώμα μπήκε στις κολεξιόν 8 τουλάχιστον σχεδιαστών, πήγε στα μαγαζιά και μετά σε κάποια τραγική λαϊκή αγορά από όπου το ψάρεψες από κάποιο καλάθι. Και είναι κάπως κωμικό να νομίζεις ότι έκανες μια επιλογή που σε εξαιρεί από τη βιομηχανία της μόδας ενώ στην ουσία φοράς ένα μπλουζάκι σε χρώμα που επιλέχτηκε για σένα  μέσα σε αυτό το γραφείο, ανάμεσα από ένα σωρό πράγματα..”

Μάλλον ”εκείνη” -η ίδια η Μόδα προσωποποιημένη- είχε δίκιο τελικά όταν, στον φανταστικό ”διάλογο ανάμεσα στην μόδα και τον θάνατο” του Ιταλού ποιητή Giacomo Leopardi, απάντησε στον θάνατο.. ”Obviously you don’t seem to know the power of fashion”. Και ήταν μόλις 19ος αιώνας..

_______________________________________________________

Η Μαρία Διαμάντη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο οικογενειακό ατελιέ και σχολή ραπτικής που η γιαγιά της διατηρούσε από το 1930. Σπούδασε σχέδιο μόδας και ενδυματολογία θεάτρου και δίδαξε σε σχολές μόδας στην Ελλάδα. Το 2011 δημιούργησε το δικό της ατελιέ στον ίδιο δρόμο του Κεραμικού όπου στεγαζόταν το ατελιέ της γιαγιάς της, την οδό Μαραθώνος. Από τότε σχεδιάζει και πουλά ρούχα χειροποίητα, αποκλειστικά κατασκευασμένα για το άτομα για το οποίο προορίζονται, αναβίωσε τα ”μαθήματα μόδας” που η γιαγιά της παρέδιδε και μελετά και κατασκευάζει τα ”γλυπτά φορέματα” .

Πρόσφατα επέκτεινε τις δραστηριότητες του ατελιέ παραδίδοντας on-line μαθήματα μόδας σε Έλληνες του εξωτερικού σε όλο τον κόσμο μέσω τον οποίων η ομάδα της μεγάλωσε και απέκτησε διεθνή χαρακτήρα.

 Μαρία Διαμάντη. Πορτραίτο. Έγχρωμη φωτογραφία: Αργύρης Βαβουγυιός © 2018, Maria Diamandi atelier, Athens