Εθελοντισμός… η πυρ«ασφάλεια» της Ρόδου!

Καλωσορίζοντας τον Αύγουστο θα θέλαμε να κάνουμε ανασκόπηση σε μια πολύ δύσαρεστη κατάσταση, που όμως μέσω του εθελοντισμού- της αλληλεγγύης- του «συμπάσχω» όχι μόνο αποφεύχθηκαν τα χειρότερα, αλλά δημιουργήθηκε όραμα για το αύριο…  

Ένα από τα σημεία της χώρας μας που δοκιμάστηκε εντόνως  από πύρινα μέτωπα τον προηγούμενο μήνα είναι η Ρόδος, με συγκεκριμένες περιοχές (όπως  η Δημοτική Κοινότητα Αρχαγγέλου), να διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο για τη μη επέκταση- αναχαίτιση & ανθρώπινη διαχείριση  της καταστροφής .

 Σύμφωνα με όσα μας  δήλωσε ο κος Νικόλαος Διμέλης (Εκπαιδευτικός, Πρόεδρος  Κοινότητας Αρχαγγέλου), οι άνθρωποι που βρίσκονταν στην περιοχή   ήρθαν αρχικά αντιμέτωποι με το αίσθημα πανικού που δημιουργείται από ανάλογα γεγονότα. Πρωταρχικό τους μέλημα ήταν η δημιουργία ενός συντονιστικού κέντρου στο  Γυμνασίο -Λυκείο Αρχαγγέλου  και σε συνεργασία με το κέντρο της πόλης, θα δίνονταν οι οδηγίες για την ενίσχυση των ανθρώπων που “μάχονταν” στα πύρινα μέτωπα, αλλά και για την περίθαλψη των πληγέντων που σε συντριπτική πλειοψηφία  ήταν  τουρίστες! Ήταν ανθρώποι που απομακρύνθηκαν «άρον άρον» από 5αστερα ξενοδοχεία και «προσγειώθηκαν» στην αίθουσα ενός σχολείου όπου έπρεπε να φιλοξενηθούν.. Αυτό από μόνο του απαιτούσε μία ιδιαίτερα προσεκτική  διαχείριση. Είχε δοθεί η κατεύθυνση από την πρώτη στιγμή στους εθελοντές για τον απόλυτο σεβασμό των πληγέντων. Ήταν  δίπλα τους,  συζητώντας μαζί τους και αφουγκράζονταν τις ανάγκες τους, έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να τις καλύψουν. Ως αποτέλεσμα της παραπάνω φροντίδας, οι περισσότεροι τουρίστες φεύγοντας, αποχαιρετούσαν τους εθελοντές με δάκρυα στα μάτια, ευχαριστώντας τους για την «αγκαλιά» που βρήκαν σε μία τόσο δύσκολη στιγμή και τη φιλοξενία που βίωσαν – με δεσμούς πλέον άνω της φιλίας.

Τις παραπάνω περιγραφές έρχονται να συμπληρώσουν και να ενισχύσουν οι δηλώσεις του κυρίου Μάνου Χατζημαλωνά (Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπευτής), εθελοντής ψυχολογικής υποστήριξης στο σημείο. «Οι ντόπιοι από τα χαράματα κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες να οργανώσουν το χώρο, έτσι ώστε νωρίς το ξημέρωμα να είναι σε θέση να υποδεχτούν τους πρώτους τουρίστες. Από τις πρώτες κιόλας  ώρες  φιλοξενίας οι τουρίστες έδειχναν να έχουν αποδεχθεί αυτό που του συνέβαινε κι αυτό οφείλεται στη φροντίδα των εθελοντών. Είδα στα πρόσωπά τους κάποια πρώτα χαμόγελα, είδα να συνομιλούν με τους εθελοντές και να απολαμβάνουν μικρές στιγμές κανονικότητας, παιδιά τουριστών έπαιζαν με ντόπια. Άκουσα να λένε τόσα πολλά ~thank you so much~ , μιλούσαν οι άνθρωποι σα να έχουν ~κοινή μοίρα~. Και όλα αυτά, τη στιγμή που οι ίδιοι είχαν πολλά αναπάντητα ερωτήματα (π.χ.θα ξαναβρώ τα πράγματα μου;  Τι θα κάνω με τα έγγραφα;), ευχαριστούσαν συνεχώς για την ευγένεια  και υπήρχε η παραδοχή από τους τουρίστες, ότι γνώρισαν ένα πολύτιμο κομμάτι της Ρόδου που δεν είχαν  την ευκαιρία να το δούν στο all inclusive, αφού από τουρίστες 5 αστέρων διαμονής μετατράπηκαν  σε μετανάστες» μας λέει ο κος Χατζημαλωνάς.

Το πλαίσιο φροντίδας και περίθαλψης συμπληρώθηκε  με τη δημιουργία 3 συνεργείων  περισυλλογής των ζώων (α. Κατοικίδια, β. Μεταφορά τραυματισμένων ζώων, γ. Παροχή νερού και τροφής σε διάφορα σημεία) από εθελοντές,  όπως μας λέει η κυρία Ευδοκία Πάττα (Υπεύθυνη Πρωτογενούς Τομέα Δήμου Ρόδου). Η συνεισφορά των εθελοντών, καθώς και των κτηνιάτρων του νησιού ήταν  ανεκτίμητη και σε αυτόν τον τομέα. Η μόνη πρακτική δυσκολία που αντιμετωπίσαν, ήταν ο απεγκλωβισμός  ζώων που πάνω στον πανικό τους μερικοί δε σκέφτηκαν να τα αφήσουν ελεύθερα.

Η Humanity Greece και οι εθελοντές της  ήταν παρόντες  και στήριξαν  απολύτως ενεργά και αυτό το μέρος της Ελλάδας που δοκιμάστηκε από την «πύρινη λαίλαπα», συλλέγοντας και αποστέλλοντας υλικό Ά ανάγκης, τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα ζώα.

Η θέση όλων για το αύριο είναι ότι είναι αναγκαία  η διατήρηση, αλλά κυρίως η οργάνωση των εθελοντικών ομάδων που δημιουργήθηκαν, έτσι ώστε να υπάρχει πλήρη ετοιμότητα- συντονισμός- καθοδήγηση για κάθε  περίπτωση στο μελλον. Ο κος Χατζημαλωνάς μάλιστα σημειώνει το πόσο σημαντικό είναι για το παραπάνω η ενίσχυση και η καλλιέργεια της έννοιας του «φιλότιμου», μιας κι έτσι η συνεχής υπενθύμιση του  «ηθικά σωστού», βοηθά τον άνθρωπο στην κρίσιμη στιγμή να ενεργήσει «κάθ´ όπως πρέπει» έστω κι αν ο ίδιος «δεν είναι έτσι», καθώς επίσης τονίζει την σπουδαιότητα της ψυχολογικής υποστήριξης  και την ενίσχυση του «αισθήματος της Κοινότητας»  μέχρι την πλήρη αποκατάσταση τόσο του φυσικού αλλά και του κοινωνικού  πλούτου.

photo Philimonas Roussos

Ας γίνει κτήμα μας λοιπόν ότι, όταν η ψυχή και το φιλότιμο συναντούν τον εθελοντισμό και “πιαστούν  χέρι-χέρι” με την οργάνωση, δημιουργούν “ευλογίες” που είναι ικανές να φωτίσουν το σκοτάδι από κάθε κακό.