Ερωτική επιστολή για την “Αγαπημένη…”

Ερωτική επιστολή για την “Αγαπημένη…”

(Απόσπασμα απο τους “Έρωτες ημιδιαμονής)

Γράφει η Σταυρούλα Ζάμπρα

Αγαπημένη μου…. αν μετρούσα τη ζωή μου με φεγγάρια εσύ θα ήσουν το πρώτο του Αυγούστου. Σε θυμάμαι να κάθεσαι στα σκαλάκια εκείνης της πολυκατοικίας, το φόρεμα σου είχε ανέβει λίγο περισσότερο πάνω από τα γόνατα. Είχες πάνω μαζεμένα τα μαλλιά σου και το πρόσωπο σου σαν γαλήνιο μετά από το τέλος κάποιου πολέμου. Τι να πολεμούσες άραγε; Σε κοίταξα… “χάρηκα” είπες και πήρα αμέσως το βλέμμα μου από πάνω σου. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα μια δύναμη εσωτερική έσπρωξε το βλέμμα μου πάλι κατά πάνω σου. Μια τρομερή οικειότητα στο κοίταγμα σου με έκανε να αφεθώ στο χρόνο. Τα απανωτά αυθόρμητα αγγίγματα σου, τα χαμόγελα και εκείνη η σιωπηλή υπόσχεση σου πως τίποτα δεν θα ματώσει μέσα μου για σένα με κράτησαν έρμαιο της στιγμής. Ένιωθα “τα πάντα σου” να με τραβούν στο τώρα. Τι λυτρωτικό! Δεν θα υπάρξει αύριο, δεν υπήρξε χθες, παρά μόνο εσύ και εγώ στην αιώνια φωτογραφική μνήμη της ανάμνησης. Αγαπημένη μου σήμερα έφυγες για άλλη χώρα ίσως να μην σε ξαναδώ, ίσως τίποτα εσύ να μην κράτησες από εκείνη την τυχαία πρώτη μας συνάντηση… Θέλω μόνο να ξέρεις πως σε κοίταξα βαθιά… Βαθιά μέσα σου και θα θυμάμαι πως το καλύτερο ταξίδι ήταν εκείνο  του μυαλού σου…

Με αγάπη Abelardo….