Έρωτας…έρωτας…έρωτας

Ν. Καζαντζάκης

 

 

Οδός συμπέρασμα 1 (περί έρωτα)

 

Οι έρωτες δεν ειναι για τους ορθολογιστές, τους βολεψάκιδες, τους φοβικούς -κάθε είδους- και τους μη τολμηρούς! Είναι για εκείνους που αποδέχονται απόλυτα την αλήθεια τους και δεν συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο. Για εκείνους που δεν συγκατοικούν ο ένας απο την κρεβατοκάμαρα και ο άλλος απο το σαλόνι. Αλλά για εκείνους που επικοινωνούν κάνοντας έρωτα σε κάθε γωνία του σπιτιού. Για εκείνους που μένουν ξάγρυπνοι μεχρι να επιστρέψει ο άλλος σπιτι. Η ανεξαρτησία -μιας Χαλαρής σχέσης- δεν υφίσταται λόγω δίκαιης ανάγκης. Για εκείνους που ζηλεύουν δημιουργικά αφόρητα. Γι εκείνους που παλεύουν να γίνουν καλύτεροι, ομορφότεροι και αγαπούν όλο και πιο πολύ όλο και πιο βαθιά. Κατασπαράζουν το είναι του άλλου και το γεύονται μεχρι να μάθουν όλα τα απόκρυφα για να τα απαλύνουν! Αυτό πονάει. Και θέλει δύναμη και τόλμη. Υπέρβαση να μπορείς να συγχωρείς την απόλυτη αδυναμία του άλλου! ´Ερωτας έρωτας έρωτας….

Μα ο δρόμος αυτός ειναι μοναχικός… Στην πρώτη στροφή “οι δυνατοί και οι έτοιμοι απο καιρό σαν θαρραλέοι…” χάνουν το δρόμο. Αρπάζουν το φακό του διπλανού και αρχίζουν και τρέχουν στο άγνωστο. Χάνονται στα σκοτάδια και στις σιωπές!!! Ποτέ δεν καταφέρνουν να γίνουν όλα όσα είναι….

—————————————–

 

Οδός συμπέρασμα 2 ( περί αγάπης)

 

 

Μια ιστορία αγάπης χάνει την ουσία της όταν περιγράφεται με κανονικότητα….

Ποτέ κανείς δεν θα καταλάβει πως το “ναι”η το “όχι” είναι έννοιες που φυτρώνουν στις λάσπες και πεθαίνουν στα σύννεφα.

Μια ιστορία αγάπης δεν οριοθετείται σε μια σελίδα χαρτί.

Τα σ’αγαπώ αγγίζουν λογικές περαστικών μα το τσάκισμα των ψυχών και της καρδιάς ανήκει μόνο στους ήρωες που γεννήθηκαν πεθαίνοντας για αγάπη.

Την δική τους ιστορία αγάπης…

Και ίσως η μοναδική επιστολή που μπορούμε να στείλουμε είναι:

“Ποτέ δεν θα καταφέρω να περιγράψω το φεγγάρι, το κρασί, το χάδι, την βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, το κούνημα των χεριών σου, το βλέμμα σου…

Μα ξέρω, κάποτε, θα ξυπνήσω ενα πρωί νομίζοντας πως σε είδα σε όνειρο….

Ολα γύρω θα είναι μάταια και περασμένα!!!

Όμως αγάπη μου… αγάπη μου, εγώ ξέρω πια να συλλαβίζω τις έννοιες μέσα μου. Και ας μη καταφέρω ποτέ να περιγράψω μια ιστορία αγάπης…”

 

Επιμέλεια κειμένου: Νατάσα Παππά- Μαργαρίτα Κατωμέρη