Ένα λονδρέζικο απόγευμα

Απαραβατος ο νομος της σειρας ή της ακολουθιας. σε χρονικο διαστημα τεσσαρων ωρων εκλαψα απο εκπληξη κ απο συγκινηση. Η εκπληξη κ η α-φασια, που εκδηλωθηκαν σχεδον ανεξελεγκτα, με βαθυ κλαμα, στομα ανοιχτο, ιριδες σε μυδριαση κ συνεχη πωπωπωπωπω, ηταν στην Royal Academy of Arts, στην τερατωδως συγκλονιστικης ομορφιας εκθεση του #anselm_kiefer.

ευτυχως, η αποσταση απο την Burlington Gardens στην Euston Road ηταν αρκετη για μια σταδιακη συναισθηματικη αποφορτιση τετοιου μεγεθους.

 

Μπαινοντας στην αιθουσα #brondé της The British Library, νομιζα οτι μπηκα σε χωρο τελετης μυσταγωγιας. το υπογαλαζο, στα ορια του λευκου, φως απο την οθονη διαχεοταν στα εμψυχα κ αψυχα συμμετεχοντα κ τους αφαιρουσε την βαρυτητα. μου παραχωρησαν θεση, την αρνηθηκα, εβγαλα τις μπαλλαρινες, ακουμπησα στον τοιχο κ αφεθηκα στην αφηγηση της. στην φωνη της. στην ομορφια. στην γοητεια. στην μεταφυσικη. στο δυσκολο στορυ. αφεθηκα στην dr. Victoria Solomonidis. δεν ηταν διαλεξη για την αγγλικη υποσταση του Κ.Π.Καβαφη. ηταν μια συναντηση με τον ιδιο τον καβαφη. η παραθεση των λεπτομερειων της ζωης του μου ειναι οικεια στην πλειονοτητα τους, γιατι οταν αγαπας κατι παρα πολυ διεισδυεις στα τρισβαθα του. 

 

Ομως, η γλυκεια παραδοξοτητα εγκειται στο οτι, η δρ.Σολωμονιδου τον εφερε απεναντι της, τον καθησε σε εναν αϋλο θρονο κ του υπενθυμισε ολα τα κομματια της ζωης του, το γενεαλογικο του δενδρο, τα σογια του κ τις σχεσεις τους, τις δουλειες της οικογενειας, τα σπιτια του, τις πολεις που εζησε, τα πηγαινελα του στην αγγλια,το σχολειο και τους φιλους του, τα βιβλια του, τις ευτυχιες του,τις δυστυχιες του. Α home from home. Εμεις, εγω, ημασταν αβαρεις, αορατοι παρακολουθητες. Μας τον εξεθεσε οπως τον βλεπει εκεινη απο το παραθυρο του γραφειου της, οταν πεφτει ο σπανιος ηλιος αναμεσα στα φυλλωματα της ελληνικης πρεσβειας κ φωτιζει τον Κωστη παιδακι να παιζει στον κηπο του σπιτιου της 1α Holland Park.

 

Ξανα-εκλαιγα επι μιαμιση ωρα. ετσι ειναι αυτες οι ευλογιες. συγκλονιστικες.

 

Γράφει η Χρυσάνθη Κωνσταντακάτου