Ελίνα Σταματάτου: εδώ στη βόρεια αυτή γειτονιά οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου είναι δίπλα και όχι απέναντι από τους άλλους.
Με την Ελίνα μετράμε χρόνια φιλίας, μιας φιλίας που στο πέρασμα των χρόνων αντί να χάνεται δυναμώνει. Αυτήν την στιγμή μετρά αντίστροφα μέρες για το καλοκαιράκι για να συναντηθούμε στο όμορφο νησάκι μας την Αίγινα, αφού αυτή την στιγμή βρίσκεται με την οικογένεια της στην Δανία. Έτσι ήθελε να γίνει για το καλύτερο αύριο το δικό της και των παιδιών της.
Πάντα “κλέβω” κατά καιρούς αυτά τα όμορφα που μοιράζεται μαζί μας και σήμερα όπως βλέπεται δεν κρατήθηκα. Σε ευχαριστώ πολύ Ελίνα μου γλυκιά που συνεχίζεις και μας μαθαίνεις ήθος και πολιτισμό ακόμη και από εκεί που είσαι!
Από την Ελίνα Σταματάτου
160 μόλις χρόνια ‘μετράει’ η δημοκρατία στη Δανία και η κυριαρχία του λαού πάνω σε όλα υπογραμμίζεται και συμβολικά. Ένα παράδειγμα, ο πύργος που υπάρχει στο κτήριο του Δημαρχείου της Κοπεγχάγης και το ύψος του (105μ) είναι επίτηδες το μεγαλύτερο από οποιοδήποτε άλλο στην πρωτεύουσα.
Η πρόσκληση και εκπληκτική ξενάγηση από τον Δημήτρη Κωστή που εργάζεται εκεί, έγινε Κυριακή απόγευμα που είναι κλειστό το Δημαρχείο και είχαμε την ευκαιρία να δούμε με ησυχία χώρους που συνήθως δεν είναι επισκέψιμοι από το κοινό.
Το Δημαρχείο έργο του αρχιτέκτονα Martin Nyrop, εγκαινιάστηκε το 1905 και ως σήμερα λειτουργεί κανονικά για όλες τις δουλειές που μπορεί να έχει εκεί ο δημότης. Είναι παράλληλα και τόπος ξενάγησης επισκεπτών και στον κήπο του από την 1η Μαίου (που υποτίθεται ότι είναι πια καλοκαίρι) λειτουργεί καφέ.
Ηθελημένα λάθη για να μην έχει κακή τύχη το κτήριο, ο ‘Ιάσων και το χρυσόμαλλο δέρας’ έργο του Bertel Thorvaldsen, τοιχογραφίες με βουκολικές σκηνές και μερικούς απαγχονισμένους στο βάθος, ο ζωγράφος των τοιχογραφιών που δεν ευχαριστήθηκε με την αμοιβή του και ζωγράφισε ένα σκύλο να ουρεί το κτήριο, η αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου, η αίθουσα με τα οικόσημα των Δανών, περασμένα μεγαλεία όταν η χώρα είχε και την Ισλανδία και τις ‘Δανικές Δυτικές Ινδίες’, το μουσείο και η φωτογραφία με την τούρτα ‘Ακρόπολη’ που προσφέρθηκε πριν δεκαετίες όταν οι Ελληνες πρώην επισκέφθηκαν το Δημαρχείο … κυρίως η μαγική θέα από ψηλά.
Ο καιρός ήταν τόσο καλός που η ακτή της Σουηδίας ήταν ορατή.
Τα 300 σκαλιά ως πάνω με φιδογυριστή σκάλα τα ανέβηκα χωρίς τη στάση που πολύ θα ήθελα να κάνω γιατί πίσω μου ακολουθούσε ένας τρίχρονος που ανέβαινε με χέρια και πόδια σφαίρα…
Καμιά φορά είμαι με στραβό χαμόγελο απέναντι στα εκθέματα-έργα τέχνης χωρών πολύ πιο νέων από τη δική μου.
Όμως είναι και το σήμερα και ο καθημερινός αγώνας για αξιοπρεπή ζωή που δίνουν οι άνθρωποι παντού στη γη και εκεί συνέρχομαι.
Ετσι έγινε και χθες λοιπόν καθώς περιφερόμουν στις αίθουσες και παρατηρούσα τα έργα τέχνης.
Σε μια Δανία που καθημερινά σχεδόν πια οι διαδηλωτές δείχνουν ότι η ‘απεργία’ μάλλον πλησιάζει μετά από τόσες μέρες άκαρπων διαπραγματεύσεων και η αγωνία των εργαζομένων για το παρόν και το μέλλον είναι πολύ έντονη, εδώ στη βόρεια αυτή γειτονιά οι σκέψεις και τα συναισθήματά μου είναι δίπλα και όχι απέναντι από τους άλλους.
Πολύ ευχαριστώ το ελληνικό σχολείο Κοπεγχάγης για τη διοργάνωση και την υπέροχη παρέα του.
SHARE
RECENT
