Είναι τα χρήματα το μέσον της αφθονίας, και ποιας ακριβώς;

Μερικές φορές κάθομαι και σκέφτομαι, αναλογίζομαι, με πόσες περιοριστικές πεποιθήσεις μεγάλωσα.

Όχι μόνο εγώ, γιατί έχω βρει εκατοντάδες άλλους ανθρώπους που έχουν τα ίδια βιώματα με μένα πάνω σε αρκετούς τομείς ευτυχώς, και έτσι δε νιώθω μόνη μου σ’ αυτόν τον κόσμο!

Αυτό που σκεφτόμουνα πολύ έντονα όμως τον τελευταίο καιρό, είναι το πώς μεγάλωσε η γενιά μου (40-65 ετών) σχετικά με την ιδέα των χρημάτων.

Πολύ ισχυρίζονται ότι:

– για να κερδίσεις χρήματα, σίγουρα κάποια «λαμογιά» έχεις κάνει ή στην καλύτερη έχεις βρει λίρες απ’ τον Β΄παγκόσμιο και τις ξέθαψες.

– ότι  δεν είναι και ότι καλύτερο να έχεις πολλά  χρήματα, γιατί μπορεί να προκαλέσεις τον φθόνο, τη ζήλια των γύρω σου, που δεν έχουν όσα εσύ.

– αρκέσου σ’ έναν μισθό, για να έχεις τα απαραίτητα και μη ζητάς παραπάνω. Ακόμα και τις δυνατότητες να έχεις, ακόμα και να ξεχωρίζεις, κράτα χαμηλό προφίλ και μην ρισκάρεις, μην φαίνεσαι γενικά.

Ακόμα και η οικογένειά μου να μην μου πέρασε στο 100% αυτές τις πεποιθήσεις, η επαρχιακή κοινωνία που γεννήθηκα και μεγάλωσα, τις πιπίλιζε καθημερινώς και αδιαλείπτως.

Αυτές οι πεποιθήσεις, όχι απλώς περιόριζαν το μυαλό μου, όχι απλώς στραγγάλιζαν τη δημιουργικότητά μου, όχι απλώς με οδηγούσαν σε χαμηλή αυτοπεποίθηση, αλλά με έκαναν να αμφισβητώ ολόκληρη την ύπαρξή μου.

Σου ακούγεται υπερβολικό; Κι όμως δεν είναι.

Γιατί τα χρήματα, είναι το κατ’ εξοχήν σύμβολο (σε υλικό επίπεδο) της αφθονίας.

Όταν έχεις συνδέσει το σύμβολο αυτό μ’ ένα σωρό αρνητικά πρότυπα, μ’ ένα σωρό περιοριστικές πεποιθήσεις, πώς μπορείς μετά να βάλεις την ΑΦΘΟΝΙΑ στη ζωή σου;

H έννοια της αφθονίας και του πλούτου, είναι και στα συναισθήματα, είναι και στις σκέψεις, είναι και στις ιδέες, είναι και στην ίδια την έννοια της ζωής!

Όταν λοιπόν «έσκασε η χύτρα» που σιγόβραζε πολλά χρόνια μέσα μου χωρίς καμιά αποσυμπίεση (δική μου ευθύνη βέβαια), πέταξαν μακριά πολλοί απ’ αυτούς τους περιορισμούς, μαζί κι αυτός για τα «αμαρτωλά» χρήματα.

Πως έγινε αυτό; Με την πεποίθηση ότι τα χρήματα είναι ένα ωραιότατο μέσον για να δημιουργήσω την ζωή που θέλω, να επενδύσω στην ανάπτυξη και εξέλιξή μου, ένα μέσον για να βοηθάω όσους μπορώ.

Δεν αντικαταστάθηκε αυτό μέσα στο μυαλό μου από τη μία μέρα στην άλλη.

Χρειάστηκε δουλειά, χρειάστηκε τον χρόνο του, τη διαδικασία του. Αλλά ήταν τόσο μεγάλη η ανάγκη μου να το κάνω, που όσο κι αν με δυσκόλεψε, το έκανα!

Πάντα βέβαια ευχαριστώντας την παλιά πεποίθηση που έφευγε και καλωσορίζοντας την ολοκαίνουργια, που μου ταίριαζε πολύ περισσότερο.

Γιατί μου ταίριαζε περισσότερο; Γιατί με έκανε να αισθάνομαι ΕΛΕΥΘΕΡΗ.

Και, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση απ’ την ελευθερία.

Συμφωνείς;

photo unsplash