Ντόροθι Μπάτλερ Γκίλιαμ: Η πρώτη Αφροαμερικανίδα δημοσιογράφος που πολέμησε τον ρατσισμό από την αίθουσα ειδήσεων!

Το 1961, η Ντόροθι Μπάτλερ Γκίλιαμ έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα ρεπόρτερ στην Washington Post, όπου έγινε θρυλική συγγραφέας, συντάκτρια και αρθρογράφος.

Η Ντόροθι, ξεκίνησε την καριέρα της σε μία από τις μεγαλύτερες αμερικανικές εφημερίδες, σε μία περίοδο της ιστορίας που επικρατούσε ο διαχωρισμός , η διάκριση και η διχόνοια μεταξύ των ατόμων της τότε κοινωνίας.

Γενήθηκε στις 24 Νοεμβρίου του 1936 (ηλικία 84 ετών), στο Μέμφις του Τενεσί στις ΗΠΑ.

Η γνωστή δημοσιογράφος του BBC Farhana Haider, την ρώτησε σε μία συνέντευξή τους, αν και πώς έχει επηρεαστεί η καριέρα της, από το γεγονός ότι είναι μαύρη γυναίκα.

Αναφέρει ένα περιστατικό που της είχε συμβεί. Όταν η Ντόροθι Μπάτλερ Γκίλιαμ, έφτασε στο πάρτυ των 100στών γενεθλίων μίας ευκατάστατης γυναίκας στη Washington, ο θυρωρός στην πόρτα του σπιτιού της αποκρίθηκε πως: «Η είσοδος των υπηρετριών είναι από την πίσω πόρτα». «Δεν είμαι υπηρέτρια, είμαι δημοσιογράφος της Washington Post» του απάντησε.

Η Γκίλιαμ ήταν η πρώτη Αφροαμερικανή γυναίκα που δούλεψε ως δημοσιογράφος σε εφημερίδα. Ξεκίνησε να εργάζεται το 1961 και συνέχισε ως editor και αρχισυντάκτρια για τις επόμενες τρεις δεκαετίες που ακολούθησαν. Η εργασία της αυτή, της έδωσε μεταξύ άλλων, ιδανική «θέα» για να παρατηρήσει με ακρίβεια μείζονας σημασίας αλλαγές στην κοινωνία της Αμερικής , όπως και στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Μάλιστα, αξίζει να σημειωθεί, πως ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία τυχαία. Η μοιραία αυτή συνάντηση με το μελλοντικό της επάγγελμα, έλαβε χώρα όσο η Ντόροθι βρισκόταν στο πρώτο έτος στο πανεπιστήμιο, όπου εργαζόταν ως γραμματέας , στη Louisville Defender , «Μαύρη Εφημερίδα» (black newspaper), όπως χαρακτηρίζεται, η οποία έβγαζε ένα τεύχος κάθε εβδομάδα. Μία μέρα ο συντάκτης που έγραφε τα κοινωνικά ζητήματα απουσίαζε και της ζητήθηκε για εκείνη την ημέρα να αναλάβει την θέση του. Ξαφνικά, δίχως να έχει καμία εμπειρία πάνω στο αντικείμενο, της ανέθεσαν να στείλει μία αναφορά στη ‘black middle class’ στην μεγαλύτερη πόλη του Κεντάκι .

Η ίδια είπε : «Ήταν μία εμπειρία που μου άνοιξε τα μάτια. Μέσω της εμπειρίας αυτής μπόρεσα να δω την δημοσιογραφία ως επάγγελμα που αν μπορούσα να το εξασκήσω και να είμαι πολύ καλή σε αυτό , θα με έβγαζε σε νέους κόσμους».

Μέσα από εμπειρίες της, που η ίδια διηγείται, γίνεται παραπάνω από φανερό πως η διάκριση που αντιμετώπιζε, λόγω του χρώματός της , ήταν ένα βασικό στοιχείο της καθημερινότητάς της. Ωστόσο, δεν άφησε την δυσπιστία της κοινωνίας των 60’s να αποτελέσει εμπόδιο για την ικανοποίηση των στόχων της.

Τόσο το φύλο, όσο και η αφρικάνικη καταγωγή της, εκείνη την εποχή στην συγκεκριμένη ήπειρο αποδοκίμασαν τις ικανότητες της στην δημοσιογραφία και την δυνατότητά της να είναι ανεξάρτητη όσο ένας άνδρας . Ωστόσο, όλες και όλοι σήμερα την ευχαριστούν για την επιμονή και υπομονή της, καθώς δεν παρατήρησε μόνο τον κόσμο να αλλάζει, αλλά απετέλεσε σημαντικό κομμάτι της αλλαγής αυτής.

Η συμβολή της στο δημοσιογραφικό κόσμο αλλά και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, είναι αλησμόνητη.