Διασκεδάζω με τουβλάκια…γιατί η ισορροπία θέλει μεγάλη προσπάθεια
Πάντα μου άρεσε αυτό το παιγνίδι γιατί η ισορροπία θέλει τελικά μεγάλη προσπάθεια …
Έχω ένα κουτί τουβλάκια και οι οδηγίες γράφουν, πως πρέπει να κτίσω ένα ψηλό και σταθερό πύργο …
Μα όσο ο πύργος ψηλώνει τόσο το οικοδόμημα αρχίζει να ταλαντεύεται …
Όσο τα τουβλάκια συνεχίζουν να χτίζουν, τόσο φοβάμαι πως θα γκρεμιστούν …
Και μια λάθος κίνηση και παρτά κάτω … και πάλι από την αρχή … δίχως τέλος …
Τελικά τι προσπαθούμε να κτίσουμε …?
Πόσο ψηλά θέτουμε τον πήχη των έργων μας …?
Και πόσο απογοητευόμαστε σε κάθε γκρέμισμα …?
Στην αρχή της ζωής μας, είχαμε όλα τα τουβλάκια στα χέρια μας και δεν έμενε παρά να δοκιμάσουμε τις ικανότητες μας στην κατασκευή των ονείρων μας … Φτιάξαμε ή μας έφτιαξαν τη βάση, για να έχουμε ένα πρώτο σχέδιο και στη συνέχεια έπρεπε με τα χέρια μας να ψηλώσουμε τον πύργο των προσδοκιών μας …
Και όσο εμείς τον χτίζαμε, όλο και κάποιο χέρι ερχόταν κρυφά και μας αφαιρούσε ένα τουβλάκι … για να πέσει … για να ξεκινήσουμε από την αρχή …
Και πάλι από την αρχή, παλεύαμε με τη φυσική αστάθεια και τα ανύπαρκτα υποστυλώματα …
Και φτάσαμε να έχουμε χτίσει τον πύργο μας άπειρες φορές …
Άλλοι πύργοι έμειναν ισόγεια …
Άλλοι έγιναν διώροφοι …
Και άλλοι κατάφεραν να γίνουν πολυκατοικίες …
Ποια είναι όμως ή προτεραιότητα μας …? Το πόσους ορόφους θα καταφέρουμε να κτίσουμε ή μήπως το πόσο σταθερό θέλουμε το οικοδόμημα μας …? Το ύψος ή την ποιότητα κατασκευής …?
Και εάν γίνει σεισμός και πέσει, ποιος θα υποφέρει περισσότερο …?
Αυτός που διαμένει στο ρετιρέ ή αυτός που διαμένει στο ισόγειο …?
Διασκεδάζω με τα τουβλάκια τώρα πια … γιατί κατάλαβα το γρίφο και χτίζω χαμηλά αλλά ασφαλή και σταθερά όνειρα … Και φυσικά πάντα κερδίζω…
SHARE
RECENT
