Διάσημοι λάτρεις του ποδηλάτου, που το “φόρτωσαν όνειρα” και βγήκαν να εξερευνήσουν το κόσμο όλο

Από τον Ελύτη μέχρι τον Χέμινγουέι και από τον Αϊνστάιν μέχρι τον Νερούδα το ποδήλατο έχει την δική του ιστορία μέσα στις σκέψεις αλλά και τα ποιήματα αγαπημένων ανθρώπων.

Από τους πιο διάσημους λάτρεις του ποδηλάτου ήταν ο μεγάλος Αμερικάνος λογοτέχνης Έρνεστ Χέμιγουέι που αναφέρει πως “Με το ποδήλατο θα μάθετε καλύτερα το περίγραμμα μιας χώρας αφού θα ιδρώσετε ανεβαίνοντας τους λόφους της, και μετά θα τους κατηφορίσετε, και έτσι θα τους θυμάστε όπως ακριβώς είναι. Ενώ με αμάξι μόνο ο ψηλός λόφος θα σας εντυπωσιάσει και δε θα έχετε ακριβή ανάμνηση της περιοχής που διασχίσατε, όπως είχατε με το ποδήλατο”. 

Το ίδιο σκέφτονται και τα παιδιά μιας υπέροχης ιστορίας που έχει γράψει η Μαρία Παπαγιάννη στο βιβλίο της “Ο Γύρος του Κόσμου με το Ποδήλατο”. 

“Πιο πολύ απ’ όλα όμως τους αρέσει να γυρνάνε την υδρόγειο σφαίρα και να σκέφτονται σε ποιες χώρες θα πάνε όταν μεγαλώσουν. Γιατί, ό,τι κι αν γίνει, ο Πέτρος και ο Στέργιος θέλουν να κάνουν το γύρο του κόσμου. Έχουν φτιάξει κι έναν κουμπαρά και μαζεύουν χρήματα για τις ανάγκες του ταξιδιού.
Σ’ ένα τετράδιο, το Τετράδιο Ταξιδιού, γράφουν όσα πρέπει να πάρουν μαζί τους: πυξίδα, χάρτες, παγούρι, σλίπινγκ μπαγκ, φακό. Στο τέλος του τετραδίου έχουν γράψει τι δε θα πάρουν μαζί τους: μαμάδες, μπαμπάδες, σκυλιά και σίγουρα κορίτσια. Τα κορίτσια φοβούνται το σκοτάδι, τα έντομα, τις απότομες πλαγιές και πολλά άλλα.
-Αν πάμε με αεροπλάνο δεν θα βλέπουμε τίποτα από εκεί ψηλά. Εμείς είπαμε να δούμε όλο τον κόσμο..
-Έχεις δίκιο πρέπει να το σκεφτούμε καλύτερα..
Μια μέρα ο Στέργιος έφερε μια φωτογραφία. Την είχε κόψει από την εφημερίδα του μπαμπά του.
Ήταν ένας κύριος πάνω σ’ ένα ποδήλατο. «Ένας ταξιδευτής με ποδήλατο. Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα». «Αυτό είναι περιπέτεια» είπε ο Στέργιος. «Θα γυρίσουμε τον κόσμο με ποδήλατο. Με αεροπλάνο πάμε κι όταν θα γίνουμε παππούδες. Εμείς θέλουμε να εξερευνήσουμε τον κόσμο. Θα πάμε με τα ποδήλατά μας. Τελείωσε».
Ο Πέτρος δε μιλάει. Μόνο κοιτάει το Στέργιο. «Τι συμβαίνει; Δε συμφωνείς;» «Συμφωνώ, αλλά σκέφτομαι τις ανηφόρες». «Μην ανησυχείς καθόλου. Θα είμαστε πολύ δυνατοί. Κι ύστερα, σκέψου ότι έπειτα από κάθε ανηφόρα, θα μας περιμένει και μια κατηφόρα».
Ενθουσιασμένοι αρχίζουν εντατική προπόνηση. Βάζουν τα δυνατά τους, αλλά πέφτουν και ξαναπέφτουν. Ποιος όμως είπε ότι τα ωραία πράγματα στη ζωή είναι κι εύκολα; Τα παιδιά θα καταλάβουν ότι για κάποια πράγματα αξίζει τον κόπο να βάζουμε τα δυνατά μας. 

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν έχει πει πως “Η ζωή είναι σαν να κάνεις ποδήλατο. Για να κρατήσεις την ισορροπία σου πρέπει να συνεχίσεις να κινείσαι..” Και ο διάσημος καρτουνίστας του Σνούπυ, ο Τσαρλς Σουλτς έλεγε πως “Η ζωή είναι σαν ένα ποδήλατο με δέκα ταχύτητες. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ταχύτητες που ποτέ δεν τις χρησιμοποιούμε..”

Το ποδήλατο και οι αναμνήσεις μας από την εποχή που προσπαθούσαμε να αφήσουμε τις βοηθητικές ρόδες και να ξεκινήσουμε μόνοι μας την πορεία μας στη ζωή είναι πάντα γλυκές αναμνήσεις. 

Ο Αργύρης Χιόνης το περιγράφει σε ένα ποίημα του κάπως έτσι: ” Το παιδικό ποδήλατό μου, ο άλλοτε απαστράπτων Πήγασος που απογειωνόταν μόλις τον καβάλαγα…
…κάποια μέρα θα του αλλάξω λάστιχα, απ’ τη σκουριά του θα το γδύσω, θα το λαδώσω και θα το γυαλίσω κι όλο τον κόσμο μαζί του θα γυρίσω..”

Ο Κώστας Γκιμοσούλης περιγράφει τους ποδηλάτες κάπως έτσι: “Οι ποδηλάτες με τα πόδια, με τα πνευμόνια με το νου και την καρδιά ζωγραφίζουν την άσφαλτο..”

Και ο Γιώργος Δουατζής θα πει πως η ποίηση είναι σαν ένα ποδήλατο..
“..σαν το πρώτο παιδικό ποδήλατο που σκουριασμένο στο υπόγειο ανακαλεί μνήμες δεκαετιών κι ακόμα κοκκινίζει τα γόνατα από παλιές ματωμένες αταξίες.. Η Ποίηση είναι –μην ανησυχείς– με τη σιωπή της γνώσης κάνει τα όνειρα αληθινά..”

Όμως στην ποίηση ακόμα και ο έρωτας έρχεται με ένα ποδήλατο.. Η Χλόη Κουτσουμπέλη περιμένει να τον φέρει ένα ποδήλατο: “Αν δεν μπορείς να έρθεις με ένα τρένο ούτε να ξεφλουδίσεις το πορτοκάλι του ουρανού σούρουπο με ένα αεροπλάνο, αφού το πλοίο εντείνει την αστάθεια και σου δημιουργεί όπως λες ναυτία, δέσε ένα ποδήλατο πίσω από ένα σμάρι πουλιά και πέταξε να ρθεις κοντά μου…”

Πάμε και σήμερα να συναντήσουμε ανθρώπους που ταξίδεψαν με ένα ποδήλατο. Το φόρτωσαν όνειρα και βγήκαν να εξερευνήσουν τον κόσμο. Αγάπησαν μαζί του την ζωή και έμαθαν να εκτιμούν τις ανηφόρες. Όπως έλεγε και ο σκιτσογράφος και δημοσιογράφος Φρανκ Τάιγκερ: ” Η αγαπημένη μεταμφίεση της ευκαιρίας είναι η δυσκολία… Μη διαλέξεις ένα δρόμο χωρίς εμπόδια και ανηφόρες· πιθανότατα δεν οδηγεί πουθενά και σίγουρα στο τέλος του δεν θα έχει καλή θέα… ” 
“Και τώρα στον αγώνα, ξανά απ’ την αρχή, φόρτσα στο πεντάλι, να `ρθουνε κι οι άλλοι πάμε για ορθοπεταλιές, τα ποδήλατά μας, όπως τα όνειρά μας ξέρουν από ανηφοριές..”

via Μέντα 88fm