Διαδίκτυο: Παράθυρο στον (άλλο;) κόσμο!

Aυτό το «δαιμονισμένο» – κατά τη γιαγιά μου – μέσο οικιακής διασκέδασης έχει εισχωρήσει όχι μόνο σε κάθε σπίτι αλλά και σε κάθε δωμάτιο. Έλα Χριστέ και Παναγία – που θα’ λέγε και η κυρά-Ευτέρπη.

 

 

Το διαδίκτυο, λοιπόν, εκμηδένισε το χώρο και το χρόνο και άλλαξε τις συνήθειες μας. Μας μαγεύει βλέπετε, μέσω της αχόρταγης χρήσης της εικόνας, έγινε το μαγικό κουτί που ταξίδεψε το νου μας στα πέρατα της οικουμένης.

 

Σανίς σωτηρίας το διαδίκτυο! Η σωτηρία των διαπροσωπικών μας σχέσεων που – θου κύριε φυλακή το στοματί μου –  πάνε κατά διαόλου. Χάραξε νέους δρόμους, τόσο στη γνώση όσο και στην επικοινωνία. Αλληλογραφούμε, συνομιλούμε και με ένα απλό κλίκ – και μλικ όπως θα’ λέγε μαντέψτε ποιος – έχουμε την ευκαιρία να εκφράσουμε ανησυχίες, όνειρα, να επαναστατήσουμε βρε αδερφέ χωρίς να χρειαστεί να σπάσουμε κάνα νυχάκι (!).

 

Ερχόμενοι σε επαφή με άλλους λαούς και πολιτισμούς καλλιεργούμε τις διαπολιτισμικές μας συνειδήσεις, καταπολεμούμε στερεότυπα, απαρχαιωμένες αντιλήψεις, προκαταλήψεις που –με υποχθόνιο φυσικά τρόπο- μας έκαναν να ενστερνιστούμε. Απορρίπτουμε ολοκληρωτικές πεποιθήσεις και απομακρυνόμαστε από ρατσιστικές συμπεριφορές – Χάιλ Ιντερνέτ.  Καταληκτικά, μέσω της χρήσης του διαδικτύου διαμορφώνουμε πρότυπα προς μίμηση, εξασφαλίζοντας την κοινωνική συνοχή και θωρακίζοντας τη συλλογική ευημερία.

 

Ο απέραντος κόσμος του διαδικτύου παρέχει – με το συμπάθιο – τεράστιο όγκο πληροφοριών και ενημερώνει σε πραγματικό χρόνο. Μας κινητοποιεί προβάλλοντας και στηλιτεύοντας αβλεψίες των κρατούντων και μας ευαισθητοποιεί πάνω σε κοινωνικά προβλήματα ή φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας. Ο δέκτης – ναι, για σένα μιλάω- ενεργοποιείται και αποκαθηλώνεται από την παθητικότητα που τον κυβερνούσε λόγω της διαδραστικότητας του μέσου.

 

Επιλογικά, το διαδίκτυο τείνει να ταυτιστεί με ένα δημοκρατικό μέσο μαζικής επικοινωνίας καθώς προάγει το διάλογο και τη διαπροσωπική επικοινωνία αλλά και διασφαλίζει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος, ισχυροποιώντας τους νέους – το φυτώριο, δηλαδή των υποψήφιων μελλοντικών κυβερνόντων – έναντι των παρόντων επιτηδείων.

 

Αλλά τα «κακώς κείμενα» του διαδικτύου δεν προσπερνιούνται «ελαφρά τη καρδία». Και επειδή έπεσε πολύ εισαγωγικό και καθαρεύουσα, ας τα απλοποιήσουμε λίγο τα πράγματα..

 

Η αλόγιστη και ανειδίκευτη χρήση του διαδικτύου πρωτοπορεί στη γενικότερη εξαθλίωση θεσμών και αξιών – ου να μου χαθεί. Η εκτεταμένη χρήση της τεχνολογίας, εξειδικεύοντας, καταδυναστεύει  τη δεοντολογία του ατόμου και το μετατρέπει σε παθητικό δέκτη απρόσωπων μηνυμάτων. Η μεγάλη συγκέντρωση γνώσης στο διαδίκτυο δημιουργεί ένα είδος  κοινωνικής ανισότητας, αφού όσο αυξάνεται η γνώση αυτή, διευρύνεται το χάσμα μεταξύ πληροφοριακά πλουσίων και φτωχών αντίστοιχα. Η κατάρτιση, δηλαδή, στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και η κατοχή κατάλληλου εξοπλισμού, οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες – έχοντες και μη έχοντες – και οδηγεί στην εμφάνιση του τεχνολογικού αναλφαβητισμού, ενός ακόμη μελανού σημείου στην ιστορία της τεχνολογίας. Η όξυνση αυτή των κοινωνικών ανισοτήτων καλλιεργεί τον κοινωνικό ρατσισμό και υποθάλπει συναισθήματα ανωτερότητας εις βάρος των τεχνολογικά αναλφάβητων.

 

Θα μπορούσα να γράφω μέρες ατέλειωτες για τα οφέλη και τα προσκόμματα αυτού, μα έχουμε και μια ζωή – πανάθεμά την.  Το γεγονός λοιπόν εάν το διαδίκτυο αποτελεί τη σκοτεινή ή την ηλιοφώτιστη πτυχή του φεγγαριού αναλογισθείτε το ο καθένας για τον εαυτό του. Αυτό που θέλω να σας μείνει, όμως, – πέρα από τα λόγια της γιαγιάς Ευτέρπης – είναι το γεγονός πως το διαδίκτυο είναι ένα παράθυρο στον κόσμο. Ο ρόλος του είναι πολύπλευρος και ο βαθμός ωφέλειας που θα αποκομισθεί από αυτό εξαρτάται σχεδόν καθολικά από τον τρόπο χρήσεις και αξιοποίησης των παροχών του.

 

Σουρούπωσε φίλοι μου και ήρθε η ώρα τα λόγια μου να τα αντικαταστήσουν τα χάδια, τα φιλιά και τα χαμόγελα των αγαπημένων σας.

 

Καλό βράδυ!

 

Κατερίνα Παρχαρίδου