«Daddio»: Η Ντακότα Τζόνσον και ο Σον Πεν πρωταγωνιστούν στην εντυπωσιακή ταινία με θέμα την ανθρώπινη επαφή
Η κινηματογραφίστρια Christy Hall αφήνει τους χαρακτήρες της να λάμψουν σε κινηματογραφικά πλατό μέσα σε ένα ταξί της Νέας Υόρκης.
Η ομορφιά της απλότητας και της αληθινής αφήγησης με γνώμονα τους χαρακτήρες λάμπει στην ταινία Daddio της Christy Hall, με πρωταγωνιστές την Ντακότα Τζόνσον και τονΣον Πεν.
Η ταινία ξεκινά με τον χαρακτήρα της Τζόνσον να βγαίνει από το Διεθνές Αεροδρόμιο Τζον Φ. Κένεντι και να μπαίνει σε ένα ταξί, με οδηγό έναν ηλικιωμένο άνδρα τον Κλαρκ, (Σον Πεν), για να πάει στο Μανχάταν.
Ως επί το πλείστον, η υπόλοιπη ταινία διαδραματίζεται σε αυτό το ταξί. Ο Κλαρκ αρχίζει να θέτει ερωτήσεις στον επιβάτη του, η οποία απαντά καθώς εκείνη σηκώνει το βλέμμα από το τηλέφωνό της. Όσο περισσότερο μιλούν, τόσο περισσότερα μαθαίνουν ο ένας για τις ζωές του άλλου, συμπεριλαμβανομένης της ρομαντικής σχέσης που έχει η συνεπιβάτιδα του Κλαρκ με έναν άντρα που τον αποκαλεί «Μπαμπά», το άτομο που στέλνει μηνύματα στην διάρκεια της διαδρομής από το αεροδρόμιο.
Η ιστορία του Hall αρχικά προοριζόταν να είναι ένα θεατρικό έργο, το οποίο ευθυγραμμίζεται όμορφα με μια αφήγηση που επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό σε δύο μόνο χαρακτήρες σε έναν χώρο. Αλλά ο σκηνοθέτης μιλώντας με τους παραγωγούς σχετικά με ένα κινηματογραφικό κοινό που πιθανώς περίμενε ότι αυτή η ιστορία θα επεκταθεί έξω από το ταξί.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
“Μιλήσαμε για να μπούμε στις αναμνήσεις της, μιλήσαμε για την προσθήκη άλλων χαρακτήρων, … πραγματικά μιλήσαμε για αυτό γιατί νομίζω ότι έπρεπε. Ήταν μια καλή εξερεύνηση”, είπε η Χολ στο Yahoo Canada κατά τη διάρκεια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο (TIFF ). “Αλλά στο τέλος, αποφασίσαμε πραγματικά ότι η δύναμη αυτού του κομματιού είναι το γεγονός ότι βασίζεται στους χαρακτήρες και σε μια τοποθεσία. Είναι ένα κομμάτι δωματίου, βασικά.”
Η ταινία της Χολ είναι ένα ιδιαίτερα περίπλοκο τρενάκι συναισθημάτων, που εκτελείται έξοχα από τους Τζόνσον και Πεν. Είναι προσωπικό, είναι οικείο, αλλά η Χολ παίζει επίσης με την κωμωδία με τρόπο που πραγματικά ξεπερνά τα όρια του σκοτεινού χιούμορ, πριν γίνει πολύ σκοτεινό.
Η σκηνοθέτις τόνισε ότι πιστεύει ότι ο τρόπος με τον οποίο ενσωμάτωσε την κωμωδία σε αυτή την ιστορία προέρχεται από την εκπαίδευσή της στο θέατρο.
«Πιστεύω ότι ο σκοπός ενός θεατρικού έργου και η δουλειά ενός θεατρικού συγγραφέα είναι να δημιουργήσει ασφαλείς χώρους για τους ανθρώπους να έχουν πραγματικά ενήλικες συνομιλίες», είπε η Χολ. “Αλλά νομίζω ότι… υπάρχει μια πρακτική στο ζωντανό θέατρο όπου πολλές φορές αυτός ο παραλογισμός ή η σάτιρα αξιοποιείται μέσω του χιούμορ.”
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
“Πιστεύω ότι υπάρχει κάτι πραγματικά ιδιαίτερο στο να προσκαλείς τους ανθρώπους να γελάσουν, γιατί επίσης ανοίγει ένα βαθύτερο χώρο στην καρδιά για άλλα συναισθήματα. … Είμαστε τόσο διχασμένοι αυτή τη στιγμή, είμαστε τόσο επικίνδυνα διχασμένοι.»
«Νομίζω ότι τιμούσαμε πραγματικά την τέχνη της συνομιλίας». Η ιδέα του να κλίνουμε στην ανθρώπινη σύνδεση και να ακούμε ο ένας τον άλλον, ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε πάντα, βρίσκεται στον πυρήνα του Daddio και ενός ιδιαίτερα ενδιαφέροντος κοινωνικού σχολίου.
SHARE
RECENT
