Χλωρέλλα VS Σπιρουλίνα | Ποιο είναι το κατάλληλο για εσάς;

Αυτά το γαλαζοπράσινα φύκια έχουν ένα εξειδικευμένο συστατικό. Έτσι, ίσως εκπλαγείτε αν μάθετε ότι οι δύο αυτοί κύριοι τύποι γαλαζοπράσινων φυκιών που καταναλώνουμε, η χλωρέλλα και η σπιρουλίνα, που μοιάζουν αλλά και εναλλάσσονται σε γεύση, είναι, στην πραγματικότητα, εντελώς διαφορετικά μεταξύ του.

Και τα δύο είναι γεμάτα αντιοξειδωτικά, έχουν απίστευτα θρεπτικά συστατικά και πωλούνται σε κάθε μορφή.

Οι ομοιότητες όμως μεταξύ της  χλωρέλλα και της σπιρουλίνας τελειώνουν εκεί, καθώς τα δύο φύκια προσφέρουν διαφορετικά θρεπτικά προφίλ.

Ποιο όμως είναι το καλύτερο; Πάμε να δούμε αναλυτικά από μια έρευνα που κάναμε τι προσφέρει το κάθε ένα από αυτά.

Τα κυανοβακτήρια, που αναφέρονται με το επιστημονικό όνομα μπλε-πράσινα φύκια, είναι μια μορφή πρώιμης ζωής της Γης. Τα παλαιότερα παραδείγματα που έχουμε πάνε πίσω γύρω στα 3.500 εκατομμύρια χρόνια.

Η σπιρουλίνα χρησιμοποιείται ως πηγή τροφής στο Μεξικό και την Αφρική από το 1300 μ.Χ. αιώνα περίπου. 

Η χλωρέλλα, από την άλλη, ανακαλύφθηκε πολύ πιο πρόσφατα. Αν και πιστεύεται ότι υπήρχε στον πλανήτη για δισεκατομμύρια χρόνια, πηγές δείχνουν ότι “μόλις εφευρέθηκε το μικροσκόπιο μετά τον 19ο αιώνα, ανακαλύφθηκε και η χλωρέλλα για πρώτη φορά. Ο Ολλανδός μικροβιολόγος Dr. Beijerinck είναι αυτός που την ανακάλυψε το 1890 και στη συνέχεια ονομάστηκε chlorella (χλωρέλλα).

Η χλωρέλλα παρουσιάζει μία ιδιόρρυθμη κατάσταση λόγω των τοιχωμάτων των κυττάρων της, επηρεάζοντας έτσι την απόκτηση της ίδιας δημοτικότητας με τη σπιρουλίνα. Η επεξεργασία της σπιρουλίνας προς κατανάλωση γίνεται καλλιεργώντας φύκια σε λίμνες, τα οποία συλλέγονται με φίλτρα, συμπιέζονται και ξηραίνονται. Η διαδικασία ξήρανσης γίνεται είτε από τον ήλιο ή και σε εσωτερικούς χώρους. Από εκεί, είναι έτοιμη ως τροφή και για χρήση σε συγκεκριμένες εφαρμογές όπως π.χ. κάψουλες, αλέθεται σε πολύ ψιλή πούδρα.

Η διαδικασία συγκομιδής και επεξεργασίας της χλωρέλλας είναι ως επί το πλείστον παρόμοια, αλλά υπάρχει ένα σημαντικό σημείο όπου αλλάζουν  τα πράγματα. Ενώ η σπιρουλίνα είναι βιοδιαθέσιμη και ασφαλής, όπως και στη φυσική αποξηραμένη μορφή της, η χλωρέλλα απαιτεί να σπάνε και κονιορτοποιούνται τα κυτταρικά της τοιχώματα. Ενδέχεται να παρατηρήσετε σε τυχόν προϊόντα χλωρέλλας που έχετε αγοράσει να αναφέρουν ευκρινώς  “ανοιχτό κελί” ή “ραγισμένο κελί” στην ετικέτα. Αυτό συμβαίνει επειδή η χλωρέλλα δεν είναι ασφαλής για κατανάλωση χωρίς να γίνει αυτό.  Αρχικά δε πωλήθηκε χωρίς να συμπεριληφθεί αυτή η και αυτό εμπόδισε την ικανότητά της να διαδοθεί σε μεγαλύτερο βαθμό.

Χωρίς την θραύση των κυτταρικών τοιχωμάτων, η κατανάλωση της χλωρέλλα σας κάνει υπερβολικά ευαίσθητους στο ηλιακό φως. «Στη δεκαετία του 1970, η χλωρέλλα αποτέλεσε ένα τεράστιο χτύπημα στην Ιαπωνία, λόγω των περιστατικών φωτοευαισθησίας που προκλήθηκαν από την αυτήν. Τα περιστατικά φωτοευαισθησίας αναφέρονται σε εμφανίσεις κυψελών που προκαλούνται από έκθεση σε άμεσο ηλιακό φως μετά την κατανάλωση της χλωρέλλα. Επειδή η χλωρέλλα έχει σκληρό κυτταρικό τοίχωμα που δεν είναι εύπεπτο από τα οξέα του στομάχου, η χλωροφύλλη παραμένει άθικτη στο σώμα. Ως εκ τούτου, υπάρχει ο κίνδυνος η χλωροφύλλη στο σώμα  να αντιδράσει με το ηλιακό φως και να προκαλέσει φουσκάλες» αναφέρουν γραπτά κάποιες έρευνες.

Τώρα που η  χλωρέλλα κατά την επεξεργασία της έχει τα κυτταρικά τοιχώματά της σύμφωνα με τις απαιτούμενες προδιαγραφές το θέμα διάδοσης της αναπτύσσεται. Αυτό όμως ίσως είναι η αιτία γιατί η σπιρουλίνα έχει αυξηθεί σταθερά σε δημοτικότητα ενώ η χλωρέλλα όχι.

πληροφορίες vogue.uk