Ας Τολμήσουμε Όλοι Να Προσφέρουμε Στα Παιδιά Και Στους Εαυτούς Μας Το δώρο, Την Ευλογία Του Παραμυθιού!

Στις 2 Απριλίου, ήταν ημέρα των γενεθλίων του μεγάλου παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

Επίσης, Παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου.

Πρόκειται, ουσιαστικά, για τη γιορτή του παιδικού βιβλίου. Εκδηλώσεις φιλαναγνωσίας λαμβάνουν χώρα σε διάφορα μέρη όλου του κόσμου, σε βιβλιοπωλεία, βιβλιοθήκες και σχολεία, συγγραφείς, εμψυχωτές, δάσκαλοι παρουσιάζουν βιβλία στα παιδιά, οργανώνονται χιλιάδες δράσεις, εκθέσεις βιβλίων πραγματοποιούνται… Όλα αυτά είναι εξαιρετικά σπουδαία και σημαντικά. Απαραίτητο να υπάρχουν και να συμβαίνουν. Τι ωραιότερο από πολλά παιδιά μαζί να διαβάζουν βιβλία, να ακούνε την αφήγηση μιας ιστορίας, να παρακολουθούν δραματοποιημένα από ηθοποιούς και εμψυχωτές τα αγαπημένα τους παραμύθια;

Ωστόσο, εξίσου, αν όχι περισσότερο, σημαντικό και σπουδαίο είναι η προσπάθεια προώθησης της φιλαναγνωσίας να συμβαίνει κάθε μέρα. Από όλους μας. Τους γονείς, τους κηδεμόνες, τους δασκάλους…

Δεν χρειάζεται να υπάρξει μια αφορμή για να ασχοληθούμε με το βιβλίο, και ειδικότερα το παιδικό βιβλίο. Δεν είναι τυχαίο που ο Άλμπερτ Αϊνστάιν όταν ρωτήθηκε τι χρειάζονται τα μικρά παιδιά για να προετοιμαστούν καλύτερα για το σχολείο και, κατ’ επέκταση, τη ζωή, αυτός απάντησε (στο περίπου) «πολλά παραμύθια και ακόμη πιο πολλά παραμύθια». Στόχος μας θα πρέπει να είναι το κάθε παιδί να έρχεται σε επαφή με το βιβλίο κάθε μέρα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μάθει να μιλά, να εκφράζεται και, το πιο σημαντικό, να σκέφτεται. Ο απώτερος σκοπός μας είναι και πρέπει να είναι τα παιδιά μας να γίνουν σκεπτόμενα πλάσματα με δική τους βούληση και θέληση.

Βεβαίως, όταν αναφερόμαστε στο βιβλίο, δεν εννοούμε ούτε μόνο το σχολικό βιβλίο, αλλά ούτε μόνο το εξωσχολικό. Τα δύο αυτά είδη του βιβλίου θα πρέπει να είναι συνοδοιπόροι. Οι δυο πυλώνες της γνώσης και της ζωής. Θα πρέπει να εμφυσήσουμε στα παιδιά μας την αγάπη και για τα δύο. Μέσω των σχολικών βιβλίων μαθαίνουμε να γράφουμε, να διαβάζουμε, αποκτούμε τα απαραίτητα εργαλεία για να προσεγγίσουμε τα εξωσχολικά βιβλία που θα μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε τον κόσμο από πολλές πλευρές και οπτικές, θα μας ανοίξουν τους δρόμους για να περιπλανηθούμε στους τόπους της ανθρώπινης διάνοιας. Είναι εξαιρετικά μεγάλης σπουδαιότητας να κατανοήσει το παιδί-μαθητής πως δεν διαβάζει ούτε για τον γονιό ούτε τον δάσκαλο. Ούτε καν για τον βαθμό –στις μεγαλύτερες τάξεις. Πρέπει να μάθει και να συνειδητοποιήσει το παιδί (καμιά φορά και ο γονιός ή ο κηδεμόνας) πως ο λόγος για τον οποίο μελετούμε είναι ένας και μόνο ένας.

Για εμάς τους ίδιους.

Για να μάθουμε και να πλουτίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Μόνο μέσω της γνώσης, της μελέτης και του βιβλίου θα μπορέσουμε μα ωριμάσουμε, να προοδεύσουμε, να εξελιχθούμε και τελικά να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τα όποια εμπόδια παρουσιαστούν στην πορεία της ζωής μας. Μόνο μέσω της μόρφωσης και της παιδείας θα μπορέσουν οι κοινωνίες να προχωρήσουν ακόμα παραπέρα, θα μπορέσουν οι πολίτες να κάνουν την υπέρβαση και να δημιουργήσουν τον υπέροχο, ιδανικό κόσμο που όλοι ονειρευόμαστε.

Φυσικά, απαιτείται αφοσίωση και στόχος. Απαιτείται προσπάθεια και σκληρή δουλειά.

Είναι δύσκολο; Σαφώς.

Αλλά ταυτόχρονα είναι και τόσο απλό και προσιτό.

Όσο δύσκολο είναι, τόσο εύκολο είναι.

Ας τολμήσουμε όλοι να προσφέρουμε στα παιδιά –και στους εαυτούς μας- το δώρο, την ευλογία του παραμυθιού, του βιβλίου και της φιλαναγνωσίας και όλα τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν.

Ας μην περιμένουμε θαύματα από αλλού. Η λύση είναι μια.

Εμείς.

Εμείς οι ίδιοι μπορούμε. Αν αγκαλιάσουμε όλοι το βιβλίο, αν στραφούμε όλοι λίγο περισσότερο στο βιβλίο και οδηγήσουμε και τα παιδιά μας στην κατεύθυνση αυτήν, είναι βέβαιο πως το μέλλον μας και το κυριότερο, το μέλλον των παιδιών μας, προβλέπεται λαμπρό. Ο ιδεατός κόσμος που προσμένουμε και ονειρευόμαστε θα είναι πολύ κοντά.

Στο χέρι μας είναι.

Ας τολμήσουμε.

Για εμάς.

Για τον κόσμο μας.

Για τα όνειρά μας.

Για τα παιδιά μας.