Απορίες του «έρωτα»

Ο έρωτας λένε πως είναι το αντίδοτο του υπαρξιακού θανάτου.

Άραγε, έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε για τον έρωτα; Και εάν ναι, πως τον παρουσιάζουμε, όπως μας συντάραξε και μας παρουσιάστηκε ή όπως τον βιώσαμε στην σιωπή;

Όπως και να έχει ο έρωτας συμβαίνει.

Όταν μία γυναίκα ερωτεύεται, γίνεται παράτολμη, σε αντίθεση ορισμένες φορές, με τον άντρα, ο οποίος όταν ερωτευτεί αληθινά γίνεται συνεσταλμένος, ντροπαλός και αναποφάσιστος, ακόμα και αν στην καθημερινότητα του, είναι πολύ δυναμικός.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Φαντάζομαι πως είναι η χημεία του εγκεφάλου, των ποικίλων ορμονών, σε συνδυασμό με ένα συναρπαστικό παιχνίδι συναισθημάτων.

Ας μην ξεχνάμε πως οι άντρες επικεντρώνονται κυρίως στην ικανοποίηση των αισθήσεων τους. Αυτό σημαίνει πως αν «μπλέξουν» με το επίφοβο συναίσθημα του έρωτα, μπερδεύονται, αποσυντονίζονται και δεν γνωρίζουν πώς να λειτουργήσουν. Για αυτό τους είναι πιο εύκολο να επιλέγουν γυναίκες που δεν κινδυνεύουν να ερωτευτούν βαθιά, ώστε να μην κινδυνέψουν και πολύ συναισθηματικά.

Από την άλλη πλευρά, οι γυναίκες που χρειάζονται περισσότερο το συναίσθημα και το δράμα, θα ζήσουν τον έρωτα σε όλο του το μεγαλείο.

Και αν τον πιστέψουν αυτόν τον έρωτα, θα προσπαθήσουν με κάθε μέσο (θεμιτό ή αθέμιτο ) να «γραπώσουν» το θύμα τους.

Οι άντρες βέβαια είναι πιο απλοί. Θα κοιτάξουν, θα ξεσηκωθούν, θα «χτυπήσουν» και θα μείνουν, μόνο εφόσον βρίσκονται σε comfort zone. Διαφορετικά «θα την κάνουν» με «ελαφρά πηδηματάκια»! Όλα αυτά με την προϋπόθεση να μην ερωτευτούν αληθινά, γιατί τότε αποσυντονίζεται το σύστημα τους. Χάνουν τον έλεγχο της κατάστασης. Και ο έλεγχος, τους είναι απαραίτητος για να είναι πετυχημένοι. Είναι έτσι εκπαιδευμένοι.

Άρα τι θέλουν οι άμοιροι; Μία όμορφη γυναίκα, για να απολαμβάνουν στην προσωπική τους ζωή. Και αν μάλιστα αυτή έχει την ικανότητα να τους φροντίζει όπως έκανε η μητέρα τους, τότε πιστεύουν πως είναι πραγματικά ευτυχισμένοι! Άραγε όμως ισχύει για όλους τους άντρες αυτό;

Φυσικά οι γυναίκες που είναι πιο πολύπλοκα πλάσματα, καταλήγουν πολλές φορές μπερδεμένες. Μήπως γιατί ψάχνουν έναν «πρίγκηπα»; Έναν άντρα όμορφο, έξυπνο, πετυχημένο, ευγενικό και γενναιόδωρο, κοινώς ανύπαρκτο; Η αλήθεια είναι βέβαια πως δεν φταίμε μόνο εμείς, οι γυναίκες γι’ αυτό! Έχω παρατηρήσει  πως ασυναίσθητα όλοι οι άντρες το παίζουν λίγο « πρίγκηπες» στην αρχή. Ποιος ξέρει, τελικά μπορεί αυτό να είναι και δικό τους όνειρο, όχι μόνο δικό μας!

Τι συμβαίνει όμως όταν ο πρίγκηπας, μεταμορφώνεται σε βάτραχο; Εμείς, ποιον ερωτευόμαστε, τον πρίγκηπα ή και τον βάτραχο;

Παλιότερα νομίζω πως η γυναίκα προσπαθούσε απεγνωσμένα να μετατρέψει τον βάτραχο ξανά σε πρίγκηπα, αλλά ο άντρας συνήθως πείσμωνε και αρνιόταν να το κάνει, επιλέγοντας παράλληλα άλλες γυναίκες που θα μπορούσαν ακόμα να τον δουν ως πρίγκηπα.

Τώρα. που σιγά-σιγά τα περισσότερα στερεότυπα μίας άλλης εποχής γκρεμίζονται, νομίζω πως αφού περάσουν κάποια χρόνια που κανένας μας δεν θα ξέρει ποιος είναι και τι θέλει, τελικά όλοι μας ανάλογα βέβαια με την κουλτούρα μας θα ισορροπήσουμε σε νέους ρόλους, ελπίζω καλύτερους!

Αυτό πάντως που συνεχίζω να λέω, είναι πως η καλύτερη συνταγή για τον έρωτα είναι η ειλικρίνεια, στον άλλον αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό.

Και  ας μην ξεχνάμε ότι κατά βάση ερωτευόμαστε τις γλυκές ατέλειες του άλλου, που θα μας κάνουν να χαμογελάσουμε και θα ζεστάνουν την καρδιά μας και όχι το Εγώ μας.

Για αυτό λοιπόν ίσως να χρειάζεται πρώτα εμείς να ερωτευτούμε τον εαυτό μας, για να μπορέσει να το κάνει και ο άλλος!

Και όπως έλεγε και ο Καβάφης:

«αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια

όμως το πρόσωπο σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,

ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου»

Διαβάστε περισσότερα άρθρα μας ψυχολογίας εδώ!