Από τις γυναίκες…για τις γυναίκες!
Γράφει ο Βασίλης Βιτσιλόγιαννης
Το Paint It Forward είναι μια έκθεση ζωγραφικής από γυναίκες προς γυναίκες. Είναι ένα γυναικείο τόλμημα που θέλει να φέρει κοντά όλες τις Γυναίκες που δημιουργούν τέχνη και ζουν στο Αμπού Ντάμπι. Ο σκοπός των διοργανωτών είναι να παρουσιάσουν γυναικείες που ασχολούνται με την τέχνη και να ενθαρρύνουν όλες τις γυναίκες να ακολουθήσουν αυτό που πραγματικά επιθυμούν. Ποσοστό από τις πωλήσεις της έκθεσης θα δοθούν στον φιλανθρωπικό οργανισμό The Labor of Love UAE. Η Μάρα Ρεινόσο Βέγκα, η Μιοάρα Τσέρκι, η Κορνίλια Μπάκιου και η Κατρίνα Μίλλερ είναι οι τέσσερις γυναίκες καλλιτέχνες που ένωσαν την τέχνη τους και διοργάνωσαν αυτή την έκθεση. Είχα την χαρά να συναντήσω δύο από αυτές.
Η Μάρα Ρεινόσο Βέγκα γεννήθηκε στην Κούβα και μεγάλωσε μέσα σε μια οικογένεια με καλλιτεχνική τάση. Ο πατέρας της είναι μουσικός και αυτοδίδακτος σχεδιαστής, ο παππούς της ήταν αυτοδίδακτος ζωγράφος, και η μητέρα της δούλευε στη Σχολή Τέχνης, όπου και η Μάρα περνούσε τις περισσότερες ημέρες της σαν παιδί. Σπούδασε πλαστική της τέχνη για τρία χρόνια αλλά έφυγε την Κούβα πριν αυτή ολοκληρώσει τις σπουδές της.
Η Μιοάρα Τσέρκι Μεγάλωσε κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής περιόδου στη Ρουμανία. Στην Σχολή Καλών Τεχνών απογοητεύτηκε όταν έπρεπε να ζωγραφίζει γερανούς, τρακτέρ και αλλού τέτοιου είδους σύμβολα που για εκείνο τον καιρό ήτανε σύμβολα μιας περιόδου νέων ανθρωπιστικών ιδεών. Την δεκαετία του 90, μετά την επανάσταση στη Ρουμανία, είχε το θάρρος να φύγει από τη χώρα της με την ελπίδα να βρει κάτι καλύτερο, το οποίο θα έκανε την ζωή της και την ζωή των παιδιών της καλύτερη. Η Ιταλία, η Ελλάδα, η Ελβετία, η Γαλλία και η Ινδία ήταν το σπίτι της πριν από λίγο καιρό, έως ότου ήρθε στα Εμιράτα, όπου διαμένει σήμερα.
(Μάρα Ρεινόσο Βέγκα=ΜΡΒ, Μιοάρα Τσέρκι=ΜΤ)
Είναι η πρώτη σας φορά εδώ;
ΜΡΒ:
Είμαι στη χώρα για περισσότερα από 10 χρόνια και δούλευα ως διοργανώτρια εκδηλώσεων. Έτσι άφησα τη ζωγραφική μου για πολύ καιρό στην άκρη. Τα τελευταία χρόνια ξεκίνησα να ζωγραφίζω ξανά. Ώς καλλιτέχνης και ως διοργανώτρια εκδηλώσεων αποφάσισα να ξεκινήσω την διοργάνωση των δικών μου εκθέσεων.
ΜΤ:
Είμαι εδώ τρεις μήνες τώρα, και είναι η πρώτη μου φορά σε αραβική χώρα. Ακόμα ανακαλύπτω πράγματα, γιατί όλα είναι καινούργια σε μένα.
Τι είναι η τέχνη για εσάς;
ΜΡΒ:
Η τέχνη είναι δύο διαφορετικά πράγματα για μένα το ένα είναι αυτό που βλέπω και εκτιμώ με τη λογική, και το κάνω πραγματικότητα με τα χέρια μου και το άλλο είναι κομμάτι του εαυτού μου. Είναι ένα αίσθημα διαφορετικό από τα άλλα συναισθήματα. Είναι μια οντότητα μέσα μου που με ξυπνάει και με κάνει να θέλω να το εξωτερικεύσω, να δημιουργήσω, να εκφράσω και όταν πραγματοποιείται πέφτει σε λήθαργο και η δουλειά έχει γίνει. Η τέχνη είναι πάντα εκεί δημιουργόντας εσωτερική διαμάχη αλλά και έλλειψη. Από την άλλη όμως προσφέρει ανεκτίμητες στιγμές χαράς. Η τέχνη κάνει το μη πραγματικό να φαίνεται όμορφο.
ΜΤ:
Λίγο πολύ πάντα ζωγράφιζα αλλά αισθανόμουνα λίγη αμφιβάλλοντάς εάν είμαι ζωγράφος ή απλά ερασιτέχνης. Όταν θαυμάζεις τους μεγάλους ζωγράφους αισθάνεσαι ασήμαντος. Ανακαλύπτοντας πολλούς ζωγράφους και διαβάζοντας σχετικά με τη ζωή τους και την καλλιτεχνική τους πορεία κατάλαβα και δέχτηκα ότι εμείς ξεδιπλώνομαι τους εαυτούς μας και κάνουμε αυτό που έχουμε γεννηθεί για να κάνουμε αργά ή γρήγορα.
Μπορεί η τέχνη να παράξει συναισθήματα και ιδέες εφαρμόσιμα στην καθημερινή σας ζωή;
ΜΡΒ:
Η τέχνη παράγει συναισθήματα και ιδέες αυτό είναι δεδομένο αλλά ποτέ δεν έχω σκεφτεί πως αυτά μπορούν να εφαρμοστούν στην καθημερινή μου ζωή. Θεωρώ ότι αυτό μπορεί να με κάνει περισσότερο επιφυλακτική με τις δικές μου αλλά και των άλλων σκέψεις και συναισθήματα, και μπορώ να δω με κάθε λεπτομέρεια και συναίσθημα αν πραγματικά αποκόμμισα πράγματα. Παρατηρώ χρώματα, σχήματά, αντιθέσεις παντού, κάθε στιγμή και μπορώ να δω ποικιλία χρωμάτων, σχεδίων ακόμα και σ’ ένα μικρό κομμάτι γρασιδιού. Αν και δεν μου αρέσει η λέξη ‘σκέφτομαι’ τόσο πολύ θα προτιμούσα τη λέξη ‘ικανότητα να παρατηρώ’.
MT:
Μερικές φορές ονομάζουμε “σύμπτωση” το γεγονός το οποίο μας ωθεί να αναγνωρίσουμε το Τι, το Πως, το Γιατί κι το Ποιοι είμαστε και μερικές φορές το ονομάζουμε “μοίρα”. Ο καλλιτέχνης ζει αντιλαμβανόμενος τον κόσμο και αναλύοντας τα αισθήματα του προς τον κόσμο. Για αυτό η δημιουργία της τέχνης δεν είναι μόνο μία κατασκευή. Η διαφορά είναι μεγάλη. Μερικά έργα τέχνης θέλουν ψυχή και κάποια άλλα απλά γίνονται. Σαν καλλιτέχνης πρέπει να κάνεις αυτό το οποίο πιστεύεις ότι επειδή περιμένεις ανταπόκριση, αλλά επειδή εσύ εκφράζεις την αλήθεια που βρίσκεται μέσα σου. Το ότι υπάρχεις. Με την διανοητική σου ικανότητα, που οι άνθρωποι έχουμε, το ότι είσαι ζωντανός και ανοιχτό ως προς τον κόσμο. Όλα εξαρτώνται από τη δική σου άποψη απέναντι στη ζωή. Εάν το μυαλό σου είναι ανοιχτό αρκετά έτσι ώστε να μπορεί να δίνει την ομορφιά, εσύ θα αναρωτηθείς τις περισσότερες φορές σχετικά με όλα αυτά που ονομάζεις ‘’συμπτώσεις’’ και έρχονται στη ζωή σου.
Πως θα περιγράφατε το στυλ της τέχνης σας;
ΜΡΒ:
Ελεύθερο θα το περιέγραφα. Ξέρω ότι δεν είναι ένα συγκεκριμένο στυλ αλλά δεν μου αρέσει να βάζω τον εαυτό μου μέσα σ’ ένα πλαίσιο. Μου αρέσει να ζωγραφίζω τα πάντα από ένα αληθινό δέντρο μέχρι ένα δέντρο μη πραγματικό και αυτό εκαρτάται από το ότι με εμπνέει εκείνη τη στιγμή. Νομίζω ότι η λέξη ελεύθερη, με μια τάση προς αφηρημένη, κι ένα κομμάτι σουρεαλισμού είναι αυτό που θα περιέγραφε την τέχνη μου.
MT:
Προσωπικά δεν ενθουσιάζομαι με την τέχνη της μίμισης .Εκτιμώ την τεχνική της ζωγραφικής αυτής, αλλά δεν με αγγίζει. Έγω ψάχνω περισσότερο για τη μαγεία των χρωμάτων, τη υφή, τον κίνδυνο, τα σύμβολα και την ιστορία πίσω από αυτό. Με αγγίζει το δυνατό αίσθημα του πνεύματος. Τέχνη είναι το όνομα που δίνουμε έτσι ώστε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας δημόσια. Κρυστάλλινα αισθήματα. Αυτή είναι η δουλειά μου: η σιωπή, η απώλεια, η πίκρα, η μελαγχολία. Ποίηση. Το γεγονός ότι τα πράγματα είναι εύθραυστα.
Πρέπει να τα αφήνουμε να εμφανίζονται, να μην τα βιάζουμαι, να μην τα εξωθούμε. Δεν θέλω να πω πολλά. Στην Ινδία ανακάλυψα το Μέχεντι, ένα τελετουργικό τατού απο χέννα, το οποίο είναι γνωστό στον αραβικό κόσμο επίσης. Αυτό χρησιμοποιώ στην ζωγραφική μου. Αυτή τη λεπτομέρεια της επανάληψη σχεδίων σαν Μάντρα διαλογισμού, με σπρώχνουν στη περισυλλογή και στο συμβολισμό της διανοητικής και πνευματικής πολυπλοκότητας. Η τεχνική των ρηγματώσεων που χρησιμοποιώ στη ζωγραφική μου εκφράζει εύθραυστα συναισθήματα.Η χρήση του μαχαιριού δημιουργεί ουσία, και είναι αυτό που με ενώνει με τη σάρκα, με τη γη, με το υλικό και γίνεται ορατό. Όταν με ρωτούν εάν μπορούν να αγγίξουν τους πίνακες μου εγώ τους λέω ότι πρέπει να το κάνουν.
Διάβασα κάπου ότι αυτή η έκθεση είναι από γυναίκες για γυναίκες, γιατί αυτό;
ΜΡΒ:
Πιστεύω ότι οι γυναίκες συχνά σταματούν να κάνουν πράγματα για τον εαυτό τους επειδή η κοινωνία δε συμφωνεί. Αυτές οι γυναίκες ζούν μια δυστυχισμένη ζωή. Όλοι ξέρουμε ότι σε πολλές κοινωνίες οι γυναίκες είναι κατώτερες, κακομεταχειρίζονται και βλέποντας αυτό έτσι αποφάσισα να γίνω εθελόντρια σε μη κρατικούς οργανισμούς και να βοηθήσω αυτές τις γυναίκες. Αποφάσισα να κάνω την τρίτη μου έκθεση και να δωρίσω κομμάτι των πωλήσεων σε μη κοινωφελείς οργανισμούς, αλλά όμως συνειδητοποίησα ότι μόνη μου δεν είναι αρκετό. Οπότε έπρεπε να κάνω την έκθεση αυτή με άλλες γυναίκες ζωγράφους. Μόλις γνώρισα την πρώτη γυναίκα ζωγράφο, και καθόλη τη διάρκεια της συζήτησης μας, μου εξήγησε το πόσο χαρούμενη ήταν γι’ αυτό που κάνει και πως έφτασε σ’ αυτό το σημείο, μου ήρθε η ιδέα αυτής της έκθεση να είναι από γυναίκες. Αυτή ήξερε κι άλλες γυναίκες ζωγράφου στο Αμπού Ντάμπι με παρόμοιες ιστορίες η καθεμία οπότε ήτανε πολύ σημαντικό για μένα. Αμέσως ήξερα ότι ήθελα να κάνω αυτή την έκθεση και διάλεξα το όνομα αυτό βασισμένο στην ταινία ‘’Pay it Forward’’ γιατί αυτό το εγχείρημα μπορεί να πάει παραπέρα, και μπορεί να επωφελήσει οποιοσδήποτε συμμετέχει σ’ αυτό. Το κεντρικό μότο ‘’Από Γυναίκες Για Γυναίκες’’ προτάθηκε από μία φίλη μου όταν της είπα σχετικά με την έκθεση.
MT:
Αυτή είναι η πρώτη φορά. Την επόμενη έκθεση θα την κάνω για παιδιά ή για το περιβάλλον. Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία και χαρά αυτό του είδους τις εκθέσεις στις οποίες ο άνθρωπος είναι εδω να βοηθήσει τον συνάνθρωπο. Το να δώσεις λίγη βοήθεια και ελπίδας σε κάποιον στο να μπορέσει να εκφράσει τα συναισθήματα του είναι δώρο ζωής. Μερικές φορές οι αγώνες της ζωής είναι τα μόνα πράγματα που πολλοί άνθρωποι μεγαλώνουν έχοντας γύρω τους. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει φως. Μια διαφορετική άποψη μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Πως αισθάνεστε να είστε μέρος της καλλιτεχνικής σκηνής στο Αμπού Ντάμπι;
ΜΡΒ:
Είναι καταπληκτικό. Είμαι στη χώρα εδώ και πολλά χρόνια και βλέπω να γίνονται πράγματα σχετικά με την τέχνη. Τα πράγματα αλλάζουν και μεγαλώνουμε καλλιτεχνικά. Υπάρχουν καλλιτεχνικά δρώμενα κάθε μήνα, είτε αυτό είναι ζωγραφική, είτε μουσική, είτε οτιδήποτε άλλο, κι όλα συμβαίνουν τώρα. Δεν είχα σκεφτεί αυτό ότι θα συνέβαινε πριν από 10 χρόνια.Το Αμπού Ντάμπι είναι ένα κοσμοπολίτικο μέρος και οι καλλιτέχνες που έρχονται εδώ από διαφορετικές κουλτούρες και χώρες συνεισφέρουν στο να κάνουν την καλλιτεχνική σκηνή του Αμπού Ντάμπι μαγευτική.
MT:
Έφτασα πριν τρεις μήνες στο Αμπού Ντάμπι, και ήδη έχω κάνει δύο εκθέσεις. Είναι καταπληκτικό. Η καλλιτεχνική ζωή εδώ είναι θαυμάσια, πολύ ζωντανή, ένα είδος Ελ Ντοράντο για τους καλλιτέχνες. Αφήνοντάς την Ινδία για τα Εμιράτα ήμουνα λίγο αγχωμένη. Πολιτισμικά συγκρίνοντας τις δυο χώρες είναι σα να συγκρίνεις έναν εβδομηντάχρονο με ένα νεογέννητο. Όσο περισσότερο ανακαλύπτω και καταλαβαίνω αυτή τη νέα κουλτούρα τόσο πιο ευτυχισμένη και περίεργη γίνομαι να την γνωρίσω.
Πώς βλέπετε το μέλλον της τέχνης εδώ;
ΜΡΒ:
Λαμπερό! Υπάρχουν καταπληκτικά δρώμενα και απίστευτα μουσεία χτίζονται. Υπάρχει ένα ενδιαφέρον στον κόσμο της τέχνης, και μια συνεχόμενη ανταλλαγή απόψεων και κουλτούρας.
MT:
Η νέα γενιά των Εμιράτοι είναι μορφωμένοι και εκτιμούν την τέχνη περισσότερο. Ως αποτέλεσμα, πολλοί καλλιτέχνες φτάνουν στη χώρα, δημιουργούν τέχνη, πέρνοντας στοιχεία από τις ρίζες τους και την παράδοση τους, σε μια πιο μοντέρνα εκδοχή. Είμαι ενθουσιασμένη με την αραβική καλλιγραφία η οποία είναι μια σημαντική μορφή τέχνης.
Ποια είναι η συμβουλή σας για τους νέους καλλιτέχνες;
ΜΡΒ:
Την ίδια που μου είπε ενας φίλος και λαμπρός ζωγράφος, κάνει λίγα κάθε μέρα, ακόμα κι αν είναι αυτό μία γραμμή, ή μια λέξη ή ανακατάταξε πάλι τις παρτιτούρες σου. Και εγώ θα προσθέσω σε αυτό ότι μην απογοητεύεσαι, το επόμενο βήμα θα έρθει όταν είσαι έτοιμος.
MT:
Ο Πικάσο έλεγε ότι η ζωγραφική είναι ένα άλλο είδος ημερολογίου. Συμφωνώ απόλυτα κι αν είχα μια συμβουλή να δώσω στους νέους ζωγράφους είναι αυτό: Δρόμους να διανήσουν, Ανθρώπους να σταυρώσουν, και Γενναίοι σε καταστάσεις στις οποίες δεν έχουν εναλλακτική λύση να τις αντιμετωπίσουν. Όλα αυτά που θα’ρθουν στην ζωή θα είναι μια εμπειρία την οποία μπορείς να μοιραστείς με τους άλλους, κι όταν φτάσει η στιγμή, αυτό θα υλοποιηθεί και θα γίνει ζωγραφική.
Πως βλέπετε την τέχνη στο μέλλον;
ΜΡΒ:
Ελπίζω καταφέρουμε να την διατηρήσουμε και να την εκτιμήσουμε σε όλες της τις μορφές.
MT:
Η ουσία της ζωγραφικής θα είναι η ίδια γιατί θα υπάρχει η ανάγκη ο άνθρωπος να εκφράσει τον εαυτό του, τις απόψεις του, την αντίληψη του για την ζώη. Το πλαίσιο θα αλλάξει σίγουρα και νέες μορφές τέχνης θα εμφανιστούν λόγω της ανάπτυξης της τεχνολογίας. Νομίζω, και το βλέπουμε ήδη, ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την τέχνη επειδή η τέχνη δημιουργεί ενσυναισθήματα και κατανόηση. Γιατί όταν είσαι αληθινός δεν μπορείς να είσαι άσχημος, εκτός από αυτούς που δεν καταλαβαίνουν. Η τέχνη υποτίθεται εκφράζει τον αληθινό εαυτό μας, και φέρνει ελπίδα στους ανθρώπους σαν θεμελιώδες καλό.
Paint It Forward exhibition is an Art exhibition by women for women. It is a female lead project that brings together creative women from across Abu Dhabi. The aim of the organizers is to promote women in the arts and encourage all females to follow their bliss. This project seeks to support women who are in a more precarious and unfortunate situation. A percentage of the sales will be donated to The Labor of Love UAE.
Four women artists put their work together and exhibit their paintings at the World Trade Center in Abu Dhabi.
These four women are the Cuban born Marah Reinoso Vega, the Romanian Mioara Cherki and Cornelia Baciu and the German Katrina Moeller.
I had the chance to speak to two of them.
Marah Reinoso Vega was born in Cuba and grew up around art. Her father is a musician and a self taught graphic designer, her grandfather was an amateur painter and her mother worked at the Art School, where Marah Reinoso Vega spent her days there as a child. She studied Plastic Arts for 3 years but she left Cuba before she could finish the career.
Mioara Cherki grew up during the communist era in Romania. In Art School she was disappointed by painting cranes, tractors and other stuff considered, at that time, a symbol of “new humanity’s ideals”. In the 90’s, after the revolution, she had the courage to leave her country, with the hope that something better out there was waiting for her, and give a better life to her children. Italy, Greece, Switzerland, France and India was her home for a while, before she settles recently in the Emirates.
The questions were answered by both artists repetitively.
(Marah Reinoso Vega=MRV, Mioara Cherki=MC)
Is this your first time here?
MRV:
I’ve been in the country for over 10 years and worked as an Events Organizer so I put my art aside for a long time; however, in the last few years, I began painting again and now I’ve finally put my skills as an artist and events organizer together and started organizing my own art exhibitions.
MC:
I’m here three months now, and my first time in an Arabic country. I’m still discovering everything. It is all new to me.
What is art for you?
MRV:
Art is both a separate thing from me, something that I see and appreciate with my rational mind and learn to do with my practical hands; and also, art is a part of me, something that I need to attend to, a feeling unlike other feelings, almost like an entity within me that wakes up and urges me to let it out, to create, to express it in any art form, to nourish it; and when it’s done it dozes off and the work is finished. Art is always there and it causes much struggle and short but precious moments of elation. Art makes the intangible manifest and it does so beautifully.
MC:
More or less, I always painted, but felt very small, doubting if I’m an artist or just an ” art amateur”. When you admire the Masters… you feel insignificant. After my research on many artists and reading about their life and artistic path, I understood and accepted that we unfold out of ourselves and do what we were born to do sooner or later.
Does art generate emotions and ideas applicable to your every day life? (how you see life in general)
MRV:
Art generate emotions and ideas, that’s a given, but I never really thought of how they applied to my everyday life. I suppose that it makes me very aware of mine and others thoughts and emotions; I can go through every detail and alleged feeling in my own mind whether I had experienced it or not. I notice colors, shapes, textures, contrasts everywhere, all the time, I can see a variety of colors, forms and usefulness in a simple patch of grass; and even though I don’t like the ‘thinking’ very much but I love this ‘ability to notice’.
MC:
Sometimes we call “coincidence” the factor that trigger the need to recognize what, how, why and who we are, sometimes we call it “fate”. The artist lives by perception of the world and by the perception and the analysis of his feelings as a response of the world. That’s why the making of his art is not just a construction. The difference is huge. Some art works possess a soul, and others are only well done. As an artist you have to keep doing what you believe in, not because you are expecting a particular outcome, but because you are just expressing the truth that is in you. Being here. With the mental capacity we humans have, being alive and open to the world. “L’essential c’est être.” Everything consists of your own point of view regarding life. If your mind is open enough to see the beauty, you will became wondered most of the time about all that “coincidences” which arrive in your life.
How would you describe your style of art?
MRV:
Free. I know that is not a customary style but I don’t like to put myself in a ‘box’ I’ll paint anything from a real tree to a surreal tree depending on what inspires me at the moment. I guess my personal description will be Free with a tendency to Abstract and a fragment of Surrealism.
MC:
Personally, I’m not very impressed by the imitative painting. I can appreciate the technique, but I’m not touched. I’m looking more for the pure magic of colours, texture, hazard, symbol or for the story behind . I’m touched by the evocative strength of spirit. “Art is the name we give to our feelings made public”. “Crystallize feelings”. That is my work: the silence, the spleen, the absence, the melancholia. Poetry. The fact that things are fragile. They must be allowed to appear, let them reveal themselves, never force, never exhort. Do not want to say too much. In India, I discovered the Mehndi (or Mehendi), a ritual henna tattoo which is popular in Arabic culture as well, and converted in my paintings. This intricate repetition of patterns as a mantra, push me for meditation and symbolize for me the mental and spiritual complexity. The “cracks effect” I use, also, express the fragility of feelings, ” la fleur de peaux”. The knife work brings substance, it’s what connect me to the flesh, to the earth, to the material and be visible. That’s why when people ask me if they can touch my paintings, my reply is “you have to”.
I read that this exhibition is from women to women, why is that?
MRV:
I feel that women often stop themselves from doing what they love in favour of doing things for others or of agreeing with society and often this ends in unfulfilled and unhappy lives. We also know that in many societies women are seen as inferior and are mistreated so I’ve been volunteering with non-profit organizations that help these women who cannot help themselves. As I was planning to do my 3rd solo exhibition and to donate a percentage of the sales to these non-profit organizations I realized that, me alone, was not enough so I started looking for other artists to do a joint exhibition. After I met with the first artist and while conversing about how she was finally happy doing what she loved and what it took for her to get there, I had the idea that this exhibition should be done by women and this was accentuated by the fact that she knew other female artists in Abu Dhabi with similar stories and that most of the volunteers I knew were women too. I immediately knew that I wanted to do this project and I chose the name based on the movie ‘Pay it forward’ because I think this is a project that can go on and it could benefit everyone involved. The actual line ‘By Women for Women’ was suggested by a friend of mine when I told her about the project.
MC:
For me is the first step. Next one could be for kids or the environment. I will participate with open heart to this kind of projects where humans can help other humans. Giving a little help and hope to someone else for expressing themselves, is a gift for all life long. Sometimes, the struggles of life are the only things that people grow surrounded by. But that doesn’t mean the light is not there. A different point of view can make all the difference.
How does it feel to be a part of Abu Dhabi art scene?
MRV:
It is truly exciting! As I’ve been in the UAE for many years I’ve seen the country transform and grow culturally. There are art events every month, whether is painting, music, poetry or else, it’s all happening now, and this is something that I wouldn’t have even dreamed of 10 years ago! This is a very cosmopolitan place and artists come from all cultures and backgrounds making the Abu Dhabi art scene absolutely fascinating.
MC:
I arrived in Abu Dhabi 3 months ago and I already have two ongoing exhibitions. That’s excellent, what a city! The cultural life here is amazing, very effervescent, a kind of El Dorado for the artists.
Leaving India for the Emirates I was a bit anxious. Culturally, comparing the two countries, is like comparing a septuagenarian with a newly born. But more I discover and understand this new culture, more I’m delighted and curious.
What’s the future of art here?
MRV:
Bright. There are wonderful projects and incredible museums being built. There is an obvious newly found interest in the art world and there’s a constant exchanging of cultures and views.
MC:
The new Emirati generation is cultivated and appreciates art more. As a result of it, many artists arrive in the country, create their art by expressing their roots and tradition in a contemporary modern approach. I’m very fascinated by the Arabic calligraphy which is an intrinsic form of art.
Do you have some advice for young artists?
MRV:
The same thing that a friend and brilliant painter told me, do a little everyday, even if it’s just a dot or a word or rearrange your partiture… That is the first step and I will add to that, do not despair, the second step will come when you are ready.
MC:
Picasso said that painting is another kind of diary. I completely agree and if I have an advice for the young artists is that: roads to walk, people to cross, situations in which you have no alternative but to be brave, all what comes in your life will be your treasures to offer, to share with others, when the moment arrives to materialize this experience by painting.
How do you see art in the future?
MRV:
I only hope that we manage to preserve it and appreciate it in all its forms.
MC:
The content will be the same: the need of human beings to express themselves, their point of view, their perception of life. The context will change for sure and new forms of Art will appear due to new advances in technology. I think, and we can see it already, more and more people will be concerned about Art, because Art creates empathy and understanding.
Because when you are Real, you can’t be ugly, except for those who don’t understand. Art suppose to express the Real of each one, and bring hope tο humans as fundamental good.
SHARE
RECENT
