Όλα Τα «Γιατί» Που Κρύβουν Οι Ανθρώπινες Σχέσεις

Δεν ξέρω γιατί. Δεν ξέρω γιατί υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μόνο για να κρίνουν και να κατακρίνουν. Το εντυπωσιακό είναι ότι πολλές φορές πρόκειται για πολυάσχολα άτομα. Που όμως με κάθε ευκαιρία, σε κάθε συζήτηση, έχουν να κάνουν σχόλια και «κοινωνική κριτική» για όλους και για όλα. Και αναρωτιέμαι πως προλαβαίνουν και ασχολούνται και μαθαίνουν και δημιουργούν θεωρίες…

Νομίζω αν το έχεις, το έχεις. Είναι κι αυτό ένα ταλέντο. Μπορεί να σου δίνει την ευκαιρία να συλλέγεις πληροφορίες αλλά δεν πιστεύω ότι σε βάθος χρόνου ωφελεί. Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας και της πληροφορίας. Συμφωνώ. Αλλά κάποιοι από εμάς έχουν φτάσει σε ένα οριακό σημείο της ζωής μας όπου θέλουμε να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους ευθείς. Αληθινούς φίλους. Να μπορούμε να τους εμπιστευτούμε. Να μπορούμε να τους μιλήσουμε χωρίς φόβο ότι θα μας προδώσουν με την πρώτη ευκαιρία.

Η υποκρισία ορισμένων ειδικά ξεπερνάει κάθε όριο. Δεν μπορώ να διανοηθώ π.χ. πως ένας άνθρωπος που προσπαθεί διαρκώς να σου θέσει εμπόδια και να σε υπονομεύσει σε προσκαλεί σε οικογενειακό δείπνο. Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί? Πόσο ύπουλος, αδίστακτος, υποκριτής και διπρόσωπος μπορεί να είναι κάποιος όταν τυφλωθεί από μίσος, ζήλεια και κακία?

Θέλω να πιστεύω όμως ότι αυτές είναι οι εξαιρέσεις. Ότι οι καλοί είναι περισσότεροι από τους …κακούς. Πάντα υποστηρίζω ότι ο καθένας κρύβει πίσω του μια ιστορία που δικαιολογεί τη συμπεριφορά και τον χαρακτήρα του και το έχω ξαναπεί. Όμως όταν έχεις αρχές, όταν η ηθική κυριαρχεί, ότι και να βιώσεις δεν μπορεί να σε μεταλλάξει. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν τόσο εύκολα. Ίσως δεν αλλάζουν ποτέ. Και το μόνο βέβαιο είναι ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύπλοκες και σύνθετες.