Αναζητώντας το πρώτο ραντεβού
”Πρώτο ραντεβού…
-Τι ρόλο να παίξω; Ρωμαίος ή Δον Ζουάν; Άμλετ ή Δον Κιχώτης;
-Να είσαι ο εαυτός σου, το σκέφτηκες;”
Αλέξης Ανδρίτσος
Γράφει η Σταυρούλα Ζάμπρα
Μόλις αποχαιρέτησα μια φίλη μου. Λεχώνα πια. Το νεογέννητο μωρό της διανύει την έβδομη μέρα της ύπαρξής του σ’αυτόν τον κόσμο. Ήταν όμορφη και χαρούμενη. Αν και δεν πρόλαβαμε να τελειώσουμε το φαγητό μας, γιατί ο σύζυγός της την ειδοποίησε πως το μωρό πεινάει. Μού υποσχέθηκε πως την επόμενη φορά θα φροντίσει να το ταΐσει πολύ καλά για να έχουμε περισσότερο χρόνο. Οι δρόμοι μας χώρισαν. Εκείνη κατευθύνθηκε προς το δρόμο της ολοκλήρωσής της και εγώ προς το δρόμο της αναζητήσής μου… Σκεφτόμουν τις σχέσεις της ζωής μου και ποιός θα μπορούσε να είναι ο πιθανός πατέρας του παιδιού μου. Ομολογώ πως τα έχασα. Θυμήθηκα όλα εκείνα τα πρώτα ραντεβού. Πόσο υπέροχα και εγώ πόσο όμορφη! Ολόκληρο το μέλλον μου, στο πρώτο τσούγκρισμα των ποτηριών μας. Ολόκληρη η ύπαρξη της αγάπης που αναλογεί στον καθένα μας, στο πρώτο φιλί. Ολόκληρη η ασφάλεια του προσωπικού αγγέλου μας, στο πρώτο ξεκλείδωμα της πόρτας. Και μόλις μπεις σπίτι, βρίσκεσαι στο σημείο που ξεκινάει η λύση της πιο δύσκολης εξίσωσης… του μαζί!
Τι κάνουμε λάθος; Γιατί εγώ και οι φίλες μου κυκλοφορούμε και πυροβολούμε άοπλες; Γιατί αυτό που σε γοητεύει στην αρχή, σε απογοητεύει στο τέλος; Γιατί το πρώτο ραντεβού μετατρέπεται στον επόμενο εφιάλτη σου; Γιατί υπάρχουν στον κόσμο κρυμμένες τόσες ανθρώπινες απογοητεύσεις; Γιατί τα κατοικίδια αποδεικνύονται πιο πιστά από το σύντροφό μας, το φίλο μας, το δάσκαλό μας …; Σύντροφο ή κατοικίδιο λοιπόν; Μάλλον η λύση είναι ένας σκύλος ή μια γάτα που να ακούει σε όλα τα ονόματα: Κωνσταντίνος, Αλέξανδρος, Ιωάννα… Δεν ξέρω! Αφουγκράζομαι γύρω μου τεράστια μοναξιά και όλοι κουβαλάμε την απογοήτευση κάποιου… Άλλα περιμένουμε, άλλα ονειρευόμαστε. Μπροστά όμως στο κάλεσμα κάποιου πάλι πρώτου ραντεβού, όλοι βρίσκουμε τη δύναμη και πάμε αρωματισμένοι και με την ελπίδα άλλοτε στον ουρανό και άλλοτε κομματιασμένη να σέρνεται πίσω μας. Αν κάτι δεν θα άλλαζα ποτέ, ήταν εκείνο το πρώτο μας ραντεβού… Πάλι και πάλι! Το καλοκαίρι ήρθε…. Και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για το κάλεσμα που πάντα περιμέναμε… Εκείνο του τελευταίου “πρώτου ραντεβου”…
Επιμέλεια κειμένου: Νατάσα Παππά
SHARE
RECENT
