Αν Με Είχες Τελικά, Τι Θα Με Έκανες; #2

Λένε, πως στον έρωτα και στην αγάπη, πρέπει να μάθεις και να αντέχεις τον εξευτελισμό…..λένε….και σε ρωτάω λοιπόν…..γιατί πρέπει να με ξεφτιλίσεις και εγώ να επιμένω να σε αγαπάω μόνη μου, δίχως να έχω την ευκαιρία και για την δική σου αγάπη; Κάπου εκεί αφήσαμε το πρώτο μέρος...και συνεχίζουμε: 

Οι κανόνες έχουν πάντα τις εξαιρέσεις τους…..ολόκληρες επιστήμες στηρίζονται πάνω σε αυτό, κυρίως η ψυχολογία. Αυτό έκανα και εγώ με εκείνον…..τον δικαιολόγησα, μέσα από τις εξαιρέσεις, που θεώρησα πως έβλεπα μέσα του. Στο τέλος, αναγκάστηκα να αναθεωρήσω και αυτό, αφού με είχε πια υποτιμήσει, μα και απαξιώσει. Δεν με κούρασε η συμπεριφορά του, δεν με πτόησαν οι μάχες μας, αλλά με απομάκρυνε εκείνος σταθερά και αμετάκλητα, μέσα από μια ροή γεγονότων, που με οδήγησαν στην λυτρωτική απομυθοποίηση για το άτομο του. Περιληπτικά….τον λες και bad boy, αρκετά κινηματογραφικά ελκυστικός αυτός ο τύπος άντρα, το ίδιο όπως και ο τύπος του ”καλού παιδιού” για σπίτι για ρομαντικές και ρομαντικούς…..όπως και ο τύπος του παραδοσιακού άντρα παλιάς κοπής, για όλα τα γούστα υπάρχει κάτι. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω……υπάρχει πάντα ένα στυλάκι που μας αρέσει, άσχετα αν το βρούμε ή το τιμήσουμε όταν το έχουμε. Αλλά εγώ είχα στο μυαλό μου ως πρότυπο σερνικού, που θα με κατακτούσε και θα καιγόμουν για πάρτη του, κάτι ανάμεσα σε Batman και James Bond, άντε και κάτι από τον Ζορό των παιδικών μου χρόνων. Μα εκείνος μου βγήκε αλλιώς…..βασικά, έπεσα εκτός θέματος στην κρίση μου και έγραψα κάτω από την βάση στις εξετάσεις στον έρωτα και για αυτό και κόπηκα και με έκοψε.

Τέταρτο λάθος…..ενώ από την πρώτη στιγμή κιόλας, το ένστικτο μου φώναζε μη και όχι, εγώ το συνέχισα. Να το ακούτε το ένστικτο σας, είναι το μοναδικό που δεν μας ξεγελά και το μοναδικό που μας επιβεβαιώνει. Δεν ήθελα να αποδεχτώ, ούτε να παραδεχτώ πόσο λάθος έκανα με όλα όσα μας αφορούσαν. Μεγάλη τρικλοποδιά η φαντασία και η ονειροπόληση….και εγώ, έχω και από τα δυο, πλούσια στα ελέη τους. Έχασα πολύτιμο χρόνο, από την αυτοεκτίμηση μου και την ευκαιρία μου για έναν όμορφο έρωτα, που ίσως να εξελισσόταν και σε αμοιβαία αγάπη, περιμένοντας εκείνος να με αγαπήσει όπως μου άξιζε……με σεβασμό. Είχα μπλοκάρει μέσα μου, με είχα μπλοκάρει και στο μυαλό μου, που είχε κολλήσει ψάχνοντας απεγνωσμένα απαντήσεις, σε όλα όσα έκανε και δεν έκανε. Καταλύτης για αυτό το ξεκόλλημα, ήταν ένα άσχετο με εμάς γεγονός, όσο τυχαίο μπορεί να θεωρηθεί, αν πιστεύει κανείς, πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται τελικά. Ήταν σχεδόν έξω από το σπίτι μου εκείνη την ημέρα….ήταν εκεί που γεννήθηκα για ένα επαγγελματικό του ταξίδι….ήμουν συμπωματικά και εγώ την ίδια μέρα εκεί, τις ίδιες ώρες. Συγκεκριμένα, με μια ώρα διαφορά φτάσαμε έμαθα…..εκείνος πρώτος, εγώ ακόμα ερχόμουν…..στον δρόμο ήμουν και ακολουθούσα, δίχως να αναγνωρίζω τα χνάρια του, στα τυφλά, μα δεν συναντηθήκαμε. Δεν γνώριζα τίποτα, δεν μου το είπε άλλωστε πως θα ήταν στα μέρη μου και δεν έψαξε να με βρει. Το έμαθα την επόμενη μέρα, από τις δυο κολλητές μου που το είδαν ανάρτηση σε φίλη τους στο fb. Κατάλαβα τότε, πως δεν θα γίνει τίποτα όμορφο με εμάς, για αυτό και δεν έγινε ποτέ και κάτι. Και από το πουθενά, στην επιστροφή μου στην Αθήνα, μια μέρα μετά, όπως λέμε η αγάπη άργησε να έρθει μια μέρα, η ροή των ανεξέλικτων γεγονότων, επισφράγισε την οριστική απομάκρυνση μου από εκείνον.

Μια συνεργάτιδα μου και πολύ αγαπημένη μου, μου παραδέχτηκε πως την πλησιάζει και πως της ζήτησε δήθεν συνεργασία…..κύριος, είπε….είναι απέναντι της ένας ευγενικός κύριος. Ξέρει για μένα και εκείνον…..εγώ της μίλησα, ήμουν ειλικρινής απέναντι της και καθόλου άδικη μαζί του, αντιθέτως τα πήρα όλα πάνω μου….εγώ φταίω παραδέχτηκα που παραμυθιάστηκα, όχι αυτός. Της έδωσα την ευχή μου και δεν είπα πάλι τίποτα, παρά μόνο αυτό που ένιωθα….δεν έχω μερτικό πάνω του, δεν μπορώ να την προστατεύσω από τον κύριο τάδε και αν με πονάνε και πάλι τα καμώματα του, θα με ξαναφτιάξω από την αρχή καινούργια μέσα μου, δίχως τις πληγές του. Ήταν και ο λόγος που τον μπλόκαρα από το fb, πριν το ταξίδι μου….έβλεπα, ένιωθα, διαισθανόμουν….δεν ήθελα να βλέπω άλλο και δεν ήθελα να ξέρω τίποτα.Μια νέα φίλη και συνεργάτιδα επίσης ώρες μετά, με ρώτησε αν ο τάδε είναι αυτός που αγαπάω…..δεν το αρνήθηκα, δεν ντρέπομαι για την αγάπη που του έχω, μα μόνο για εκείνον. Και έμαθα και από εκείνην για την αδερφή της και εκείνον…..ναι…..έγινε και αυτό. Αν το ταξί μου δεν καθυστερούσε ένα τέταρτο εκείνο το βράδυ, ίσως να μην το μάθαινα και ποτέ…..μα τι λέω…..και αυτό θα το μάθαινα…..ίσως αργότερα ή από άλλους, αλλά τελικά δεν θα με γλύτωνε κανείς και τίποτα από τις εκπλήξεις του. Όταν πήγα στην θεία του, που είναι σαν μάνα μου πια να με παρηγορήσει εκείνο το βράδυ, έφαγα σουβλάκια με ταραμοσαλάτα ανάμεικτα….μπλιαχ; Ήμουν σε σοκ, ήμουν σε αμηχανία, ήμουν μέσα στον πυρήνα της ροής όλων εκείνων που δεν μπορούσα να ελέγχω…..ήμουν μακριά του πια. Δεν ήθελα να μαθαίνω τίποτα πια για εκείνον, ούτε τυχαία, ούτε μοιραία, ούτε εσκεμμένα….τίποτα, ήθελα μόνο την ησυχία μου.

Είχα σκοπό να πάω να τον βρω στο νέο του γραφείο και να ξηγηθούμε, να τελειώνει όλη αυτή η φάρσα με εμάς. Το τηλέφωνο στην νέα του δουλειά το είχα πάρει με ευκολία από τον προκάτοχο του που πήρε και την θέση του, το ραντεβού μέσω τρίτων και υφιστάμενων του, ήταν κανονισμένο και δεν το ήξερε, για να μην αρνηθεί και δεν είναι εκεί για να με αποφύγει……προετοιμασμένη ήμουν και ήξερα τι ήθελα να πω ή να μην επιτρέψω να μου πουν, μα……πάλι με πρόλαβαν τα γεγονότα! Ένα τηλεφώνημα από μια φίλη, που μου είπε με ποιες παλιές αγάπες πάλι είναι και ποια καινούργια έχει…..εκεί σταμάτησα τα πάντα….εκεί συνειδητοποίησα, πως σπατάλησα φαιά ουσία και ελπίδες για έναν αδιόρθωτο υποκριτή. Ήμουν στο ταξί για το γραφείο του, είχα δώρα μαζί μου για εκείνον και τα παιδιά του, είχα και μια ανθοδέσμη για το γραφείο του, με τα αγαπημένα μου λουλούδια που ποτέ δεν μου χάρισε, αλλά ήθελα να το κάνω εγώ για κείνον, για να ξοφλήσουμε. Γύρισα το ταξί πίσω…..όπως ακριβώς το βλέπεις σαν εικόνα μπροστά σου έγινε…..”σας παρακαλώ, άλλαξα γνώμη, πάμε πίσω, μόλις θα έκανα ένα τραγικό λάθος”…..και αναφώνησα, ” αν με είχες τελικά, τι θα με έκανες; …..τι θα ήμουν για σένα, που δεν κατάφερε καμμιά να γίνει ως τώρα;”…..σιωπή…..απόλυτη σιωπή μέχρι να φτάσω στο ξενοδοχείο μου…..την απάντηση του, την πήρα για μια ακόμα φορά, μέσα στην σιωπή.

Και όλα τα λάθη μου διορθώθηκαν δια μαγείας…..αποδέχτηκα πως αυτός ο άνθρωπος, δεν μου αξίζει…..το μυαλό μου, τον αρνήθηκε μέσα από την λογική μου. Η καρδιά μου, είναι σε καλό δρόμο και αυτή…..δεν τον περιμένει άλλο, μόνο εξιστορεί για αυτόν παρελθοντικά. Και εγώ το δειλό και πληγωμένο ασχημόπαπο, μεταμορφώθηκα σε έναν περήφανο και φωτεινό κύκνο. Το κύκνειο άσμα, της αναζήτησης μιας αγάπης που ξεκίνησε στο μυαλό μου κάποτε, με έφερε ξανά πίσω στην πραγματικότητα. Μεταμορφώθηκα σε αυτό που ήθελα εκείνος να με πλάσει….ευτυχισμένη, δυνατή και ολοκληρωμένη. Μου έσβησα τα λάθη μου και τα λάθη του από πάνω μου….μου έδωσα αφόρεση και μια νέα ευκαιρία. Εμένα, όχι εκείνου…..εμένα μου έδωσα την επιλογή και την ευκαιρία, να γίνω ευτυχισμένη και να πορευτώ μπροστά και πάλι σίγουρη με αυτοσεβασμό. Αποζητούσα μια αγάπη που να με σέβεται, από έναν λάθος άνθρωπο, που δεν σέβεται τίποτα, όταν η ίδια μου, δεν σεβάστηκα τον εαυτό μου, με όσα επέτρεψα κατ΄επανάληψη να συμβούν.

Και τώρα τι;……παρακαλώ, σκουπίστε τα πόδια σας και περάστε, η πόρτα και πάλι είναι ορθάνοιχτη;…..καλώς να έρθετε και ποιος ξέρει, μπορεί και να μην φύγω αυτή την φορά εγώ, μπορεί να μείνουμε και οι δυο μας; Θα δούμε…..για την ώρα ξεκουράζομαι και ανακτώ δυνάμεις, κάνοντας σχέδια για τα όμορφα που μου επιφυλάσσει η ζωή. Ο δρόμος μου προς στην καρδιά του τελείωσε…..Mission impossible completed……έβαλα πλώρη για την δική μου τη καρδιά. Αυτοεκτίμηση, παραδοχή και αποδοχή, χρόνος, συγχώρεση, αυτογνωσία, εμπειρία…..δεν του κρατάω κακία αυτού του ανθρώπου, ούτε γυρεύω κάτι. Μα δεν μου επιτρέπω και αυτολύπηση…..πάει πέρασε και αυτό. Ήταν αγάπη……και στην αγάπη δεν κρατάς ποτέ μούτρα, ούτε ανάθεμα, μα ούτε την τιμωρείς. Η αγάπη σε μεταμορφώνει σε κάτι καλό και μόνο…..σε μαθαίνει όλα όσα δεν ήξερες πως μπορείς να είσαι, σε μαθαίνει να μην φοβάσαι να αντικρίσεις τις σκιές σου…..σου δίνει φτερά να πετάξεις ψηλά, ακόμα και μόνη, μόνος σου. Αν σε κάνει τέρας ή δεν σε αλλάξει καθόλου, τότε δεν ήταν αγάπη…..άρα….ναι, για μένα εκείνος ήταν αγάπη…..η δική μου αγάπη……η δική μου μεταμόρφωση!