Alchimia: Τα πιο trendy ελληνικά vegan σανδάλια με οικολογικό αποτύπωμα έρχονται να μας ξεσηκώσουν
Είναι πια κοινό μυστικό ότι η λεγόμενη «γρήγορη» μόδα, με τα διαρκώς νέα αλλά και ταυτόχρονα «ίδια» προϊόντα που καταναλώνονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, οδηγεί σε απώλεια των διαφόρων ταυτοτήτων. Όλοι, παντού, φοράμε και χρησιμοποιούμε, πάνω κάτω τα ίδια πράγματα. Μοιάζουμε μεταξύ μας όλο και περισσότερο. Ωστόσο, ο τρόπος που καταναλώνουμε μας προσδιορίζει. «Ανακοινώνει» στους γύρω μας το είδος του ανθρώπου που είμαστε. Έτσι και η Νικόλ Δαλάτση με σεβασμό προς την φύση, έρχεται να επαναπροσδιορίση το στυλ με τον δικό της μοναδικό τρόπο και να μας δείξει πόσο πολύ η μόδα σχετίζεται με την φύση και την βιωσιμότητά της, δημιουργώντας τα πρώτα vegan ελληνικά σανδάλια τα «Alchimia.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η επανάσταση της αργής μόδας στέκεται στον αντίποδα.
Το «αργό», χειροποίητο προϊόν που σέβεται και επαναχρησιμοποιεί πρώτες ύλες αντί να παράγει καινούργιες με τα γνωστά ολέθρια για το περιβάλλον αποτελέσματα, μπορεί πράγματι να κάνει την διαφορά σε πολλά επίπεδα. Η χειροποίητη δουλειά εδράζεται στον ίδιο τον δημιουργικό πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης. Πρόκειται για σχεδόν πνευματική διαδικασία που σχετίζεται άμεσα με την βιωσιμότητα.
Επανάχρησης συνέχεια λοιπόν. Οι καλοκαιρινές «αλχημείες» είναι χειροποίητος φόρος τιμής στην φύση που, ιδίως κατά την διάρκεια της πανδημίας, αποτελεί πηγή δύναμης και ελπίδας. Θέλοντας να της εκφράσει την ευγνωμοσύνη της η Νικόλ Δαλάτση, δημιούργησε μερικά πασουμάκια από φυσικά υλικά που συνέλεξε από δάση και αγρούς. Τα συνδύασε με τα γνώριμα ταπεινά υλικά της αλχημείας, την πλαστική σακούλα, τα σακιά από την βιομηχανία τροφίμων αλλά και τα παλιά οικογενειακά εργόχειρα. Το νήμα που συνδέει παλαιότερες και νέες δημιουργίες, συνεχίζει να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά: βιωσιμότητα, low waste, διαφάνεια, χαμηλό οικολογικό αποτύπωμα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πηγή έμπνευσης, για άλλη μια φορά, οι νοσταλγικές αναμνήσεις. Ανασύροντας λοιπόν εικόνες από το παρελθόν, ανέτρεξε στα πρώιμα μαθητικά χρόνια όταν ένα από τα πιο αγαπημένα τετράδια ήταν το φυτολόγιο με το χοντρό χρυσό εξώφυλλο και τις πολύ λεπτές σελίδες που κάλυπταν τις χάρτινες σελίδες πάνω στις οποίες ταξινομούσαμε λουλούδια, φύλα, μικρά, ξερά και εύθραυστα φυτά. Τα τοποθετούσαμε με προσοχή, αγάπη και τρυφερότητα στο χαρτί, γράφοντας από κάτω τα επιστημονικά και κοινά τους ονόματα. Τα αποθηκεύαμε με ευλάβεια μέσα στους ογκώδεις, βαρείς τόμους των εγκυκλοπαιδειών για όσο χρονικό διάστημα απαιτούσε η σταδιακή τους αποξήρανση. Στη συνέχεια, μαζεύανε άλλα από αυλές και κήπους. Σχεδόν όλες οι προσφυγικές μονοκατοικίες στον αστικό συνοικισμό της Ξάνθης όπου μεγάλωσε, είχαν μεγάλη αυλή στο πίσω μέρος στα πρότυπα των σπιτιών της χαμένης πατρίδας. Αυλή με παρτέρια γεμάτα λουλούδια, ανάλογα με τις εποχές του χρόνου. Την τιμητική τους στα δικά τους ανοιξιάτικα παρτέρια, είχαν οι πολύχρωμοι πανσέδες. Οι μεσοτοιχίες ήταν χαμηλές. Οι γείτονες επικοινωνούσαν μεταξύ τους καθημερινά, οικοδομώντας μια αίσθηση ασφάλειας μέσα από την συνεχή επαφή. Τα λουλούδια των διπλανών ήταν και δικά τους και το αντίθετο. Αρκούσε ένα απαλό απογευματινό αεράκι από τη αυλή της φίλης της της Δανάης, για να γεμίσει την πρασιά μας με τα λεπτά αρώματα από το κατάλευκο φούλι. Αντίστοιχα, η αυλή τους πλημύριζε από το υπέροχο άρωμα της μεγάλης ροζ τριανταφυλλιάς της. Αντάλλάσαν λοιπόν όλα τα παιδιά μεταξύ τους φυτά με μεγάλη χαρά και προθυμία, μιας και καμιά αυλή δεν περιείχε όλα τα φυτά και τα λουλούδια.
Από την παιδική ηλικία, η επαφή και η σχέση της με την φύση είναι και παραμένει στενή. Μεγαλώνοντας ανακάλυψε τα πολλαπλά οφέλη που προσφέρει απλόχερα στον άνθρωπο το φυσικό περιβάλλον. Σταδιακά γεννήθηκε μέσα της η σχετική νοοτροπία που την καθόρισε, πολύ πριν γίνουν της μόδας έννοιες όπως η βιωσιμότητα και η οικολογία.
Προσπαθεί να απολαύσει καθημερινά ένα περίπατο στην φύση, παρατηρώντας την βλάστηση και την θαυμαστή βιοποικιλότητα. Νιώθει ένα είδος ιδανικής αποδοχής, κάτι σαν μεγάλη αγκαλιά. Η φύση δεν κάνει διακρίσεις, είναι ειλικρινής μαζί μας. Με όλους μας και τον καθένα ξεχωριστά. Κάθε φορά που βλέπει τις υπέροχες ασυμμετρίες της, αναρωτιέται πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν οι άνθρωποι μπορούσαν να αποδεχτούν την διαφορετικότητα χωρίς διακρίσεις. Στο δάσος χοντρά και πολύ λεπτά δέντρα συνυπάρχουν αρμονικά. Στην θάλασσα, βότσαλα και κύματα έχουν σχήματα και μεγέθη τελείως διαφορετικά μεταξύ τους. Στην φύση, όπως λέει, νιώθουμε καλά και δεν αναζητούμε εξηγήσεις γιατί τα πράγματα απλά συμβαίνουν και η σύνδεσή μας μαζί τους είναι ανακλαστική, απολύτως φυσιολογική. Είναι αυτή η σύνδεση που μας κάνει να νιώθουμε την ανάγκη να συμβάλουμε στην προστασία της.
Η Νικόλ Δαλάτση παρατηρώντας λοιπόν πιο προσεκτικά, εντόπισε ενδιαφέρουσες αναλογίες στο σχήμα κάποιων φυτών. Μηνύματα «αγάπης» στα υπέροχα φύλλα των κυκλάμινων με το συμμετρικό σχήμα καρδιάς. Στο επάνω μέρος είναι καταπράσινα με πανέμορφα σχέδια και στο κάτω μωβ. Θέλησε να τα συνδυάσει με τα υλικά της επανάχρησης και να τα μεταφέρει στα πασουμάκια της αλχημείας. Μάζεψε μερικά φυλλαράκια με συστολή και τα φύλαξε προσεκτικά για αρκετό καιρό μέσα σε χοντρά βιβλία όπως τότε. Στα ιδία βιβλία έβαλε και άνθη από αγαπημένους πανσέδες. Όταν αποξηράθηκαν, τα επεξεργάστηκα ώστε να μπορεί να τα πλέξει με το βελονάκι. Οι παρεμβάσεις έγιναν με υπομονή με στόχο την διατήρηση της ομορφιάς τους.
Κάθε βελονιά γίνεται αργά, για όσο χρόνο απαιτεί η συνειδητοποίηση ότι στην φύση συνυπάρχουν ιδανικά μικρές αντιφατικές ιδιότητες όπως η ευπάθεια και η ανθεκτικότητα. Επιλέγοντας να κάνεις κάτι με το χέρι, αντιστέκεσαι στους τρέχοντες φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας. Όταν όλα τρέχουν τόσο γρήγορα, οι βραδείς ρυθμοί της χειροποίητης δουλειάς απελευθερώνουν. Φέρνουν γαλήνη στην ψυχή, με την όλη διαδικασία να προσεγγίζει τα όρια του διαλογισμού.
Στις μονοκατοικίες της παιδικής ηλικίας, όπου τα εργόχειρα αποτελούσαν μέρος της διακόσμησης, υπήρχε πάντοτε ένα δωμάτιο που άνοιγε μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, ονομαστικές εορτές, μεγάλα οικογενειακά γεγονότα κλπ. Ήταν το δωμάτιο της «υποδοχής», στη ουσία αφιερωμένο σε γείτονες, συγγενείς, φίλους και γνωστούς. Εμείς, τα παιδιά, δεν μπαίναμε σχεδόν ποτέ μέσα παρά μόνο στα κλεφτά για να φάμε γλυκό του κουταλιού, μιας και όλα τα βάζα φυλάσσονταν στον μεγάλο καρυδένιο μπουφέ με τα πόδια λιονταριού. Στην μυστηριακή ατμόσφαιρα, το εργόχειρο είχε την τιμητική του. Ήταν «στρωμένο» πάντοτε στην τρίχα ακόμη και σε περιόδους που δεν έμπαινε κανείς. Ανάλογα με την εποχή και την περίσταση άλλαζαν και τα εργόχειρα. Διαφορετικά τα Χριστούγεννα, άλλα προς το Πάσχα κλπ.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Το μαυροκόκκινο σεμέν, κεντημένο σταυροβελονιά πάνω στην λεύκη ιταμίνα στρώνονταν τα Χριστούγεννα. Τα χειμωνιάτικα κεντήματα έβγαζαν μια αίσθηση ζεστασιάς. Όσο καλοκαίριαζε, έβγαιναν τα αέρινα, πλεγμένα με το βελονάκι, σεμέν. Αυτά τα εργόχειρα επαναχρησιμοποίησα για αυτό το καλοκαίρι με έμφαση στις δαντέλες με το βελονάκι. Μεταποιώντας τα με σεβασμό, θαύμασε την ομορφιά τους αλλά και τον κόπο, την νοικοκυροσύνη και την ευστροφία που επιστρατεύτηκε για την κατασκευή τους. Θυμήθηκε με αγάπη τις Μαγδαληνή, Παγώνα, Ευλαμπία, Σμαρώ, Κατίνα, Θεοδούλη, Ρωξάνη, Χρυσαυγή, Σοφία, Σουλτάνα, Παρθένα, όλες τις απλές, προκομμένες γυναίκες που έφεραν τις παραδόσεις τους στα προσφυγικά σπίτια. Κοίταξε και πάλι με θαυμασμό τους πολύπλοκους κόμπους και θηλιές που σχηματίζουν το λεπτό, διάφανο δίχτυ που είναι η δαντέλα. Όσο τα δούλευε, τόσα περισσότερα μαθήματα ταπεινότητας έπαιρνε από αυτά τα τεχνουργήματα που ολοκληρώθηκαν χάρη στην καταπληκτική δεξιότητα η οποία μεταφέρθηκε από γενιά σε γενιά. Αισθάνεται ευτυχής που μεταβιβάστηκε και σε εκείνη από την μητέρα της στα προεφηβικά της χρόνια. Σε τελική ανάλυση οι «ιστορίες» που διηγούνται οι παραδοσιακές αυτές τεχνικές είναι βέβαια σημαντικότερες από το τελικό προϊόν που, κατά κάποιο τρόπο, «μιλάει» για την κοινότητα, τις αξίες και τις παραδόσεις της. Θέλει να πιστεύει ότι ένα μέρος από αυτές τις ιστορίες κρύβεται μέσα στις πολυάριθμες βελονιές των alchimia vegan shoes. Χαίρεται ιδιαίτερα, επομένως, όταν βλέπει καινούργιες, αντίστοιχες προσπάθειες από νέα κορίτσια. Έτσι, η ελπίδα για την συνέχεια μένει ζωντανή.
Ακολουθείστε την στο instagram @alchimiaveganshoes
SHARE
RECENT
