Αγαπημένος Γιώργος Μαρίνος: Από την δόξα στην μοναξιά

Γράφει ο Νίκος Μουρατίδης

Δεν είναι περίεργο που αυτές οι δύο λέξεις – Δόξα και Μοναξιά – έχουν μέσα τους ένα ξ; Η ζωή και οι δρόμοι της, μπορεί να σε οδηγήσουν στον «παράδεισο» ή στην «κόλαση». Οι καλλιτέχνες, άτομα συναισθηματικά, ευάλωτα και ανασφαλή πολλές φορές στην δύση της καριέρας τους παθαίνουν μια μανία αυτοκαταστροφής…

Τον γνώρισα τον Γιώργο Μαρίνο καλά, όταν ανέλαβα να του κάνω γραφείου τύπου στον δίσκο και στην παράσταση «Μόνον άντρες». Ήταν ένα concept του Σταμάτη Κραουνάκη και εγώ φρόντισα για τις φωτογραφίες και την δημοσιότητα.

Αρχικά η ιδέα μου για το εξώφυλλο του δίσκου, ήταν ο Γιώργος φωτογραφισμένος με σμόκιν, την στιγμή που με ένα ύφος ανάμεσα στον θυμό και την απελπισία βγάζει τον παπιγιόν του. Την φωτογράφηση την κάναμε στον Ντίνο Διαμαντόπουλο και βγήκε τόσο ωραία που τελικά την κάναμε και αφίσα για τις χειμερινές εμφανίσεις του στην Μέδουσα. Κάποια εφημερίδα ενθουσιασμένη έγραψε πως η αφίσα του Μαρίνου είναι τόσο ωραία αισθητικά που είναι σαν να γέμισε η Αθήνα με σελίδες από την Vogue. Αλλά και οι υπόλοιπες φωτογραφίες ήταν ένα θαύμα. Είχα βάζει πολύ δυνατά μουσική και του φώναζα τι ακριβώς ήθελα να κάνει. Κάποια στιγμή ξέχασε και ο ίδιος τον φωτογράφο και το πλατό και το αποτέλεσμα ήταν συναρπαστικό…

Ο Γιώργος Μαρίνος γεννήθηκε στις 18 Ιουνίου του 1939 στο Βοτανικό, στην Αθήνα. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν μόλις ενός έτους και μεγάλωσε με τη μητέρα του Βασιλική. Ο πατέρας του Αλέξανδρος έλειπε από την παιδική του ηλικία, καθώς ήταν…

Η συνέχεια εδώ