Αγάπη…Είσαι Εσύ, Εσύ Το Ξέρεις;

Και έρχονται οι άνθρωποι και φεύγουν και σβήνουν αγάπες μέσα σε στιγμές. 

Και δεν κατάλαβες πως αυτά τα τόσο μεγάλα λόγια που πάνω σε αυτά στεκόσουν και μπορούσες να περπατάς και να προχωράς, ξαφνικά εξαφανίστηκαν και εσύ βρέθηκες στο κενό. 

Αγάπη. Ποσό άπιαστη έννοια! Θέλει να δώσεις  όλο σου το «είναι» σε αυτή. Ποιος είναι όμως έτοιμος; Ποιος είναι ανοιχτός να παραδοθεί; Ποιος δέχεται να κινεί τη ζωή του αυτό το τόσο μεγάλο συναίσθημα;

Πολλοί δεν ξέρουν ούτε τον ίδιο του τον εαυτό, πως μπορεί να ξέρουν να τον μοιραστούν;

Όλοι την φοβούνται, όλοι κρύβονται πίσω από λέξεις που φανερώνουν αγάπη, αλλά την ίδια την τρέμουν.

Γιατί; 

Γιατί δεν έμαθαν ποτέ τον εαυτό τους, τον φοβούνται και μένουν καλά κρυμμένοι και προστατευμένοι πίσω από τα πανωφόρια τους, και δεν θέλουν να τα βγάλουν. 

Κρύβονται καλά και με την ευκολία που δηλώνει κανείς ότι αγαπά, εκεί μπορούν να μένουν καλυμμένοι. 

Αν δεν μάθεις τον εαυτό σου αν δεν θυμηθείς  ποιες στιγμές της ζωής σου πήρες αγάπη και σε έκαναν να νιώθεις τόσο πλήρης, ποιες στιγμές σου αρνήθηκαν την αγάπη και ήσουν θλιμμένους, ποιες στιγμές σου πέρασαν μηνύματα που υποδήλωναν ότι η αγάπη πονάει, καίει, είναι κακή…… Και εσύ αφελής, μικρός, άπειρος νόμιζες ότι έτσι είναι και έπρεπε να προστατευτείς από αυτό το καταστροφικό συναίσθημα, μην πληγωθείς, ποτέ δεν θα καταφέρεις να νιώσεις αυτό το συναίσθημα.

Και λοιπόν φτάνεις εδώ, να μεγαλώνεις γύρω σου όλοι να μιλούν για αγάπη ο καθένας με τη δίκη του ερμηνεία, ο καθένας κρυμμένος πίσω από δικές του λέξεις, ο καθένας φορώντας τα δικά του πανωφόρια, και κάποιοι άλλοι που δεν φορούν!

Ξέρεις όμως τι; Ήρθε η ώρα να αναρωτηθείς εσύ που ανήκεις;

Να εξερευνήσεις τι είναι αυτό που έχεις μάθει για την «αγάπη».

Πρέπει να ψάξεις, να γυρίσεις εκεί, να δεις τι έμαθες, τι σου είπαν, τι έζησες, τι άκουσες, τι μηνύματα σου πέρασαν και τι σε ακολουθεί μέχρι εδώ σήμερα.

Όταν σιγά σιγά θα γνωρίζεις τον εαυτό σου, θα ανακαλύπτεις τι έμαθες και αν αναζητάς συνεχώς νέους τρόπους, θα μπορέσεις να αντικρίσεις την «αγάπη».

Τότε θα επιλέξεις. Θα κρατήσεις αυτό που βίωσες, αυτό που σου «φόρεσαν» ως αγάπη ή θα χαράξεις την δική σου ερμηνεία πετώντας όλα όσα πανωφόρια σου φόρεσαν; Τότε θα ανακαλύπτεις συνεχώς νέες εμπειρίες, νέα βιώματα και νέα συναισθήματα γ’ αυτή.

Ποσό τυφλά άραγε πορευόμαστε όλοι στην αγάπη και θρηνούμε θύματα και ούτε καταλάβαμε ποτέ το πως και το γιατί.

Είναι τόσες αυτές οι λέξεις και οι υποσχέσεις αγάπης.

Πόσοι όμως ζουν με την αγάπη;

Η πραγματική αγάπη είμαστε εμείς οι ίδιοι και ξεκινά από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Εκεί βρίσκεται η αγάπη!

Κάθε της κομμάτι είναι το δικό μας δημιούργημα, πρέπει να είναι δικό μας, είναι αυτό που εμείς έχουμε επιλέξει για δικό μας στη ζωή μας.

Και ο σκοπός της;

Να την δίνεις απλόχερα σε όποιον σταθεί δίπλα σου, χωρίς να σε τρομάζει.

Μην την κρατήσεις κλειστή μέσα σου, μην την φοβηθείς.

Ζήσε την και τότε ποτέ ξανά δεν θα πονέσεις, γιατί θα ξέρεις ότι η αγάπη δεν πονάει.

Η αγάπη είσαι εσύ!