Αυτή Η Καρδιά Της Μαμάς Που Χτυπάει Δυνατά

Αγαπημένη μου κόρη,

Τα χρόνια που περάσαμε μαζί και ο χρόνος που περάσαμε μαζί… με αλλάζουν βαθιά, ριζικά και ουσιαστικά και αν κάτι έμαθα τόσα χρόνια μεγαλώνοντας και μεγαλώνοντάς σε είναι να είμαι μαμά με την καρδιά… 

Αυτή η καρδιά της μαμάς που χτυπάει δυνατά σε κάθε κλάμα, που πονάει όταν σε βλέπει να πονάς, που λυγίζει όταν δε μπορεί να είναι δίπλα σου σε κάθε βήμα και αγαλιάζει όταν σε βλέπει να χαμογελάς… Αυτή η καρδιά που σε αγαπάει μέχρι να ξεχειλίσει και σε παρατηρεί με θαυμασμό να μεγαλώνεις και να γίνεσαι εσύ. Εσύ που ουδεμία σχέση έχεις με το εγώ. Με το πληγωμένο μου εγώ και τα όνειρά τα δικά μου τα μικρά ή μεγάλα, τα ολοκληρωμένα ή τα σακατεμμένα που τα πήρα μαζί μου στη διαδρομή και τώρα προσπαθώ μέσα από εσένα να γεμίζω τα δικά μου κενά. Μα όχι. Δεν είναι αυτός ο λόγος της ύπαρξής μου.

Με έκανες μαμά για να μπορώ να σε δω ως “ΕΣΥ”, όχι ως “ΕΓΩ”. Δεν έχω το δικαίωμα να σε βάλω σε καλούπι, παρά μονο να αφουγκραστώ τις δικές σου τις ανάγκες, να περιπλανηθώ στις δικές σου αναζητήσεις, να μαγευτώ από τις δικές σου ικανότητες. Γιατί εσύ είσαι ΕΣΥ και θέλεις μια μαμά να σε αγαπάει με την καρδιά. Να σε καταλαβαίνει. Να συνδέεται μαζί σου βαθιά και ουσιαστικά, συμπαντικά και για πάντα. Αυτή τη μαμά έχεις ανάγκη.

Μόνο μέσα από τη δική μου εξέλιξη και αναμόρφωση, μόνο μέσα από το να γνωρίσω τον δικό μου βαθύτερο εαυτό μπορώ να είμαι δίπλα σου όπως με θες. Αιθέρια αλλά παρούσα, βοηθητική αλλά όχι καταπιεστική, να σε εμπνέω αλλά να μη σε ελέγχω, να σε καθοδηγώ αλλά να σε αφήνω να κάνεις τα δικά σου λάθη, να πειραματιστείς, να εξερευνήσεις, να ανακαλύψεις μόνη σου τη ζωή μέσα από τις δικές σου εμπειρίες.

Αυτή η μαμά που δε θα φωνάζει σε κάθετι που έμαθα να ονομάζω λάθος. Αυτή η μαμά που δε θα κρίνει κάθε φορά που κάτι δε θα είναι όπως το θέλω. Αυτή η μαμά που δε θα σε συγκρίνει με κανέναν και θα σε αποδέχεται γιατί είσαι εσύ. Που δε θα σου βάλει ταμπέλες “καλό” ή “κακό” παιδί ανάλογα με τις πράξεις σου και δε θα μείνει κολλημένη σε πρότυπα και αντιλήψεις παλαιομοδίτικες και ξεπερασμένες. Όλα αυτά παλεύω να τα κλείσω στο μπαούλο με τις δικές μου αναμνήσεις από τα δικά μου χρόνια που ήμουν κι εγώ μικρή, όπως εσύ. Αλήθεια… Τι μου έλειψε;

Θέλω να γίνω αυτή η μαμά που δε θα τη νοιάζει να μη την κρίνουν για τα λόγια, τις πράξεις και τη διαφορετικότητα. Αυτή η μαμά που δε θα φοβάται να αφήσει τα συναισθήματα να την κατακλύσουν και τα δάκρυα να κυλήσουν και τα χαμόγελα να λάμψουν και τις αγκαλιές να σφίξουν και το σ’ αγαπώ να ακουστεί και τα φιλιά να γεμίσουν τα δικά της εσωτερικά κενά και να αγαπήσει τον εαυτό της για όλα όσα είναι και όλα όσα δεν είναι.

Θέλω να είμαι για σένα. Μέσα από από σένα. Όχι μέσα από μένα. Για να βλέπω τη ζωή μέσα από τα μάτια σου και όχι μέσα από τα δικά μου. Και να ζω την κάθε στιγμή δίπλα σου και να μεγαλώνουμε μαζί και να μαθαίνουμε η μία από την άλλη γιατί δεν είμαι ικανή εγώ μόνο να σε διδάξω. Εσύ ήρθες σε αυτή τη ζωή για να με μάθεις πώς να είμαι μαμά με την καρδιά. Μη φοβάσαι και δε θα φοβάμαι, μόνο άσε με να σου κρατάω το χέρι και να σε καμαρώνω, γιατί τα δικά σου φτερά -πιο μεγάλα ή πιο μικρά δεν έχει σημασία- είναι διαφορετικά από τα δικά μου.

ΥΓ. Μα και όλα αυτά να τα κάνω λάθος, να ξέρεις ότι προσπάθησα να είμαι αυτό που δεν ήμουν αλλά έγινα ψάχνοντας και ανακαλύπτωντας πώς είναι να είσαι μαμά πέρα από όλα όσα με έμαθαν.

Με απέραντη συμπαντική αγάπη αυτή που αποκαλείς “μαμά”

ALWAYS BE YOU

BE INSPIRED

BE UNIQUE

LOVE

ATHENA

XXX