Skip to main content
images easyblog articles 8193 afipnisi c57a2c11

Ιστορία Ζωής: Η Svitlana Nikolaychuk Μας Διηγείται Την Αφύπνιση Της Δικής Της Ψυχής

Tο όνομά της είναι Svitlana Nikolaychuk, όμως τις περισσότερες φορές δυσκολεύομαι να το προφέρω και έτσι έχω διαλέξει να την φωνάζω Ζέτα όπως μερικοί από τους φίλους της την αποκαλούν. Την γνώρισα πριν από 2 χρόνια και ένα πολύ γλυκό συναίσθημα για αυτήν την γλυκιά κοπέλα ήρθε και με γέμισε. Πάντα χαμογελαστή, ευγενική, με τον καλό λόγο στο στόμα, να βοηθήσει, να συμπαρασταθεί αλλά και που το βλέμμα της κάπου εκεί μέσα κρύβει μία θλίψη. Θέλοντας να μάθω για όλα αυτά που ασχολείται, κάθισα και άκουσα το δικό της ταξίδι ζωής, το ταξίδι της ψυχής της από τότε μέχρι τώρα. 

Μια φορά και ένα καιρό λοιπόν…μας εξιστορεί…

Μεγάλωσα στην Ουκρανία, σε μία οικογένεια που τα είχε όλα. Αλκοολισμό, σωματική, λεκτική βία και προσβολές στην οικογένεια . Με μία γιαγιά που προσπαθούσε να αντικαταστήσει την μητέρα και τον πατέρα, οι οποία βρισκόντουσαν 10.000 χιλιόμετρα μακριά από το μέρος που ζούσα. Κάτω από αυτές τις συνθήκες ενεργοποιήθηκαν όλες οι πεποιθήσεις μου, κάποιες καταστροφικές αλλά και κάποιες που με βοήθησαν να εξελίσσομαι μέρα με την μέρα και να επιβιώνω . Έτσι με μια βαλίτσα γεμάτη από πεποιθήσεις ξεκίνησα την πορεία μου στο ταξίδι που λέγετε Ζωή.

Πέρασαν πολλά χρόνια και εγώ ταξίδευα από σταθμό σε σταθμό, ψάχνοντας τον κατάλληλο Δάσκαλο ζωής. Δεν ήταν ούτε στο σχολείο, ούτε στο πανεπιστήμιο, ούτε στη χώρα που μεγάλωσα αλλά ούτε και στις σχέσεις που έκανα τα πρώτα χρόνια μου στην Ελλάδα. Τον γνώρισα περίπου στα 35 μου χρόνια και περιείχε όλα όσα βίωσα στην οικογένεια που μεγάλωσα, στους εραστές που γνώρισα, τους φίλους που έχασα.

Είχε και αυτός την βαλίτσα του γεμάτη με πεποιθήσεις και φόβους. Στην κοινή μας πορεία ανοίξαμε αυτές τις βαλίτσες δειλά δειλά, μέχρι που ήρθε η ώρα και οι δυο να αποκαλύψουμε το περιεχόμενο τους, ο ένας στον άλλον.

Τότε ήταν η στιγμή που από το βάρος των πεποιθήσεων,των βιωμάτων και του φόβου, δεν άντεξα, λύγισα, γονάτισα και έφτασα στο βυθό .
Δεν ξέρω πόσο καιρό παρέμεινα εκεί, με την ανάσα κομμένη…
Η ανάδυση μου άρχισε σιγά σιγά μέσα από τα βιβλία της αυτογνωσίας που ξεκίνησα να μελετώ και η ψυχή μου άρχισε να νιώθει την πρώτη της ανακούφιση. Η άνοδος μου από το βυθό ξεκίνησε με σταθερή πορεία. Στη ζωή μου προσέλκυσα έναν υπέροχο άνθρωπο, που κρατούσε μάσκα οξυγόνου και βατραχοπέδιλα και με έμαθα να κολυμπώ. 

Η ψυχή μου ξύπνησε, άρχισε η ενθύμηση του ποια είμαι και πως από θύμα και θύτης, θα γινόμουν κυρίαρχος της ζωής μου.
Άρχισα να παρακολουθώ σεμινάρια, να εκπαιδεύομαι και έτσι συνέχισα και συνεχίζω μέχρι σήμερα, να ανακαλύπτω και να αφυπνίζω όλο και περισσότερο την γνώση μέσα μου. 

Μέχρι που μία μέρα άκουσα το κάλεσμα της ψυχής μου. Πάντα μου άρεσε να βοηθάω! Τώρα όμως ήρθε η ώρα να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε αυτό που μόλις ενεργοποίησα και εκπαιδεύτηκα! 

Σε όλη αυτή τη διαδρομή, πέρασα από αυτά που έχεις περάσει κι εσύ και τα κατάφερα, έτσι όπως θα τα κατάφερες κι εσύ!

Σε νιώθω γιατί εκεί που είσαι σήμερα, κάποτε ήμουν κι εγώ, σε προσκαλώ σε αυτό το ταξίδι που έχεις να κάνεις να το κάνουμε παρέα!

Είμαι παιδί της επικοινωνίας και του χαμόγελου και με αφορμή την μέχρι τώρα πορεία μου σε αυτή τη ζωή, θέλησα να «χρωματίσω» τον κόσμο με τη δική μου παλέτα. Έτσι δημιούργησα με πολύ αγάπη το δικό μου διαδικτυακό αποτύπωμα, το likewoman.gr, θέλοντας να γεμίσω τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τις γυναίκες με τη δική μου αστερόσκονη. Πάντα λέω ότι «εκεί έξω βρίσκονται τα πιο μαγικά πράγματα…μη φοβάσαι λοιπόν να τα περπατήσεις».

RELATED