Οδύσσεια: Σκύλλα-Απόγνωση

«…Και συ σκύλα κρατάς καλά κρυμμένη την απόγνωση, που όλοι αποφεύγουν, όταν βρεθείς στα κοφτερά γρανάζια της, μαγνήτης η γοητεία της… φύγε!!! και βρες εκείνο που ζητάς…»

Πόσες φορές τον συναντάμε αυτόν τον σταθμό και γιατί συμβαίνει αυτό;

Ότι σε απομακρύνει από την γνώση εκείνο σου προκαλεί απόγνωση.

Πως γίνεται η γνώση είτε με την μορφή της πληροφορίας, είτε του μαθήματος, είτε του βιώματος και παρόλη την σημαντικότητα της να ξεχνιέται μετά από λίγο;

Ποιος είναι εκείνος ο μηχανισμός που το κατηγοριοποίησε σε αδιάφορο και το πέταξε στα άχρηστα;

Κάθε γνώση, κάθε μάθημα, κάθε βίωμα είναι πέρα για πέρα χρήσιμα αλλά πως εγώ κάνω συνεχώς το ίδιο «σφάλμα» και τα καταχωρώ σαν ακριβώς το αντίθετο;

Πως έχω προγραμματίσει αυτόν τον εφυέστατο υπολογιστή όπως αποκαλούμε το νου μας, να επεξεργάζεται τα εισερχόμενα;

Είναι κάτι απλό αλλά και αυτό πέρασε στα ασήμαντα, ότι η αλήθεια είναι εκεί που θα ψάξεις να την ανακαλύψεις. Αν αναλογιστείς ένα γεγονός που πέταξες στα άχρηστα και κάτσεις απλά να το παρατηρήσεις στην εξέλιξη του, βλέποντας και την δική σου αντιμετώπιση θα δεις εκείνο που δεν είχες δει αρχικά, εσένα στην όλη εικόνα.

Θα δεις πιο ήταν εκείνο το σπουδαιότερο που πήρε την θέση του.

Η έπαρση μήπως του εγώ σου; Τον θαύμασες τόσο τον εαυτό σου που υπερέβη την σπουδαιότητα της στιγμής; Του ίδιου του βιώματος που αντί να το αφομοιώσεις εσύ θαύμασες εσένα και τον τρόπο που το βίωσες; Έτσι έθεσες τον εαυτό σου σε άλλη στάθμη από τους υπόλοιπους και δημιούργησες την σύγκριση μεταξύ σας. Θεώρησες ότι υπάρχει ανωτερότητα και κατωτερότητα σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής σε σχέση με σένα και ξέχασες που εντάσσεσαι μέσα σε αυτό. Δεν κατάλαβες ότι δεν ξεπέρασες παρά μόνο τον εαυτό σου και αντί να μάθεις πως το έκανες απλά σου απόσπασε την προσοχή το εγώ σου.

Έτσι απέκλεισες τον εαυτό σου από την βιωματική μάθηση συνειδητά από την κάθε εκδήλωση της ζωής αφού κατέστησες τα περισσότερα ασήμαντα.

Φτάνεις σε ένα σημείο που ξαφνικά είσαι μόνος ανάμεσα σε πλήθη. Η άγνοια σου σε μεταμόρφωσε σε ανήμπορο, αβοήθητο, κυνηγημένο και απογοητευμένο.

Ψάχνεις είτε κάποιον «όμοιο» σου να σε σώσει από αυτήν την συνθήκη και λογικό εφόσον δεν θαυμάζεις κανέναν άλλον πέραν του εαυτού σου ή κάποιον «ανώτερό» σου για να νοιώσεις την αποδοχή ή ακόμα και «κατώτερο» σου για να διατηρήσεις την εικονική «βασιλεία» σου. Αλλά με κανέναν δεν ταιριάζεις πια γιατί τους έχεις απορρίψει όλους στην ουσία από την αρχή.

Έτσι δεν βλέπεις τα λάθη σου και συνεχώς βουλιάζεις στην απόγνωση, σε μια απώλεια γνώσης συνεχής και αυξανόμενης νομίζοντας ότι σε κατατρέχει η αδικία και η έλλειψη.

Το ίδιο κάνουν και οι άλλοι προς εσένα και σε αντιμετωπίζουν σαν ανίκανο να ανταπεξέλθεις στην πραγματικότητα και βρίσκεσαι να έχεις χάσει τα ηνία της ίδιας σου της ζωής.

Τότε όμως και μόνο τότε έρχεται εκείνη η υπέροχη στιγμή να μην αφεθείς στην γοητεία της και στην αυτολύπηση και να αποκαταστήσεις την αλήθεια μέσα σου αρπάζοντας την ευκαιρία να διαγνώσεις την κατάσταση που βρέθηκες για να επαναπροσδιοριστείς μαζί με όλους τους άλλους.

Τότε θα έχεις κατορθώσει κάτι σπουδαίο. Όλη αυτή η αντάρα, όλη αυτή η κακοκαιρία και η καταχνιά που ταλαιπωρούσαν την ψυχή σου αρχίζει να απομακρύνεται και να διαλύεται. Μια διαύγεια αντικαθιστά την ομιχλώδη αυτή προηγούμενη κατάσταση.

Θα διαπιστώσεις ότι αυτή η επιθετική γραναζομηχανή που έπεσες μέσα, δεν είναι αυτό που νόμιζες αλλά έχει και μια δεύτερη οπτική τελείως αντίθετη από αυτήν που μπορούσες να ξεχωρίσεις βυθισμένος στους φόβους σου μέσα από την μοναξιά της απόρριψης.

Θα δεις ότι εσύ ήσουν εκείνος γεμάτος θυμό που τιμωρούσε τον ίδιο του τον εαυτό επειδή δεν έγιναν εκείνα που απαιτούσες. Μα όταν δεις ότι δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού εσύ απέρριψες όλους και όλα τότε θα ανακαλύψεις αυτό που πραγματικά δεν ξέρεις.

Πως να αγαπάς.

Πως θα το κάνω; Αλλά αυτή δεν είναι ερώτηση απόγνωσης πια.

Είναι ο δρόμος για να μάθω ποιος είμαι εγώ και ποια όλα αυτά που αρνιόμουν να δω. Ένα συναρπαστικό ταξίδι ξεκινά για την αγάπη την ίδια. Μαθαίνω να αγαπώ μέσω της γνώσης για όλα και τον πρώτο που αγαπώ είναι ο ίδιος μου ο εαυτός μαθαίνοντας τον από την αρχή. Βλέποντας κάθε πτυχή του σε όλους τους άλλους και σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Έτσι χωρίς να το καταλάβεις έχεις κάνει ένα μεγάλο βήμα στο να δείξεις την αγάπη σου σε κάποιον χωρίς κανένα κίνητρο. Και το σπουδαιότερο όλων αυτός ο κάποιος είσαι εσύ ο ίδιος.

Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα πλέον αφού έχεις καταλάβει ότι η οπτική των πραγμάτων είναι δική σου επιλογή.

Follow My facebook page & Instagram

Έργο Παγώνα Κανέλλου