Οι 40 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο μου

 Ένα βιβλίο για παιδιά, αλλά και μεγάλους, οι οποίοι με την ευκαιρία θα θυμηθούν.

1946. Νοέμβριος. Στο τριώροφο σπίτι της Νόνας, Κρίτωνος 11 και Αστυδάμαντος γωνία, θα φιλοξενηθούν επί 40 μέρες, κλεισμένοι, για να είναι Όλοι Μαζί, εκείνες τις μέρες του Εμφυλίου, πέντε οικογένειες, δηλαδή είκοσι άτομα, ενώ στον τρίτο όροφο έμεναν 14 στρατιώτες του Ε.Λ.Α.Σ.

Όσο καιρό μείναμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, λόγω κορωνοϊού επικοινωνούσα με την αγαπημένη μου εγγονή, τη Δάφνη, μέσω skype.

-Γεια σου, Νόνα, τι κάνεις;

-Καλά είμαι, ομορφιά μου, εσύ πώς τα πας;

-Δεν τα… πάω, αφού από αύριο δεν πάμε πουθενά, μένουμε σπίτι.

-Ελπίζω να μην είναι για πολύ. Έλεγα το Σάββατο, να σου μαγειρέψω πίτα και μαριδάκια.

-Μμμμ… ο μπαμπάς άλλα λέει για τον κορωνοϊό που είναι αρρώστια και κολλάνε οι άνθρωποι. Και στην τηλεόραση το λένε. Άκου τώρα! Θα κλειστούμε μέσα; Τι; Φυλακή θα είμαστε δηλαδή; Α’ στο καλό.

-Όχι φυλακή, κοριτσάκι μου. Στα σπίτια μας θα κλειστούμε, αφού αυτός είναι ο τρόπος, λένε οι επιστήμονες, να νικήσουμε τον κορωνοϊό. Να μην κολλάμε ο ένας τον άλλον.

-Ναι, καλά, βρε Νόνα, για να σου λέγανε εσένα, όταν ήσουνα δέκα χρονών, να κλειστείς μέσα, εσύ που όλο μας λες ότι δε ζεις χωρίς το «έξω», χωρίς τις βολτάντζες σου;

-Στάσου! Στάσου! Τώρα που το λες, κι εγώ στην ηλικία σου, είχα κλειστεί στο σπίτι, στο σπίτι της Νόνας μου, σαράντα μέρες, στον Εμφύλιο.

-Α, Νόνα! Αλήθεια; Αχ, θέλει ο μπαμπάς το skype, έχει μάθημα με τους φοιτητές του. Θα μου την πεις όμως αυτή την ιστορία, ναι;

Και της την έγραψα.

Μαριέττα Αυγερινού-Βαμβακά

Βιογραφικό:Η Μαριέττα Αυγερινού γεννήθηκε στην Αθήνα.

Εργάσθηκε εφτά χρόνια στην εφημερίδα «Η Βραδυνή», στη γυναικεία στήλη γενικού ενδιαφέροντος της «Κας ΑΛΦΑ».Τον ίδιο καιρό, δημοσιεύονταν διηγήματά της στη Φιλολογική Βραδυνή.

Από το 1986 και το 1989, στη Βραδυνή και στη Βραδυνή της Κυριακής, στα πλαίσια του Ελεύθερου Ρεπορτάζ, δημοσιεύονται άρθρα της κοινωνικού ενδιαφέροντος:Φεμινισμός-Κακοποιημένη γυναίκα-Οικολογία-Παιδί-εφηβεία.

Την ίδια περίοδο κρατά τη στήλη «Ελλάδα είναι κι αυτά» απ’ την οποία προβάλλονται κυρίως προβλήματα της επαρχίας.

Παράλληλα και μέχρι το 1980, συνεργάζεται στο ραδιόφωνο (Ε.Ι.Ρ.) και γράφει τις εκπομπές: «Η ώρα της Αγρότισσας» (1957-1960), «Νοσταλγίες-Αναμνήσεις» (1957-1960).

Από το 1963 έως το 1980 γράφει τις παιδικές εκπομπές: «Κοντά στη μανούλα», παραμύθια για παιδιά προσχολικής ηλικίας, «Κόκκινη Κλωστή δεμένη…», θεατροποιημένα δικά της παραμύθια, «Θεατρικά έργα για μεγάλα παιδιά».

Στο χώρο του παιδικού βιβλίου, εμφανίζεται με την «Τιμωρία της σφήκας» (εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ 1979). Ακολουθούν: «Η Κατερίνα η αντισταχτοπούτα» (εκδόσεις ΑΙΧΜΗ 1980), «Ο φυλακισμένος που… κλαίει» (εκδόσεις Α.Σ.Ε. 1982) και «Τα τούβλα ξυπνήσανε», το 2007, από τις εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ. Το 2007, επανεκδόθηκε «Ο φυλακισμένος που κλαίει», επίσης από τις εκδόσεις ΕΝ ΠΛΩ.