«Περιμένοντας Τον Ναυτικό» | Έκθεση Στον Πολυχώρο PIRÉE

Περιμένοντας τον ναυτικό

Πως ορίζεται η απουσία? Να ζεις με κάποιον που είναι απών, ακόμα και όταν πια δεν είναι.. Η Κατερίνα Κοκκινάκη κατάγεται από οικογένεια εν μέρη ναυτική, πατέρας, θείοι, ξαδέρφια. Κάθε γυναίκα-κορίτσι-παιδί ναυτικού έχει βιώσει την απουσία και έχει μεγαλώσει με αυτό το κενό . Μέσα στους εφτά, οχτώ, εννέα ή και παραπάνω μήνες που ταξιδεύει, υπάρχει πολύς χρόνος για να δημιουργήσει κανείς εικόνες που θα καλύψουν το κενό όσων δε βλέπει αλλά του περιγράφονται από το τηλέφωνο, τον ασύρματο, το μειλ.
Με έναν τρόπο αυτός που μένει πίσω βιώνει τη δική του Τζακάρτα, τις Φιλιππίνες, τον Παναμά, το Χονγκ Κονγκ. Έχει σχηματίσει μια ιδανική εικόνα και ξαφνικά μια μέρα ο απών γυρνάει…

Σε αυτή την «εγκατάσταση» περισσότερο, παρά έκθεση, ποικίλες και ετερόκλητες εικαστικές πρακτικές συγκροτούν την ιδέα της «απουσίας». Τα “wall carpets” κάνουν το ντεμπούτο τους, φτιαγμένα με φαντασία για το άγνωστο, κατασκευές με αντικείμενα συμβολικά, σα δωρεές στο βωμό της θυσίας, ξόρκια ή τάματα στην εικόνα της Παναγίας, ιστορίες προσωπικές, αποτυπωμένες σε φανταστικούς, μη πραγματικούς τόπους. «Έχουν αυτή τη διάθεση να μπερδεύουν τις κουλτούρες που άκουσα αλλά τελικά δε τις ξέρω.. και πόσο σημασία έχει τελικά πως πραγματικά είναι η Σιγκαπούρη αφού για μένα υπάρχει ήδη η εικόνα της στο μυαλό μου»

Γλυκόπικρες ιστορίες από φόρουμ ναυτικών, συνοδεύουν τα έργα για να επιβεβαιώσουν φόβους και αλήθειες. Αληθινές αφηγήσεις σε ένα επίπλαστο διάλογο με τις «γυναίκες τους»…. Και κάπου εκεί οι σύγχρονες Πηνελόπες περιμένουν με υπομονή ανάμεσα στα τροπικά αναθήματα, τον άνδρα της ζωής τους.
Μια ιστορία που κουμπώνει τόσο καλά στο Piree, με αποστολέα και παραλήπτη το Porto Leone, έτσι ονόμασε το λιμάνι μας ο Γενοβέζος Πέτρο Βισκόντι μια φορά και ένα καιρό σε ένα χάρτη.
«Αυτή τη στιγμή σου γραφώ από το Dubai στο αεροδρόμιο περιμένοντας τη πτήση για Αθήνα. Και όμως ξέρεις το παράδοξο? Στεναχωρήθηκα που έφυγα από το καράβι, όσο και αν ξέρω πως σε λίγες ώρες θα δω τους δικούς μου, θα μου λείψει … Η οικογένεια που είχα εδώ και τόσο διάστημα.»
(πραγματική αφήγηση με μικρές αλλαγές από φόρουμ ναυτικών)

Η Κατερίνα Κοκκινάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Αποφοίτησε το 2008 από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου με καθηγητή τον Γ.Γκολφινο και παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής στο εργαστήριο του Ξ.Σαχίνη. Ενώ από το 2000 είχε τελειώσει τις σπουδές της στη σχολή της Διακόσμησης των ΤΕΙ Αθήνας και είχε παρακολουθήσει πρόγραμμα φοίτησης Erasmus στο De Mont Fort University του Leicester στη Βρετανία. Έχει πραγματοποιήσει δυο ατομικές εκθέσεις σε Πειραιά και Θεσσαλονίκη και έχει συμμετέχει σε διεθνή Art Fair και ομαδικές εκθέσεις σε γκαλερί και μουσεία.
www.katerinakokkinaki.gr