Η Αλίκη Στην Χώρα Των…Τραυμάτων!

Με λένε Αλίκη και νιώθω την υπομονή μου να εξαντλείται. Με λένε Αλίκη και θα σας παρακαλούσα να μην διακόψετε τον μονόλογό μου. Με λένε Αλίκη και θα συμφωνήσετε απολύτως μαζί μου ότι δεν είμαι εκείνη από την Χώρα των Θαυμάτων μα η Αλίκη στην Χώρα των Τραυμάτων !

Μικροπαντρεύτηκα η καψερή γιατί το μυαλό το είχα πάνω απ’το κεφάλι! Τον άνδρα μου τον γνώρισα σε συνοικιακή ντισκοτέκ την εποχή που χτυπόμουν στην πίστα σαν δαιμονισμένη πριν τον εξορκισμό.Τον είδα με είδε, μου χαμογέλασε του χαμογέλασα και την συνέχεια την φαντάζεστε. Είπαμε να συγκατοικίσουμε αμέσως για να στεγάσουμε αυτό το αχαλίνωτο πάθος. Το όνειρο όμως μετατράπηκε γοργά σε εφιάλτη από εκείνους που μάλλον εμπνέουν τον Στίβεν Κινγκ! Η συγκατοίκηση δεν ήταν αυτό ακριβώς που είχα κατά νου αφού εκτός από κάποιες τροφαντές κατσαρίδες κι έναν καχεκτικό ποντικό στα πόδια μου μπλεκόταν και η Δέσποινα Τσουλάρα !

H Δέσποινα Τσουλάρα δεν έφερε μονάχα αυτό το επίθετο το τιμούσε και με όλη την σημασία της λέξης. Με ντύσιμο που ακόμη και η Lady Gaga θα θεωρούσε υπερβολικό περιφερόταν με άνεση στο σπίτι, στο μανάβικο μέχρι και στην εκκλησία κάνοντας τον παπά της ενορίας να την αποτρέπει από την εξομολόγηση που του ζητούσε διακαώς καθώς φοβόταν για την..,αγνότητά του. To ότι περιφερόταν μάλιστα στην μικρή μας παραλία το καλοκαίρι με τουρμπάνι αλά Ζωζώ Ζαπουντζάκη στο Σαν Τροπέ της εξασφάλιζε ασυζητητί μια”σουίτα” στο Δρομοκαϊτειο!

Κι εντάξει συνήθισα και μετά τον γάμο την τροφαντή της φιγούρα να σκάει μύτη από το πουθενά μες το σπίτι μας, εκείνο όμως που με έριξε τελείως ψυχολογικά ήταν η ξαφνική αλλαγή του καλού μου. Άρχισε να μου λέει ψέματα για το που βρίσκεται, πρόσεχε ξαφνικά την διατροφή του και το πιο τρανταχτό σημάδι: Αγόραζε πλέον μόνος του τα σώβρακά του τα οποία ήταν φανταχτερά και χαμηλοκάβαλα! Κορίτσια όταν το αρσενικό επιζητάει μετάξι για τον πισινό του υπάρχει τρίτο πρόσωπο, ΝΟΜΟΣ! Όταν λοιπόν κάποια στιγμή”ομολόγησε” ανέλαβε δράση η πεθερά, η οποία θεώρησε πως έπρεπε να αλλάξει κλειδαριές στο σπίτι ώστε να αφήσω μια και καλή ήσυχο τον μοιχό γιόκα της.

Aπογοητεύτηκα, έκλαψα όσο δεν έκλαψε η Μάρθα Βούρτση σε όλες τις ταινίες συνολικά, έτρωγα οτιδήποτε είχε έστω και υποψία ζάχαρης, απέφευγα πλέον τις ζυγαριές και με απέφευγαν, άρχισα να ακούω καψουροτράγουδα με το ουίσκυ στο χέρι λες και ήμουν μακρινή συγγενής του Ορέστη Μακρή, πέταξα όλα τα στρινγκ! (Οh give me a break girls, πάντα μας σπάει τα νεύρα αυτό το διαβολεμένο κορδόνι!) Συλλάβισα στίχους ερωτικούς με την νυχτιά, έκανα κονφετί τις φωτογραφίες του γάμου μας και το σκόρπισα πάνω απ’το Αιγαίο όπως κάνουν με τους νεκρούς όταν τους αποτεφρώνουν, τα έχωσα χοντρά στην άλλη Αλίκη, εκείνη από την χώρα των Θαυμάτων διότι εγώ ήμουν εκείνη στην χώρα των Τραυμάτων.

ΣΗΜΕΡΑ

Με λένε Αλίκη και είμαι καλά.Ελάττωσα ζάχαρη και ποτό, αύξησα αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Η λογική μου συνεργάστηκε με την παράνοια και κάπου βρέθηκε η λύση. Πώς,η Αλίκη στην Χώρα των Τραυμάτων; Ούτε που την γνωρίζω πια!