Να Γιατί Έκλεισα Την Πεθερά Μου Στο Μπαούλο!

“Do not judge me baby!” Τα όσα θα σας εκθέσω παρακάτω απαιτώ να αντιμετωπιστούν με πλήρη επιείκεια. Δεν θα ανεχτώ ουδεμία κακεντρέχια ή αυστηρό κούνημα του δαχτύλου μπροστό στο κουκλίστικο προσωπάκι μου,γιατί έχω το δίκιο με το μέρος μου! Ονομάζομαι Τίνα Δήμου και κατηγορούμαι για φόνο εκ προμελέτης μόνο και μόνο επειδή έκλεισα την πεθερά μου στο μπαούλο που κοσμεί την αρίστερη γωνίτσα του υπογείου μου!

Όλα ξεκίνησαν πριν από δέκα χρόνια. Ήμουν νέα ήμουν μοιραία (Why not ladies?) και είχα όλη την ωραία ζωή μπροστά μου.Τίποτα δεν με έκανε να πιστεύω ότι όλα θα έρχονταν κάποια στιγμή τούμπα! Μέχρι και η κολλητή μου που τότε παρίστανε την καφετζού της γειτονιάς το είχε δει στο φλιτζάνι μου.

“Κοριτσάρα μου μεγάλη πόρτα θα διαβείς κάποια στιγμή! Χρυσά βραχιόλια σε βλέπω να φοράς στο μέλλον!” είχε προβλέψει το “μέντιουμ”- Λίτσα ένα απόγευμα που πασαλιβόμασταν με βαζελίνη στην προσπάθεια να αποκτήσουμε το χρώμα της Ναόμι Κάμπελ.Μάλλον τα είχε μπερδέψει κάπως,αφού η μεγάλη πόρτα που με περίμενε ήταν εκείνη της φυλακής και τα βραχιόλια δεν ήταν χρυσά μα ασημί και μου τα φόρεσε ο νόστιμος μπάτσος την ώρα που με μπουζουριάσανε!

Τον γνώρισα σε ένα γωνιακό καφέ και κόλλησα πραγματικά μαζί του. Κορμί γυμνασμένο,χαμόγελο γοητευτικό και πρόσωπο απαράμιλλης ομορφιάς.Μα κι εκείνος δεν ήταν αδιάφορος,μάλλον του άρεσα.Αυτό που δεν γνώριζα ήταν πως αυτός ο κούκλος κουβαλούσε και κάποιο κουσούρι,κάποιο πολύ συγκεκριμένο κουσούρι που άκουγε στο όνομα Μαριγώ Σουπιά! Το επίθετό της πάντως ταίριαζε ταμάμ με αυτό που ήταν,πραγματική σουπιά!

Τον πρώτο καιρό της γνωριμίας μου με τον γιόκα της παρίστανε την άρρωστη. Ανά εβδομάδα όλο και κάποιο άλλο κακό την έβρισκε. Την μια είχε ταχυπαλμίες,την άλλη πυρετό και την επόμενη κάποια τάχα σπάνια ασθένεια που κανείς γιατρός δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει.Μόνο σύφιλη και τύφο δεν μας είχε αναφέρει για λόγους απολύτως κατανοητούς για 21ο αιώνα,όλα τα άλλα όμως τα είχαμε ακούσει. Ο καλός μου της πρότεινε να την πάει σε κάποιον γιατρό της πρωτεύουσας ωστόσο η σουπιά δεν ήθελε ισχυριζόμενη πως για κάποιον ανεξήγητο σε κείνη λόγο η παρουσία του και μόνο την έκανε να νιώθει καλύτερα. Το κατάπια αφού την πίστεψα, γρήγορα όμως συνειδητοποίησα ότι μας δούλευε,το μόνο που ήθελε ήταν να τον κρατάει όσο πιο πολύ γινόταν μακριά από μένα.

Κι αφού ανέχτηκα τα θεατρινίστικα καμώματά της επιτέλους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κατάφερα να παντρευτώ τον προκομένο μου.Κι από δω και πέρα ξεκινάει η κόλαση μου,μπροστά της εκείνη του Δάντη μοιάζει πραγματικός παράδεισος. Η Μαριγώ Σουπιά να ζητάει σεντόνι με κόκκινες αποδείξεις την πρώτη νύχτα του γάμου. Η Μαριγώ Σουπιά να βγάζει με το έτσι θέλω εισιτήρια και να μας συνοδεύει στον μήνα του μέλιτος!Η Μαριγώ Σουπιά να καλεί “κατά λάθος”την πρώην του γιού της στην επέτειο γάμου μας.Η Μαριγώ Σουπιά να με αποκαλεί πίσω από τη πλάτη μου ιερόδουλη (Ξέρετε τι εννοώ καλέ!) Η Μαριγώ Σουπιά επί δέκα χρόνια πανταχού παρούσα τέλος πάντων. Ώσπου….

Σάββατο βραδάκι,ο σύζυγός μου λείπει, η Σουπιά μπαστακωμένη δίπλα μου στο σαλόνι να τρώει ποπ κορν με την σέσουλα.Αρχίζει να μου μιλάει για διαζύγια και για γυναίκες που ακόμη πεθαίνουν για το παλικάρι της.Θολώνω! Ο πρωταγωνιστής του θρίλερ που παρακολουθώ μου ψιθυρίζει συνωμοτικά: “Now it’s the right time honey!” Με μια γελοία πρόφαση καταφέρνω να της ζητήσω να μου βγάλει κάτι από το μπαούλο του υπογείου. Σκύβει…την σπρώχνω…κλείνω το καπάκι…ουπς την ξέχασα εκεί μέσα!