Μια γυναίκα που ξεχωρίζει με την φωνή της. Μια γυναίκα που μπορεί να είναι λαϊκό δημοτική τραγουδίστρια αλλά στέκεται στο ύψος των καταστάσεων πάντα. Η Έλενα Χαραμή μιλάει για όλα, το τραγούδι, τα φτωχικά χρόνια, όλη της την ζωή της σε μια εξομολόγηση ψυχής.
Έλενα Χαραμή μια λαϊκό δημοτική τραγουδίστρια.
Είμαι ένα απλό παιδί. Ξεκίνησα να τραγουδάω δίπλα στον πατέρα μου στα τα 13 μου, εξυπηρετώντας τις τοπικές εκδηλώσεις της περιοχής μας. Ξεκίνησα να τραγουδάω από χόμπι.
Μεγαλώνοντας το συνεχίζεις;
Μέχρι και που τελείωσα το λύκειο δούλευα με τον μπαμπά μου σε γάμους και βαφτίσια. Ήταν αρκετά καλό το εισόδημα μου, ήταν ένα έναυσμα να μην κάνω κάτι άλλο. Ανέβηκα στην Αθήνα να κάνω διάφορες σπουδές, όμως ακόμη και τότε δούλευα σε μικρά μαγαζάκια.
Πώς μπαίνει για καλά το τραγούδι στη ζωή σου; Αρχίζουν οι προτάσεις;
Ξεκίνησαν οι προτάσεις για πανηγύρια και συναυλίες στην επαρχία με την ορχήστρα μας. Να χτυπάει το τηλέφωνο σου και να μην προλαβαίνεις να κλείνεις δουλειές.
Αυτό σημαίνει ότι είσαι και καλή. Για να έχεις τόση δουλειά σημαίνει πως αυτό που κάνεις, το κάνεις καλά. Είναι σημαντικό. Εσύ το πιστεύεις αυτό; Έχεις αυτοπεποίθηση;
Το πιστεύω. Ναι έχω αυτοπεποίθηση, δεν ξέρω αλλά όταν βγαίνω στην πίστα, στο πατάρι, ανάλογα που εμφανίζομαι, ο θεός μου δίνει μια δύναμη εκείνη τη στιγμή που αν έρθεις να με ρωτήσεις το όνομα μου, θα κοντοσταθώ. Θα το σκεφτώ για να σου απαντήσω. Δίνομαι πάρα πολύ σε αυτό που κάνω. Δεν βγαίνω για να εντυπωσιάσω. Βγαίνω γιατί αγαπάω αυτό που κάνω και θέλω να το μοιραστώ με τον κόσμο.
Είσαι γυναίκα όμως και εντυπωσιάζεις. Αυτό ωφελεί; Είσαι όμορφη, δυναμική, εκρηκτική και αυτό βγαίνει.
Σίγουρα δημιουργεί εντυπώσεις αλλά εγώ ποτέ δεν το εκμεταλλεύτηκα. Πάνω στη δουλειά μου είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει όμως. Εμένα με ενδιαφέρει κάποιος να με διαλέξει γιατί κάνω σωστά τη δουλειά μου, για το πως διασκεδάζω τον κόσμο.
Σε βοήθησε πιστεύεις η εμφάνιση σου;
Θεωρώ πως δεν παίζει πολύ ρόλο η εμφάνιση στη δουλειά μας. Μετράει η αύρα που έχεις, τι δίνεις στον κόσμο και τι εκπέμπεις. Ειδικά στις μέρες μας όπου ο κόσμος αδυνατεί, έστω με ένα ποτό ή με μια μπύρα, να βγει από το σπίτι του, από τα προβλήματα του, βλέπουμε πόσο ανάγκη έχει αυτή την αμεσότητα με τον καλλιτέχνη, την ανάγκη να τον διασκεδάσει. Και εμείς χωρίς τον κόσμο δεν είμαστε τίποτα. Τραγουδάμε σε άδειες καρέκλες. Ο κόσμος μας κάνει κάτι.
Πιστεύεις ότι ο τίτλος της λαϊκοδημοτικής σε εμπόδισε μέχρι τώρα να είσαι σε πίστα, σε μαγαζί;
Ανέβηκα στην Αθήνα μετά και γνωρίστηκα με κάποια μικρά μαγαζιά, δούλευα για το εισόδημα μου, δεν το έψαξα για κάτι άλλο, δεν το σκέφτηκα. Εγώ πάντα απευθυνόμουν εκεί που είχα πρόταση, είτε αυτό ήταν λαϊκό, είτε νησιώτικο. Τον τελευταίο καιρό βλέπω ότι ο κόσμος διασκεδάζει με λίγο απ όλα. Ο κόσμος τα θέλει όλα.
Οι δημοτικοί τραγουδιστές είναι λίγο παρεξηγημένοι ή τώρα έχει αλλάξει το καθεστώς και βλέπουμε σε πολλά μαγαζιά δημοτικούς τραγουδιστές να ανεβαίνουν;
Νομίζω πως δεν είχαν τη σωστή προβολή, γι αυτό και ήταν πιο πίσω από τους λαϊκούς. Δεν υπήρχαν μέσα να τους αναδείξουν, γιατί η αλήθεια είναι πως η δημοτική μουσική είναι πολύ πλούσια. Έπρεπε να είναι μπροστά χρόνια τώρα και να την γνωρίζει ο κόσμος
Ο κόσμος της επαρχίας και τα πανηγύρια είναι λίγο πιο ζεστά. Είναι επειδή η δημοτική έχει να κάνει με το συναίσθημα, με ψυχή;
Ισχύει αυτό, γιατί υπάρχει απλότητα. Δεν θα άλλαζα τα πανηγύρια. Δεν θα τα σταματήσω.
Οπουδήποτε και αν είσαι, δηλαδή, το πανηγύρι για εσένα είναι ζωή. Είναι αυτό από όπου ξεκίνησες, δεν θες να τελειώσει. Λεφτά έχεις βγάλει;
Ναι. Δόξα το Θεό. Δεν λέω ότι δεν έχω ανάγκη να δουλέψω. Μέσα από αυτή τη δουλειά καταφέρνουμε κάποια πράγματα, συντηρούμε τα σπίτια μας και ζούμε αξιοπρεπώς.
Τα πανηγύρια λένε πως οι τραγουδιστές δεν τα αφήνουν γιατί βγάζουν πολλά λεφτά.
Ισχύει, τουλάχιστον τώρα, στην εποχή που ζούμε, που είναι καλύτερα τα μεροκάματα από ότι στους υπόλοιπους χώρους.
Εσύ, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, είσαι μια τραγουδίστρια που πολύς κόσμος μπορεί να σε ξέρει για τη φωνή σου, για το όνομα σου και κάποιοι άλλοι να μην σε γνωρίζουν. Όμως είσαι μια τραγουδίστρια που δεν έχει κενή ημερομηνία για την επαρχία. Πόσο συγκλονιστικό μπορεί να είναι αυτό για τον καλλιτέχνη που το βιώνει;
Αυτοί που ακούνε λαϊκοδημοτικά το γνωρίζουν όλοι, σε όλη την Ελλάδα. Αυτό που βιώνω το θεωρώ λογικό, οι άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν δεν ασχολούνται με αυτό τον χώρο. Οι δισκογραφικές εταιρίες είναι πλέον λίγες, δεν ασχολούνται με τους καλλιτέχνες. Τα ραδιόφωνα δεν αγαπούσαν το λαϊκό τραγούδι, δεν υπάρχει μπουζούκι, έτσι δεν υποστηρίζουν ούτε και το δημοτικό τραγούδι.
Δεν σε άλλαξε η δουλειά αυτή;
Έτσι είμαι. Έτσι γεννήθηκα. Δεν αλλοιώθηκα μέσα από αυτή τη δουλειά, από το χειροκρότημα, από τα φώτα. Δεν με άλλαξαν καθόλου.
Το φοβόσουν το καλάμι; Το ψώνιο; Το περνάνε όλοι.
Το περνάνε όλοι. Εγώ όμως όχι. Υπερηφανεύομαι γι αυτό. Είναι το μόνο που θεωρώ κατόρθωμα μου. Δεν άλλαξε καθόλου ο χαρακτήρας μου στο παραμικρό.
Πιστεύεις ότι αν αλλάξουν κάποια πράγματα και έρθει η επιτυχία με ένα καινούργιο τραγούδι, με ένα μαγαζί, με μια πρόταση. Πιστεύεις ότι υπάρχει δυνατότητα να το καβαλήσεις το καλάμι;
Όχι δεν το πιστεύω. Έτσι όπως κρίνω εγώ την πορεία μου και τον εαυτό μου, εγώ εδώ που έχω φτάσει, από εκεί που ξεκίνησα, είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη. Ξέρω από πού ξεκίνησα. Ευγνωμονώ το θεό που μου τα έχει δώσει όλα πλουσιοπάροχα και προσπαθώ να κάνω πάντα το καλύτερο.
Τι είναι αυτό που φοβάσαι πιο πολύ στη ζωή σου;
Φοβάμαι τη μοναξιά. Δεν μου αρέσει η μοναξιά. Είμαι άνθρωπος κοινωνικός, θέλω να έχω κόσμο δίπλα μου.
Σαν γυναίκα που βρίσκεσαι Σε αυτό το χώρο και προσέχεις την εμφάνισή σου θα έκανες ποτέ επέμβαση θα άλλαζες κάτι;
Μικρή ήμουν αγοροκόριτσο, πολύ χύμα ένα αθλητικό, ένα τζινάκι και ένα μπλουζάκι, τέλος. Σήμερα η αλήθεια είναι ότι η δουλειά μου με έχει αναγκάσει κατά κάποιο τρόπο να καλλωπίζομαι. Δεν θέλω να κάνω τεχνητά πράγματα. Βέβαια ποτέ μη λες ποτέ γιατί ο χρόνος περνάει, αλλά όπως είπα και προηγουμένως στη δουλειά το παν δεν είναι η εμφάνιση και δεν δίνω ιδιαίτερη σημασία, αλλά θα πρέπει οπωσδήποτε αυτό που βλέπει ο κόσμος να μην είναι κάτι πολύ αντιαισθητικό. Δεν ξέρω τι θα κάνω αργότερα όταν θα έρθει η φθορά του χρόνου, κάποια μικροπράγματα. Δεν το κατακρίνω αρκεί να μην είναι ακραίο. Φροντίζω τη διατροφή μου ενώ μου αρέσει πολύ το φαγητό, το θεωρώ από τις μεγαλύτερες απολαύσεις. Θα πάω στο γυμναστήριο μου όσο μπορώ να διατηρούμε, αλλά δεν είμαι υπέρ των ακραίων καταστάσεων.
Σπάταλη είσαι;
Βίωσα φτωχά παιδικά χρόνια. Φεύγοντας από το χωριό μου ήρθα με απωθημένα στην πρωτεύουσα, είπα εγώ θα βάλω ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μου, γιατί ένιωθα μειονεκτικά. Τα πρώτα χρόνια ζορίστηκα γιατί μάζευα χρήματα. Τώρα είμαι σπατάλη, δεν θα σπαταλήσω χαζά αλλά δεν θα στερηθώ
Σε βρίσκουμε σε κεντρικό μαγαζί της Αθήνας σε πίστα, στο πρεμιέρα μαζί με Βασίλη Τερλέγκα και Αλέκο Ζαζόπουλο πρώτη γυναίκα και τετραήμερο. Είναι μια δικαίωση για εσένα;
Χάρηκα πάρα πολύ για αυτή τη συνεργασία γιατί και με τον Αλέκο και τον Βασίλη έχω συνεργαστεί στο παρελθόν μας έχει αγαπήσει ο κόσμος πολύ για όλο αυτό που προσφέρουμε. Περνάνε καλά μαζί μας.
Νέα δουλειά; Ετοιμάζεις κάτι;
Αν και ερχόμαστε από το «με αίμα θα υπέγραφα», ένα τραγούδι που έγινε επιτυχία από τον κόσμο, στηρίχτηκε χωρίς διαφήμιση και χωρίς να παίζει στα ραδιόφωνα. Είμαι σε διαδικασία αναζήτησης γιατί θέλω κάτι που θα αγγίξει τον κόσμο.
Έχεις συνεργαστεί με πάρα πολλούς καλλιτέχνες και μεγάλα ονόματα, έχεις ένα πολύ καλό όνομα και όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες έχουν να πουν μόνο καλά λόγια για εσένα. Αυτό πως το εισπράττεις εσύ; Πως το βιώνεις;
Είμαι πολύ περήφανη για όλους τους συναδέλφους που έχουμε συνεργαστεί. Δεν προκαλώ καθόλου ανταγωνισμό γιατί δεν είμαι εγώ. Δεν ανακατεύομαι και δεν έχω έρθει σε ρήξη ποτέ με κανέναν. Στηρίζω τους συναδέλφους μου πάντα.
Τι ευχή θα έκανες;
Να υπάρχει υγεία, να περνάει καλά ο κόσμος να φύγει από αυτή τη μιζέρια και τη μελαγχολία που πλέον έχει η μαστίγωση την εποχή μας.
Συνέντευξη στην Άννα Τσιάλτα
Φωτογραφίες Γιάννης Γκογκόπουλος
Ευχαριστούμε το industriel στο Ελληνικό για την φιλοξενία και την φωτογραφία
