“Ζεστό ψωμί και κόκκινη κορδέλα” Οι συγγραφείς Αναστασία Κορινθίου και Δικαία Μαραβέλια κουβεντιάζουν με την Σταυρούλα Αλατσά

«Ζεστό ψωμί και κόκκινη κορδέλα» Οι συγγραφείς Αναστασία Κορινθίου και Δικαία Μαραβέλια κουβεντιάζουν με την Σταυρούλα Αλατσά

1) Διαβάζοντας το βιβλίο, δύσκολα διακρίνει κανείς ότι είναι γραμμένο από δύο διαφορετικά πρόσωπα. Ταίριαξαν οι γραφές σας, φαινόταν σαν να ήταν ένας ο συγγραφέας. Νομίζετε ότι οφείλεται στο γεγονός ότι είστε φίλες;

A. K. Νομίζω πως έχει να κάνει με την μεταξύ μας χημεία και τρέλα. Έχω και άλλους φίλους αλλά δεν «κολάμε» έτσι για να… σπάσουμε σωστά!

Δ. Μ. Η σχέση μας αναπτύχθηκε όσο γράφαμε. Η Αναστασία με επέλεξε από τις αναρτήσεις και τα άρθρα μου. Και ναι ταιριάξαμε!

2) Πρωταγωνιστική θέση στις σελίδες του βιβλίου, έχει η αγάπη, σε όλες τις μορφές της. Μητρική, φιλική, αδελφική, συντροφική, η αγάπη προς το Θεό. Πόσο μεγάλη θέση έχει στις ζωές μας; Είναι εκείνη που τις ορίζει;

A. K. Η αγάπη είναι το Α και το Ω στην ζωή μας. Είναι όλα τα γράμματα του κόσμου μαζί που σε αναβαθμίζουν από αναλφάβητο της ζήσης σε ….αλχημιστή της Αιώνιας ζωής με ένα απλό ελιξήριο. Την λέξη ΣΕ ΑΓΑΠΩ, χωρίς δόλο, ψέματα ή συμφέροντα.

Δ. Μ. Η αγάπη… η αυτή η λέξη είναι ζωή. Στην δική μου ζωή έχει τον πρώτο λόγο. Όμως δεν με ορίζει γιατί πολλές φορές πρέπει να συγκρουστεί με την λογική και εκεί είναι φανερό ποια κερδίζει.

3) Ένα σημείο που ξεχώρισα στις σελίδες, είναι το εξής: «Όλα όσα ορκίζεσαι πως θα ξεχάσεις, είναι όσα δεν θα σε ξεχάσουν ποτέ. Είναι όλα όσα θα σε ορίζουν για πάντα κι εσύ πεισματικά θα αρνείσαι, αρνούμενη τον εαυτό σου τον ίδιο». Οι ηρωίδες σας πιστεύετε ότι θα καταφέρουν να ξεχάσουν; Έπειτα από τις σκληρές -όπως ορίζουν να είναι- αλήθειες που αποκαλύφθηκαν;

A. K. Θέλει τέχνη να… ξεχνάς! Έχει τρόπο το…επιλεκτικό αλτσχάιμερ και μαγκιά να το ανασύρεις στους σωστούς χρόνους! Οι ηρωίδες μας μοιάζουν άρα… ναι!

Δ. Μ. Τι σημαίνει ξεχνώ; Δεν μου αρέσουν τα delete. Τα πάντα στην ζωή έχουν κάτι να δώσουν και οι πικρές και οι χαρές. Τα κορίτσια αποδέχτηκαν και πήγαν ένα βήμα παρακάτω. Νομίζω έπραξαν σωστά.

4) Στο βιβλίο σας κύριο ρόλο έχουν οι γυναίκες. Οι ανδρικοί ήρωες εμφανίζονται στο προσκήνιο, ωστόσο είναι οι δικές τους πράξεις που κινούν τα νήματα. Και στο παρελθόν αλλά και στο παρόν. Θεωρείται ότι ήταν τυχαία αυτή η τοποθέτηση σας;

A. K. Για μένα σίγουρα όχι. εδώ και ένα χρόνο περίπου ζω κάπως έτσι. Άρα… καθόλου τυχαίο. Μη ξεχνάτε όμως ότι οι ρόλοι είναι προσωρινοί. Η ζωή σκηνοθέτης, μπορεί να ξαναμοιράσει ή ακόμα και να ξαναγράψει το σενάριο.

Δ. Μ. Όσον αφορά εμένα ήταν τυχαίο. Εξάλλου εδώ γράφαμε για τις ζωές τους. Όμως και τα αγόρια της ιστορίας μας έδωσαν αυτό που έπρεπε, όσο έπρεπε.

Στην πορεία από μόνοι τους οι χάρτινοι ήρωες μας έδειξαν το δρόμο που ήθελαν να ακολουθήσουν.

5) «Κάθε έρωτας φέρνει και ένα τέλος, κάθε λιακάδα φέρνει και μία φουρτούνα και κάθε φευγιο, μία επιστροφή». Το συναντάμε και στη ζωή αυτό να συμβαίνει;

A. K. Καθημερινά βγαίνουν έκτακτα ….μετεωρολογικά δελτία ειδήσεων!

Δ. Μ. Μα, ναι! Πριν από κάθε τέλος μια αρχή είναι ήδη στο δρόμο.

6) Κυρία Κορινθίου, έχετε δηλώσει ότι η ιδέα να μην γράψετε ένα βιβλίο μόνη σας, ξεκίνησε από την μοναξιά. Στη διάρκεια λοιπόν της συγγραφής, αποβλήθηκε το αίσθημα αυτό; Τι δημιουργήθηκε στη θέση του;

Ναι… την ξόρκισα με αυτό το βιβλίο. Η μοναξιά αντικαταστάθηκε από αισιοδοξία και ξαναπίστεψα πρώτα από όλα σε μένα και μετά στο ότι πάντα εκεί έξω θα υπάρχει κάποιος που ΔΕΝ θα σε απογοητεύσει ή απλά… γοητεύσει. Υπάρχουν απλά και… γητευτές του ονείρου!

7) Κυρία Μαραβέλια, σε προηγούμενη συνέντευξη είπατε, ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να μοιράζονται θα προκύπτουν τέτοιες συνεργασίες. Τι άλλο νομίζετε ότι μπορεί να προκύψει από κάποιον που μοιράζεται;

Ιδέες και αυτό το αίσθημα ότι υπάρχουν άνθρωποι που κρύβουν θησαυρούς.

Το μόνο πρόβλημα εδώ είναι να μπορείς και να έχεις την διάθεση να τους ξεθάψεις και να κάνεις πράξεις τις ιδέες αυτές. Κοίτα τους ανθρώπους γύρω σου προσεχτικά!

8) Τι είναι αυτό που μένει μετά το τέλος της ιστορίας; Όταν όλες οι απαντήσεις έχουν δοθεί;

A. K. Ελπίδα!

Δ. Μ. Πριν από κάθε τέλος μια αρχή είναι ήδη στο δρόμο… έτσι δεν είπαμε;

Οπισθόφυλλο βιβλίου

Μια δυνατή φιλία και τέσσερις γυναίκες,
που κρύβουν τα μυστικά τους σαν καταδίκη μέσα τους.

Ένα τάμα στον Αρχιστράτηγο Πανορμίτη της Σύμης, ένας άγγελος που τον λένε Άννα και άντρες-ήττες
ή και νίκες ανάμεσα τους, κεντούν μια ιστορία
με άρωμα Αιγαίου και νοσταλγική διάθεση.

Η Χρουσώ καλοσυνάτη και τρυφερή σαν ζεστό
ψωμάκι και η Αλεμήνα με το όνομά της νεράιδας
και την κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά.

Γιατί οι μάνες τους δεν θέλουν να μοιράζονται παιχνίδια σαν παιδιά και σκέψεις σαν γυναίκες;

Ποια μυστικά σκοτεινά κρύβονται στα Δωδεκάνησα, από την Κόμισσα με το σημαδεμένο πρόσωπο
και την πανέμορφη Δικαία;

Ο χρόνος έχει υπομονή, oι ηρωίδες μας όχι…

Και ο έρωτας, γίνεται σύμμαχός τους μαζί με την προσευχή, να βρουν την λύτρωση και τις αλήθειες,
που θα σώσουν κυριολεκτικά τις ζωές τους.

Ένα μυθιστόρημα για δύο φίλες,
γραμμένο από δύο φίλες.