“Οι 12 ένορκοι” συνεχίζουν ακάθεκτοι για τρίτη χρονιά-Πρεμιέρα Παρασκευή 14 Οκτωβρίου στο θέατρο Αλκμήνη

Αυτά τα δύο χρόνια πέρασαν από το θέατρο Αλκμήνη αμέτρητοι θεατές, που άπαντες μίλησαν για θεατρικό γεγονός και το επικοινώνησαν αυθόρμητα, ώστε η είδηση, μαζί με την επίσημη διαφήμισή της, να φτάσει και σε όποιον δεν είχε λάβει γνώση.

Οι «12 Ένορκοι» που σκηνοθέτησε η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη συστήνονται στο κοινό για Τρίτη συνεχή χρονιά.

Την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016 στο θέατρο Αλκμήνη θα πραγματοποιηθεί η πρώτη παράσταση αυτής της σεζόν.

Λόγω όμως ενός μικρού ατυχήματος που συνέβη στον Τρύφωνα Καρατζά, ο ρόλος του θα ερμηνευτεί από τον Παντελή Παπαδόπουλο.

Η 12άδα που τόσο αγάπησε και πίστεψε το κοινό επανέρχεται δριμύτερη.

Όλοι οι συντελεστές της παράστασης ευχόμαστε περαστικά στον αγαπημένο Τρύφωνα Καρατζά και παράλληλα καλή αρχή στον αντικαταστάτη του που «έχει κληθεί για να δυναμώσει με τη σοφία του το μέρος εκείνο όπου πηγάζει το δίκιο».

Δύο χρόνια ουρές στην οδό Αλκμήνης.

Δύο χρόνια αμέτρητα κείμενα για το ελληνικό ανέβασμα του έργου του Reginald Rose, για τους ηθοποιούς, για τη σκηνοθέτιδα, για την απρόσμενη εξέλιξη να κρατιέται στα ύψη μια παραγωγή σε καιρούς δύσκολους και δυσκίνητους. Δύο χρόνια και μπήκε στο χορό και η επαρχία, αρχικά με το επιβλητικό θέατρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών έπειτα από πρόσκληση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του διευθυντή Γιάννη Αναστασάκη κι έπειτα με δημοτικά θέατρα μεγάλων πόλεων της Ελλάδας. Το κοινό διευρύνθηκε και πίσω από την «κλειδαρότρυπα» της αίθουσας ενόρκων προστέθηκαν και άλλοι και άλλοι “παρακολουθώντας απνευστί” όπως είχε σημειώσει εύστοχα ο κ. Κώστας Γεωργουσόπουλος.

Λογικό κι επόμενο, αυτή η αίθουσα με του 12 ένορκους να ανακαινιστεί και να αναδιαμορφωθεί για να ξεκινήσει μια τρίτη παραγωγική χρονιά, έπειτα από την άκρως επιτυχημένη παράσταση της τον Σεπτέμβριο στο Μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας με ζωντανή ορχήστρα.

Για τρίτη χρονιά λοιπόν και δεν είναι τίποτα τυχαίο. Ο σωστός χρόνος + το σωστό μέρος + οι σωστοί άνθρωποι = επιτυχία.

 «Οι 12 Ένορκοι»

Κάθε ψηφοφορία τους είναι και μία μάχη, αλλά…μία μάχη που πρέπει να κερδηθεί με μόνο όπλο την αλήθεια! Ποια θα είναι η ετυμηγορία τους; Και με τι «κόστος» για τον καθένα από τους 12;
Η A PRIORI παρουσιάζει για τρίτη συνεχή χρονιά, από 6 Οκτωβρίου 2016, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, μία από τις σημαντικότερες παρακαταθήκες της έβδομης τέχνης και μεταφέρει τους «12 angry men» σε μια «θεατρική» αίθουσα ενόρκων.
Η παράσταση που απέσπασε δύο βραβεία κοινού (καλύτερου ανδρικού ρόλου και καλύτερης παράστασης) και το 34ο Κορφιάτικο βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας για την περίοδο 2014-15, μετά από δυο sold-out σεζόν, συνεχίζει για τρίτη χρονιά στο θέατρο Αλκμήνη.

Η διαρκής αποδοχή και στήριξη των θεατών δείχνει την ανάγκη να διασφαλίσουμε κάθε τι που ορίζεται οικείο, προσφιλές, ουσιαστικό και πλήρες. Το παν είναι να έρχονται στο προσκήνιο ιδέες που μπορούν να αλλάξουν, ίσως και ριζικά, τη ζωή μας. Πάντα προς το καλύτερο.

Από Πέμπτη ως Κυριακή, το θέατρο Αλκμήνη μετατρέπεται σε δικαστικό μέγαρο θέτοντας τους θεατές στη θέση του 13ου ενόρκου.

Υπόθεση
Στη Νέα Υόρκη του 1957, ένα αλλοδαπό αγόρι δεκαέξι χρόνων κατηγορείται για φόνο. 12 ένορκοι συνεδριάζουν για το αν θα εφαρμοστεί η θανατική ποινή,  αντικατοπτρίζοντας τις – δυστυχώς διαχρονικές – προκαταλήψεις της κοινωνίας μας, μέσα από 12 πεντακάθαρα ψυχογραφήματα που ξετυλίγονται «βίαια» μπροστά στα μάτια μας. «12 θυμωμένοι άντρες» κλειδωμένοι σ’ ένα δωμάτιο, άλλοτε ταυτίζονται και άλλοτε συγκρούονται. Έχουν κληθεί να αποφασίσουν ομόφωνα για τη ζωή ενός νέου ανθρώπου, αντιμετωπίζοντας το βάρος της ευθύνης που φέρνει η κάθε τους απόφαση.

Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο: Reginald Rose
Μετάφραση / Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη
Δραματουργική Επεξεργασία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη & Νότης Παρασκευόπουλος
Σκηνικά: David Negrin
Κοστούμια: Κική Μήλιου
Σχεδιασμός φωτισμών: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Περού
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη

Video art: Λάμπης Ζαρουτιάδης
Promo video: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη

Φωτογραφίες αφίσας: Αλεξάνδρα Μασμανίδη

Φωτογραφίες παράστασης: Γιάννης Πρίφτης 

Γραφιστική επιμέλεια αφίσας: Γιαννης Στιβανάκης

Γραφιστική επιμέλεια προγράμματος: Σπύρος Δαπέργολας

Α’ βοηθός σκηνοθέτη: Μαγδαληνή Παλιούρα
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Κωνσταντέλλου
Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Ανεζάκη
Επικοινωνία παράστασης: Άντζυ Νομικού
Παραγωγή: A PRIORI
 www.a-priori.gr

Οι 12 ένορκοι είναι:
Χριστόδουλος Στυλιανού, Τρύφων Καρατζάς, Θανάσης Κουρλαμπάς, Γιώργος Γιαννόπουλος, Περικλής Λιανός, Βασίλης Παλαιολόγος, Χάρης Μαυρουδής, Μανώλης Ιωνάς, Απόλλων Μπόλλας, Αλέξανδρος Πέρρος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής, Αυγουστίνος Κούμουλος
Συμμετέχει: Αλέξης Σταυριανός
Τη φωνή της χαρίζει η Νένα Μεντή

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Χώρος: Θέατρο ΑΛΚΜΗΝΗ
Αλκμήνης 8, Πετράλωνα (μετρό Κεραμικός)

Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.30 & Κυριακή στις 18.30
Διάρκεια: 90’
Εισιτήρια: 15€ (γενικό), 12€ (μειωμένο), 10€ (γκρουπ άνω των 30 ατόμων)

Προπώληση εισιτηρίων από το ταμείο του θεάτρου ΑΛΚΜΗΝΗ (τηλ. κρατήσεις: 2103428650) και ηλεκτρονικά μέσω www.viva.gr

Μέρος των εσόδων δίνεται στο ΕΚΚΝΑ (Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα)

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ

Σημείωμα σκηνοθέτη

Η ιδέα να παρουσιάσω το έργο «ΟΙ 12 ΕΝΟΡΚΟΙ» ήρθε πριν τρία χρόνια περίπου όταν είδα την ταινία “12 angry men” του Sidney Lumet. Στο site www.tocinemadaki.gr (που ασχολείται με τον κινηματογράφο) είχε γραφτεί μία κριτική για το “the Μan from Earth” (την προηγούμενη μου σκηνοθετική δουλειά) όπου εκφραζόταν στο τέλος η επιθυμία να δει και το “12 angry men” το φως ελληνικής σκηνής. Είχα ξανακούσει για την ταινία από έναν φίλο μου, που μου είχε προτείνει να την σκηνοθετήσω, οπότε όταν διάβασα κι αυτό, πείστηκα ότι πρέπει να τη δω. Χαίρομαι για τις παροτρύνσεις αυτές, γιατί η ταινία με άγγιξε και θέλησα κι εγώ να τη δω επί σκηνής. Θέλησα να δω 12 ηθοποιούς, σε απόσταση αναπνοής από τον θεατή, να κορυφώνουν και να ηρεμούν σ’ ένα καρδιογράφημα 120 παλμών και άνω.
Στη θεατρική του μεταφορά, κράτησα την εποχή που γράφτηκε το έργο, γιατί βρίσκω πολύ ελκυστικό όταν το θέατρο, μας παίρνει από το τώρα και το εδώ και μας ταξιδεύει σε άλλα μέρη και χρόνους. Αυτό το ταξίδι στο παρελθόν, παρά τη χιλιομετρική και χρονική του απόσταση από το εδώ και το τώρα, μας δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν στην ουσία τους. Οι ίδιες απόψεις θα μπορούσαν να εκφραστούν και σήμερα, ειδικά όσον αφορά τον ρατσισμό κι αυτό δεν το λες καθόλου «ευτυχώς». Και δεν μιλάμε μόνο για φυλετικό ρατσισμό, αλλά επίσης κοινωνικό, θρησκευτικό, σεξιστικό και οπουδήποτε χωράει η έννοια του διαφορετικού. Δηλαδή παντού.
Στην παγκόσμια πραγματικότητα του σήμερα βλέπουμε να ξεπηδούν έντονα φασιστικά μανιφέστα, που προφανώς δεν ήταν πολύ καλά θαμμένα. Ακόμη, γίνονται προτάσεις για επαναφορά της θανατικής ποινής σε ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στη δική μας. Απόψεις και πιστεύω που εκφράστηκαν σ’ ένα έργο του ’57 το οποίο γράφτηκε ωκεανούς μακριά από την Ελλάδα, μεταφέρονται αυτούσια στο τώρα και στο εδώ και τίποτα δεν σου «χτυπάει». Ο άνθρωπος συνεχίζει να επιλέγει να είναι αστόχαστος και να καταδικάζει -είτε μεταφορικά, είτε κυριολεκτικά- με την πρώτη ευκαιρία τον συνάνθρωπο του. Αυτό, κάνει το έργο επίκαιρο και διαχρονικό, δείχνοντας μας ότι ο ρατσισμός, δυστυχώς, αντιστέκεται σθεναρά ακόμη σε ιδέες περί φιλελευθερισμού. Όμως, παρότι οι ιδέες αυτές απαιτούν δυνατούς υπερασπιστές, υπάρχουν Άνθρωποι που αγωνίζονται ακόμη για την Αλήθεια, την Αγάπη και τη Συγχώρεση με όλο τους το είναι.

Ποίημα από την σκηνοθέτιδα Κωνσταντίνα Νικολαΐδη που γράφτηκε για το έργο ΟΙ 12 ΕΝΟΡΚΟΙ κατά την περίοδο των προβών.

ΑΣΤΟΧΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΕ

Αστόχαστε άνθρωπε πού πας

και παρασέρνεις στο διάβα σου αθώες ζωές
Χωρίς ούτε ένα γιατί να σου χτυπήσει την πόρτα

Τα τρένα θορυβούν

και δεν ακούς τη συνείδηση σου που κραυγάζει

Αμπάρωσες την πόρτα με σύρτη και κλειδί

και δεν μπορεί να μπει
Αν και θα χωρούσε απ’ την κλειδαρότρυπα

τόσο μικρή που την άφησες να γίνει

Αστόχαστε άνθρωπε πού βαβίζεις

μες στο πλήθος των ομοίων σου

Πού πας χωρίς τη συμπόνοια οδηγό

Πεδίο μάχης μπροστά
Ένα σκοτεινό δωμάτιο

και το στιλέτο εν αναμονή της χρήσης του
Διψά για αίμα

Μην το ανοίξεις

Αστόχαστε άνθρωπε θυμήσου τη φύση σου

και πορεύσου εν ειρήνη
Είναι ό,τι έχεις και δεν έχεις

Αγάπα το παιδί

Το παιδί μέσα σου

Και άκου το

Έχει τόσα να πει

Μα εσύ το κρατάς φιμωμένο

με εγωπαθείς νόμους και ανήθικες αρχές

Αστόχαστε άνθρωπε φύγε από το πλήθος

και ξεχώρισε
Κι άλλοι θα ακολουθήσουν

Δεν θα‘σαι μόνος

Μη φοβάσαι
Όταν λάμψει η Αγάπη όλοι τρέχουν στο φως

Αλλά κι έτσι να μη γίνει

και να ‘χουμε περάσει σε καιρούς σκότους

μη φοβηθείς να πράξεις αυτό που πρέπει

και να σηκώσεις το χέρι όταν οι άλλοι σιωπούν

και χλευάζουν
Μίλα

Πες την αλήθεια σου

Φώναξε τη

Χάρισε τη
Δεν έχεις τίποτα πιο ιερό
Άνοιξε την ψυχή σου τη φωτισμένη και αγάπα τους όλους

Όλους

Και τον εχθρό σου

Δεν είναι εχθρός

Απλά είναι ακόμη απέναντι

Φερ’ τον δίπλα
Ήσουν κι εσύ κάποτε απέναντι

Αλλά επέλεξες τον Στοχασμό και την Αγάπη

Και δεν είναι εύκολη επιλογή

Το ξέρω

Μα αυτό σε κάνει Άνθρωπο

που άνω θρώσκει

Και γι’ αυτό φτιάχτηκες.