Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: Θέλω να μου εξηγήσει κάποιος Θεός, γιατί έπλασε έτσι τον άνθρωπο και τον κόσμο.
10 + 1 ερωτήσεις στην Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Ευχαριστούμε τον Νίκο Μουρατίδη και το nikosonline.gr και παραδέχεται ότι όταν ήταν μικρή θαύμαζε την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Η συνέντευξη είναι του 2014 αλλά η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη είναι πάντα επίκαιρη και μοναδική!!!
Καρυοφυλλιά μου που σε πετυχαίνω:
Στη διαδρομή από το REX προς το Θέατρο της οδού Κυκλάδων. Μόλις τέλειωσα την πρόβα για “Τα πικρά δάκρυα της Πέτρας φον Καντ” και πηγαίνω στη γενική του “Ραμόνα travel”.
Πως πέρασες το καλοκαίρι σου;
Ήταν ένα υπέροχο καλοκαίρι. Η πρώτη φορά, μετά από δώδεκα χρόνια, που δεν ήμουν σε περιοδεία. Είχα μόνο έναν κύκλο λίγων παραστάσεων στις Κυκλάδες, όπου και παρέμεινα κάνοντας επιτέλους διακοπές. Σαντορίνη, Νάξος, Τήνος, Πάρος, Σέριφος, Κουφονήσια. Αναρωτιέμαι πότε θα μου παρουσιαστεί ξανά μια τέτοια συγκυρία.
Και τώρα πάλι με μούτρα στην δουλειά. Δυό παραστάσεις. Για ένα μήνα επανάληψη της «Ραμόνας», και μετά «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Κάντ». Θα πρέπει να είσαι ευτυχισμένη μια και πιο παλιά είχες πει ότι είσαι… εθισμένη και θέλεις συνέχεια να παίζεις;
Κοίτα, Νίκο μου, είμαστε τυχεροί όσοι κάνουμε τη δουλειά που αγαπάμε και μας εμπνέει. Είμαι ευγνώμων για τις ευκαιρίες που μου δίνονται. Απλώς θα ήθελα να μην είναι τόσο έντονοι οι ρυθμοί. Το να κάνεις δύο τόσο δύσκολους ρόλους ταυτόχρονα, είναι εξαντλητικό. Όμως έτσι είναι πια οι συνθήκες.
Σε ένα καινούργιο έργο, όπως η «Ραμόνα travel/ η γη της καλοσύνης» τι ήταν αυτό που σε γοήτευσε και δέχτηκες να παίξεις;
Η εξαιρετική ποιητική γραφή της Γλυκερίας Μπασδέκη, το θέμα του έργου – μια ελληνική εκδοχή του “Λεωφορείου ο Πόθος”, που διατρέχει τα Βαλκάνια, την Ιστορία, τη μεταφυσική και αναζητεί το θαύμα. Κι ακόμα η συνεργασία με τους Bijoux de Kant και η ιδιαίτερη ματιά του Γιάννη Σκουρλέτη.
Κι’ απ’ την άλλη όταν σου προτείνουν ένα ρόλο σε γνωστό έργο όπως «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Κάντ», τι είναι αυτό που σε κάνει να αναλαμβάνεις την ερμηνεία του;
Πάντα ο συνδυασμός έργου και συντελεστών. Η περιπέτεια της συνάντησης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, από τη μια το ίδιο το έργο του Φασμπίντερ, ενός μεγάλου δημιουργού που τον είχα λατρέψει στην εφηβεία μου κι από την άλλη η Άντζελα Μπρούσκου και η προοπτική να ξαναδιαβάσουμε μαζί ένα κείμενο που παραμένει σπαρακτικό και ανοιχτό σε αναγνώσεις.
Κατά την γνώμη μου είσαι η μεγαλύτερη θεατρίνα που έχουμε αυτή τη στιγμή. Είσαι φτιαγμένη από αυτήν την περίεργη στόφα που μπορείς να ενσαρκώνεις τα πάντα. Από μια σύγχρονη γυναίκα, μέχρι τραγικές διάσημες ηρωίδες ή περιθωριακές γυναίκες. Μπορούσες πάντα να το κάνεις αυτό ή το απέκτησες με την πάροδο των χρόνων;
Όπως σου έχω πει και κατ’ ιδίαν, αυτά τα λόγια με υπερβαίνουν. Μου αποδίδεις μεγάλη τιμή, που έχεις αυτή τη γνώμη για μένα, αλλά εγώ νιώθω άβολα μ’ αυτόν τον τίτλο. Είμαι μέλος μιας μεγάλης θεατρικής οικογένειας που περιλαμβάνει εξαιρετικές συναδέλφους. Και κανένας ρόλος δεν μου ήταν εύκολος. Όλοι ήταν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και πάντα με την καθοδήγηση του εκάστοτε σκηνοθέτη μου.
Επίσης πως γίνεται μια ηθοποιός του μεγέθους σου, να παίζει στην Επίδαυρο και στο Εθνικό θέατρο, αλλά και σε μικρά απόμακρα συνοικιακά θεατράκια ή σε υπόγεια γκαράζ;
Συνήθως στρέφομαι προς τα εκεί που βλέπω να γίνονται πράγματα. Αυτή τη στιγμή, περισσότερο από ποτέ, έχω την ανάγκη να πειραματιστώ, να διευρύνω τα καλλιτεχνικά μου όρια, να ερευνήσω νέες φόρμες. Κι όταν μια πρόταση έρχεται από ανθρώπους που εκτιμώ και θαυμάζω, τη δέχομαι με ενθουσιασμό. Άλλωστε συχνά σε τέτοιους χώρους προκύπτουν διαμάντια.
Θέλω να μου πεις σε τρεις φάσεις τις ζωής σου, ποιες ήταν οι γυναίκες ηθοποιοί που αγαπούσες και θαύμαζες. Όταν ήσουν μικρή, όταν ήσουν σπουδάστρια στην δραματική σχολή και μετά όταν έγινες επαγγελματίας.
Όταν ήμουν παιδί, στο χωριό μου μπορούσαμε να δούμε μόνο σινεμά και μάλιστα ελληνικό. Ήταν επόμενο, λοιπόν, το παιδικό μου ίνδαλμα να είναι κι εμένα η Αλίκη. Στη σχολή είχα τη μεγάλη τύχη να συναντήσω τη Μάγια Λυμπεροπούλου, την οποία και είχα ως υπόδειγμα παιδείας, σκηνικής ευφυΐας και στάσης ζωής. Και βέβαια, χρόνια τώρα παρακολουθώ με θαυμασμό τις απίστευτες ερμηνείες της αξεπέραστης Μέρυλ Στρηπ. Αλλά δεν μπορώ να μη σου αναφέρω και μια άλλη μεγάλη μου αγάπη. Τη μοναδική Κέιτ Μπλάνσετ.
Αν προέκυπτε κάτι καλό στην τηλεόραση, θα ξανάπαιζες;
Ασφαλώς. Εγώ είχα την τύχη να δουλέψω στην ωραία εποχή της καλής ελληνικής τηλεόρασης, που μας έχει λείψει πολύ εδώ και χρόνια. Βλέπεις αυτές τις καταπληκτικές ξένες σειρές, της HBO για παράδειγμα, και θλίβεσαι ως ηθοποιός, γιατί ξέρεις ότι εσύ δεν θα μπορέσεις ποτέ να είσαι σε κάτι αντίστοιχο. Επίσης η κάμερα σού δίνει το προνόμιο να παρατηρείς εσύ ο ίδιος, απέξω, τον εαυτό σου και να βλέπεις πώς εξελίσσεσαι με το πέρασμα του χρόνου. Μπορεί να γίνει δηλαδή ένα καλό εργαλείο δουλειάς. Πάντως γι’ αυτή τη σεζόν έχω ήδη συμμετάσχει στον νέο κύκλο της “10ης εντολής”, που ξαναρχίζει στον Alpha, σε ένα επεισόδιο με θέμα το trafficking.
Τι σου αρέσει αυτήν την εποχή και τι δεν σου αρέσει;
Δεν μου αρέσει η σκληρότητα της εποχής, η καταπάτηση των ανθρώπινων και των εργασιακών δικαιωμάτων, η άνοδος του φασισμού και του ρατσισμού, η οικολογική καταστροφή, η παγκόσμια αναταραχή, το γεγονός ότι οι ζωές μας είναι παιχνιδάκι στα χέρια των ισχυρών. Μου αρέσει όμως που βλέπω ότι κάποιοι αντιστέκονται στην ισοπέδωση και προτείνουν μια άλλη νοοτροπία, τη συνεργασία, την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη.
Και η 11η ερώτηση και απάντηση ανήκει σε σένα
Τι θα ήθελες να κάνεις, αν είχες στα χέρια σου ένα μαγικό ραβδί;
Θα ήθελα να εξαφανίσω κάθε ίχνος και μορφή βίας. Να φέρω επιτέλους τον Παράδεισο στη γη. Και να μου εξηγήσει κάποιος Θεός, γιατί έπλασε έτσι τον άνθρωπο και τον κόσμο.
SHARE
RECENT
