Οι λέξεις της ψυχής μας

Γράφει: Αλέξανδρος Δρίβας

 

Είναι ευχάριστη η πραγματικότητα στην οποία ζούμε, όταν μπορούμε να κρατήσουμε τους αρνητικούς μύθους μακριά μας. Δεν είναι μία ούτε δύο οι φορές που έχουμε αντιληφθεί πως έχουμε λάθος αντιλήψεις για πολλά πράγματα. Λάθος αντίληψη έχουμε όταν συγχέουμε λέξεις και συναισθήματα. Η μετονομασία καταστάσεων, είναι υπεύθυνη για πολλά δεινά που προξενούμε στους εαυτούς μας. Όχι; Αν κάτι το ονομάζεις αλλιώς, το νιώθεις αλλιώς. Αν κάτι το νιώθεις αλλιώς, το σκέφτεσαι και αλλιώς. Ζεις μια κακή μετάφραση λέξεων και καταστάσεων και μια μέρα –ευτυχώς- το αντιλαμβάνεσαι.

 

 

Γινόμαστε κουραστικοί στον ίδιο μας τον εαυτό. Έχουμε συλλάβει τον εαυτό μας να σκέφτεται αρνητικά. Δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, αν και μπορούμε να το διαπιστώσουμε. Μετά από μια φιλική προτροπή: «Σταμάτα να τα βλέπεις όλα αρνητικά», μας έρχονται δύο απαιτητικές απορίες. Πρώτον, αφού η διαπίστωση του προβλήματος είναι η μισή λύση του, γιατί νιώθουμε να μην έχουμε λύσει στην ουσία τίποτε; Επίσης, εύκολα σου λένε φίλοι πως σκέφτεσαι αρνητικά, αλλά «μια κουβέντα είναι να αλλάξω, στην πράξη τί γίνεται;». Επί της ουσίας, η πράξη είναι διαφορετική από τη θεωρία. Μάλλον, είναι η συνέχεια των λόγων. Αν συνυπολογίσεις πως δεν προλαβαίνεις να ρίξεις τις απαραίτητες «εσωτερικές ματιές» σου, φτάνεις εύκολα στο συμπέρασμα ότι «δεν είναι της μοίρας σου να αλλάξεις». Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια, που έχει εξελιχθεί –κακώς- ως λεπτομέρεια. Με ποιές λέξεις σκέφτεσαι;

 

 

Κάποιος είπε κάποτε ότι «οι λέξεις είναι υπεύθυνες για το ότι στέκεται το σύμπαν». Η χρήση της γλώσσας, δεν είναι μόνο ένα εργαλείο επικοινωνίας. Είναι η έκφραση συναισθημάτων, είναι μια ακτινογραφία του εαυτού μας. Στην πραγματικότητα, όταν ένα παιδί προσπαθείς να το πείσεις να διαβάσει βιβλία για να αναπτύξει το λεξιλόγιό του, το παρακινείς σε κάτι τέτοιο για να μπορεί να εκφράζεται καλύτερα. Να ξέρει –όσο πιο πολύ μπορεί- τον εαυτό του. Κάθεσαι και περιμένεις ταξί ή λεωφορείο. Βρίσκεσαι σε τρομερή κίνηση ή είσαι κάπου που δε σου αρέσει. «Δεν μπορώ, δεν αντέχω. Είναι χάλια». Αγαπημένες λέξεις! Εκείνη τη στιγμή, ό,τι έχεις χαρακτηρίσει «χάλια» χτυπάει τα νεύρα σου και τινάζει την ψυχοσύνθεσή σου. Πίστεψέ με, έχεις πει πολλά πράγματα χάλια, έχεις πει πολλά «δεν μπορώ»…Αυτό, διατάζεις το μυαλό σου και τις αντοχές σου. Να μην μπορούν! «Κάνε υπομονή». Έτσι σου λέει κάποιος και λες «πόση υπομονή πια να κάνω;». Λάθος και μάλιστα μεγάλο. Εννοείς ότι υποφέρεις και όχι ότι υπομένεις. Η υπομονή, δεν επιδρά πάνω σου αρνητικά. Πώς θα ήταν ο εαυτός μας αν δεν κάναμε υπομονή; Κανένας δε θα είχε πραγματοποιήσει τα όνειρά του, κανείς δε θα ασκούσε ο,τιδήποτε χρειάζεται συνέχεια και διάρκεια. Τί είναι η υπομονή; Το ραντεβού σου με μια επιθυμία σου, μέσα στο χρόνο. Αν είσαι αν-υπόμονος, τότε ναί…υποφέρεις.

Επιλέγω λέξεις για να μη με επιλέγουν… συναισθήματα.

 

Ό,τι σπέρνεις, θερίζεις. Συνεπώς, έσπειρες ανέμους και θα θερίσεις θύελλες. Αυτή ακριβώς είναι η σχέση της λέξης που θα βάλεις στο μυαλό σου και του συναισθήματός σου. Όπως χαρακτηρίζεις κάτι, με τον ίδιο τρόπο χαρακτηρίζεσαι και εσύ ως προς αυτό. Λέμε: «σιχαίνομαι τα μέρη με πολύ κόσμο». Αμέσως, όλα τα αντίστοιχα μέρη, είναι αρνητικά για σένα. Γίνεσαι αρνητικός απέναντί τους. Το συναίσθημά μας, είναι η αστραπή και η σκέψη μας είναι η βροντή. Πρώτα αποκτάς εντυπώσεις και μετά κάνεις σκέψεις. Το συναίσθημα είναι πολύ γρήγορο. Προσπαθούμε λοιπόν να κοντρολάρουμε την ταχύτητά του ή προσπαθούμε να αυξήσουμε εκείνη της σκέψης. Υπομένουμε δηλαδή! Δε λες βαριές κουβέντες, όσο βαριά και αν είναι τα συναισθήματα. Δεν καταπιέζεις κάτι. Κάθε άλλο! Το βγάζεις από ένα ομορφότερο μονοπάτι.

 

 

Αν έμπιστος φίλος σου σε συμβουλεύει, μην τον αγνοήσεις. Άπαξ και κάποιος θέλει το καλό μας, τον ακούμε γιατί μας βλέπει. Αν πάλι, όλα σου ακούγονται ίδια και βαρετά, τότε υπάρχει και μια άλλη ιδέα. Έχεις σκεφτεί ποτέ στα σοβαρά ότι μπορεί να μη χρειάζεται να ειπωθεί κάτι άλλο; Το ότι βλέπεις ή ακούς κάτι συνέχεια, δε σημαίνει πως είναι βαρετό. Η λύση για ένα πρόβλημα, δεν πρέπει να είναι περίπλοκη ή «όμορφα μαγική». Μαγεία είναι και μόνο που υπάρχει. Νομίζουμε πως το πρόβλημά μας, είναι «διαφορετικό» από τα άλλα και περιμένουμε λύσεις που θα έρθουν αποκλειστικά και μόνο για μας.

Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά στη διάθεσή μας και στη συμπεριφορά μας, είναι η γλώσσα που χρησιμοποιούμε. Η γλώσσα, είναι η σάρκα και τα οστά της σκέψης μας. Προσέχεις τί λες, προσέχεις τί και από πού ακούς γιατί δεν είσαι μόνος σου. Η ψυχοσύνθεσή σου σε ακούει.

 

Φωτό από: www.sxc.hu