Όταν ήμουν μικρή…

Όταν ήμουν μικρή όλα ήταν αθώα, ζούσα στο δικό μου παραμύθι & το μόνο που με ένοιαζε ήταν να μεγαλώσω

για να μπορώ να φοράω γόβες & φορέματα. Ξαφνικά μεγάλωσα & το θυμάμαι σαν να ήταν χτες 17 χρονών ετοιμαζόμουν για την 1η μου έξοδο σε μαγαζί ( χορό σχολείου ) & δεν με αναγνώριζα με το βάψιμο & το φτιάξιμο μαλλιών κλπ.

 

Τα χρόνια περνάνε όχι ότι είμαι & καμία μεγάλη, αλλά έφτασα στα 25 μου αναπολώντας τα παλιά, θέλοντας να γυρίσω στο σχολείο τότε που απλά είχα εφηβικούς έρωτες & δεν με πονούσαν, που δεν αγχωνόμουν για το εάν θα βρω δουλειά. Ήταν ωραία χρόνια ξέγνοιαστα. Τώρα παίρνουμε τη ζωή μας στο χέρι & προσπαθούμε με βάση αυτά που μας δίδαξαν στο σπίτι & στο σχολείο να τα εφαρμόσουμε.Eίναι σιγμές που σκέφτομαι αν θα μπορέσω αυτά που έμαθα να τα μεταδώσω αύριο στα παιδιά μου & αν θα διαλέξουν το σωστό μονοπάτι της ζωής. Τελικά, η ζωή κυλάει γρήγορα πότε ήμουν 5, πότε 15 & πότε έφτασα 25…..

 

Χαρείτε τη ζωή σας & κρατήστε ανθρώπους δίπλα σας που σας αγαπάνε!!! Μην χαραμίζεστε για λάθος άτομα.

 

Τίνα Μιχαηλίδου