Η Έλενα Ξενάκη άκουσε για τρίτη φορά στην καριέρα της την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου
Αφού ανέβασε, μαζί με τις συμπαίκτριες της, την Ελλάδα στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου στην Ιταλία
μιλάει στην εφημερίδα «Sportday» (φύλλο Κυριακής) και τον Ορέστη Κανελλόπουλο, για τη συνταγή της επιτυχίας, τα εμπόδια και τις νέες προκλήσεις.
Η Έλενα Ξενάκη άκουσε για τρίτη φορά στην καριέρα της την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου, καθώς το «κοντέρ» γράφει: Χρυσό στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Περθ το 2012, χρυσό στο ευρωπαϊκό της Κωνσταντινούπολης το 2013 και τώρα χρυσό στο ευρωπαϊκό της Όστια.
Από τις βασικότερες παίκτριες της Ελλάδας στη διοργάνωση, η 17χρονη έδειξε εκ νέου τα διαπιστευτήριά της στο επίνειο της Ρώμης και μιλάει στην «SD» για τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης, τις τραγικές συνθήκες προετοιμασίας της ομάδας του Γιώργου Μορφέση, τις υποσχέσεις της Πολιτείας, αλλά και το αν είναι έτοιμη για την πρόκληση, αφού θα είναι η βασική φουνταριστή της Βουλιαγμένης την επερχόμενη σεζόν.
– Η Ελλάδα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό, ενώ οι συνθήκες προετοιμασίας ήταν κάκιστες. Ποια ήταν τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίσατε;
«Ένα από τα βασικότερα προβλήματα της φετινής προετοιμασίας, τόσο στην Εθνική γυναικών, όσο και στις «μικρές» Εθνικές ήταν ότι δεν είχαμε συγκεκριμένο κολυμβητήριο για την προπόνηση μας και αναγκαζόμασταν να αλλάζουμε συνέχεια, καθώς κάποια έκλειναν και σε κάποια άλλα δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα να συντηρηθούν σωστά. Επίσης, ένα μεγάλο πρόβλημα που είχαμε, ειδικότερα με τις Νέες και τις Νεανίδες ήταν ότι προπονούμασταν σε «πράσινες» πισίνες και δεν είχαμε ζεστό νερό για ντούζ, με τους κινδύνους για τραυματισμό ή πρόβλημα υγείας να ελλοχεύουν».
– Άρα, ποιο είναι το συναίσθημα όταν μια επιτυχία έρχεται μέσα από τόσες αντιξοότητες; Αυτό το μετάλλιο έχει πιο «γλυκιά» γεύση;
«Όσο δύσκολη – σκληρή και αν ήταν η φετινή προετοιμασία, όταν κερδίζεις το χρυσό, όλα ξεχνιούνται. Άλλωστε αυτή είναι η μοίρα του αθλητή. Μήνες επίπονης δουλειάς να εξαργυρώνονται με αυτό το αίσθημα ευτυχίας και υπερηφάνειας που νιώθεις ακούγοντας και τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο στο βάθρο του νικητή».
– Η Εθνική Νέων γυναικών είχε χαρακτηριστεί φαβορί πριν την έναρξη του Ευρωπαϊκού. Ποια ήταν η αγωνιστική διαφορά της Ελλάδας σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ομάδες;
«Οι ομάδες που συναντήσαμε στους ομίλους ήταν αρκετά εύκολες αντίπαλοι, όμως τις αντιμετωπίσαμε σαν μια καλή προετοιμασία για τους επόμενους αγώνες. Όσον αφορά τα υπόλοιπα παιχνίδια, ξέραμε ότι ήμασταν φαβορί, αλλά δεν βασιστήκαμε σε αυτό. Οι προπονητές μας (σ.σ Μορφέσης, Λέανδρος), μελέτησαν τις αντιπάλους και μας έδωσαν τις κατάλληλες οδηγίες. Εμείς οι παίκτριες πήγαμε σε κάθε αναμέτρηση με σοβαρότητα και συγκέντρωση».
– Νικήσατε τις Ιταλίδες μέσα στο «σπίτι» τους, την Όστια της Ρώμης. Είναι, όμως, αλήθεια ότι ζηλέψατε τις εγκαταστάσεις τους και την άνεση που είχαν κατά την προετοιμασία τους;
«Η αλήθεια είναι ότι ζηλέψαμε τις συνθήκες προπόνησης τους, αφού οι Ιταλίδες έμεναν μαζί καθ’όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας τους και σε εξαιρετικές εγκαταστάσεις. Όμως ακόμη και με τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε καταφέραμε να τις κερδίσουμε, ως αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς, του εξαιρετικού κλίματος και του ταλέντου που έχει αυτή η ομάδα».
– Οι Εθνικές ομάδες φέρνουν διαρκώς επιτυχίες. Η Πολιτεία επιβραβεύει με συγχαρητήριες επιστολές, αλλά οι συνθήκες προπόνησης παραμένουν άσχημες. Μεταξύ σας, οι παίκτριες, πως το αντιλαμβάνεστε αυτό;
«Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι η πατρίδα μας περνάει μια μεγάλη οικονομική κρίση και ξέρουμε ότι οι συμπολίτες μας υποφέρουν. Το μόνο που ζητάμε είναι το ελάχιστο. Μια πισίνα καλά συντηρημένη, ώστε να μπορούμε να προπονούμαστε με ασφάλεια, με στόχο να συνεχίσουμε να δίνουμε στους Έλληνες ανάλογες στιγμές χαράς».
-Υπήρξε κάποια κουβέντα ή συμβουλή από τον Γιώργο Μορφέση, την οποία κρατάς για τη συνέχεια;
«Από την αρχή της διοργάνωσης στην Όστια ο προπονητής μας, έλεγε ότι είμαστε οι καλύτερες και μπορούμε να κατακτήσουμε την κορυφή. Αυτό που κρατάω είναι η κουβέντα του στο αεροδρόμιο, πριν χωριστούμε ότι οφείλουμε να χαρούμε την επιτυχία, αλλά δεν σταματάμε εδώ. Η σκληρή δουλειά συνεχίζεται».
– Φέτος, αναμένεται να είσαι η βασική φουνταριστή της Βουλιαγμένης σε Ελλάδα και Ευρώπη. Το έχεις συνειδητοποιήσει; Είσαι έτοιμη για την πρόκληση;
«Έφυγε από τη Βουλιαγμένη μια τεράστια αθλήτρια, η Αλεξάνδρα Ασημάκη. Καλούμαι, στα 17 μου χρόνια, να είμαι η φουνταριστή σε μια ομάδα που έχει φέρει στην Ελλάδα τις μεγαλύτερες διακρίσεις σε συλλογικό επίπεδο και η οποία διαθέτει παίκτριες παγκόσμιας κλάσης. Έχω συνειδητοποιήσει ότι φέρω στους ώμους μια μεγάλη ευθύνη και υποχρέωση συγχρόνως, να ανταποκριθώ για να δικαιώσω, τόσο τους ανθρώπους της ομάδας που με εμπιστεύτηκαν, όσο και τον εαυτό μου. Είναι τιμή μου η θέση αυτή, όπως τιμή μου είναι που αγωνίζομαι δίπλα σε αυτές τις εξαιρετικές παίκτριες, αλλά και σπουδαίες προσωπικότητες».
– Έχεις τρία χρυσά και ένα χάλκινο με τις «μικρές» Εθνικές, ενώ βρίσκεσαι μονίμως στις κλήσεις της Εθνικής γυναικών. Πώς ένα νεαρό άτομο με τόσες επιτυχίες, παραμένει προσγειωμένο;
«Σε ότι με αφορά, ήμουν πάντα ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων και της σκληρής δουλειάς. Απομυθοποιώ πάντα τις επιτυχίες μου σκεπτόμενη τα λάθη μου και πόσο πρέπει να δουλέψω για να τα διορθώσω. Άλλωστε, λέγεται ότι εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και όλοι ξέρουμε ότι το μεγαλύτερο όνειρο ενός αθλητή είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Αυτό είναι το δικό μου όνειρο».
Πηγή: waterpololive
SHARE
RECENT
