Αργυρένια Πελεκάνου: «Η αγάπη έχει θέση για όλους!»

Ήταν πολύ δύσκολο για εμένα να κάνω αυτή την συνέντευξη καθ’ ότι η Αργυρένια Πελεκάνου εκτός από φίλη καρδιάς, θεωρώ πως  ήρθε και ακούμπησε σε ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχής μου.

Έπρεπε λοιπόν, να αφήσω απ’ έξω τα συναισθήματά μου, να παραμείνω ανεπηρέαστη παρόλο που  παρεβρισκόμουν συνεχώς  δίπλα της “φρουρός” από την πρώτη σελίδα ετούτου του βιβλίου , αγκαλιάζοντάς την παρέα με άλλα αγαπημένα πρόσωπα.

Εάν αρχίσω να μιλάω για την Αργυρένια νομίζω πως δεν θα καταφέρω να τελειώσω ποτέ. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως όσοι από εμάς την έχουμε μέσα στην ζωή μας νοιώθουμε βαθιά ευγνώμονες γιατί μέσα από εκείνη μάθαμε να γνωρίζουμε  τι σημαίνει να αγαπάς σωστά, αληθινά, μοναδικά!

Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στο εδώ και τώρα, στο τότε και στο για πάντα πάντα με αγάπη.

Ας την απολαύσουμε σε μια μοναδική συνέντευξη μία μέρα πριν την παρουσίαση του βιβλίου της. Φυσικά σας θέλουμε όλους κοντά μας! (στο τέλος της συνέντευξης ακολουθεί η πρόσκληση)

Κατ’ αρχάς πες μας ποιο ήταν το έναυσμα που σε έκανε να ξεκινήσεις  το συγκεκριμένο βιβλίο;

Είχα αρχίσει να γράφω ένα βιβλίο με εντελώς διαφορετικό θέμα και προχωρούσα στο τρίτο κεφάλαιο ώσπου μια καλοκαιρινή νύχτα δεν μπορούσα να κοιμηθώ και έφτιαχνα μια ιστορία παραμυθένια, από αυτές που πλάθουμε παιδιά με απώτερο σκοπό να με ηρεμήσει και να ξεχαστώ. Η ιστορία μου είχε για πρωταγωνιστή ένα παιδί. Ξετυλιγόταν στο μυαλό μου δίχως βία, αγόγγυστα. Σε κάποια δεδομένη στιγμή ένας φοίνικας ξεπρόβαλε στην σκέψη μου. Η μορφή του έκρυβε μία αποκωδικοποίηση, ένα μυστικό πλεγμένο με ιδιαίτερες λεπτομέρειες. Πήρα το σημειωματάριό μου κι άρχισα να συνδέω εικόνες , σκέψεις και ιδέες ώσπου με βρήκε η αυγή. Ήμουν σε έναν ξένο  τόπο για πρώτη φορά . Άνοιξα το παράθυρο και βγήκα στο μπαλκόνι κοιτάζοντας μαγεμένη τα χρώματα της αυγής. Χάθηκα στις διαθλάσεις κι ακολούθησα τον ήλιο με το βλέμμα. Στάθηκε μπροστά μου λαμπρός στην κορυφή ενός φοίνικα. Εκείνη την στιγμή όλα συνδέθηκαν μονομιάς στο μυαλό μου. Μαζί με εκείνη την αυγή γεννήθηκαν και τα «Επταλφάβητα Μυστικά». 

Θέλω να μου πεις πως εμπνεύστηκες τον ρόλο του Άλφα και του Βήτα και στην συνέχεια τους υπόλοιπους ήρωες του βιβλίου.

Η έμπνευση των ονομάτων των ηρώων οφείλεται στην Μικρή Άρκτο. Ο λόγος είναι εμφανής μέσα στο βιβλίο. Όσο για την πραγματική τους ταυτότητα παραδόθηκε από έναν άλλο κόσμο, αθέατο και μαγικό. Έναν κόσμο που όσο κι αν πιστεύουμε πως είναι μακριά μας είναι ακριβώς δίπλα μας, είναι μέσα μας άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένος μαζί μας εδώ και αιώνες. Ο ρόλος των ηρώων είναι ένα συνονθύλευμα της πραγματικής μου ζωής και όσων πιστεύω βαθύτατα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Γιατί το βιβλίο έχει πολλά μέσα που είναι στημένα και γραμμένα πάνω στο 7;

Ο αριθμός επτά είναι ιερός, συμβολικός και κρύβει μέσα του μία δύναμη μυστηριακή. Έχει ξεχωριστή θέση στην ζωή μας, στον τρόπο που μεγαλώσαμε, στις παραδόσεις μας. Δεν είναι τίποτα τυχαίο. Οι ημέρες της ζωής μας κυλούν μέσα στην εβδομάδα και είναι επτά. Η ζωή μας από μόνη της κάνει τον κύκλο του επτά. Ένας  ήχος, ένας απόηχος δονεί από τα παλαιά χρόνια μέχρι σήμερα. Εάν μπορέσουμε να  τον ακούσουμε σωστά μας οδηγεί αναπόφευκτα  σε πεδία μαγικά και απλησίαστα. Αποφάσισα να τον ακολουθήσω και να τον αποτυπώσω, ώστε να κάνουμε αυτήν τη διαδρομή μαζί.

Υπήρξαν “συνταξιδιώτες” σε αυτό το βιβλίο, καθώς είδαμε ότι στο τέλος τους ονοματίζεις. Με ποιον τρόπο βοήθησε ο κάθε ένας από αυτούς;

Σε κάθε βιβλίο μου υπάρχουν συνταξιδιώτες γιατί αγαπώ την συντροφιά σε όποια διαδρομή επιλέγω στη ζωή μου. Αγαπημένοι φίλοι παρέμειναν μαζί μου σε όλη τη διαδρομή συγγραφής ετούτου του βιβλίου. Ο καθένας είχε τον δικό του ρόλο

Η Δέσποινα Ζάκκα, αγαπημένη παιδική μου φίλη, με έσπρωχνε να το τελειώσω, με στρίμωχνε όταν κωλυσιεργούσα  και όντας αυστηρός κριτής έλεγε με δύναμη τη γνώμη της δίχως να επηρεάζεται από τις σκέψεις και τα συναισθήματα της .Μόνο κατά την ολοκλήρωση του βιβλίου άφησε τα μάτια της να βραχούν αγκαλιάζοντάς με.

Η Τάνια Νικολοπούλου με αγκάλιαζε σε κάθε μου βήμα, με παρηγορούσε όταν πιεζόμουν. Οι γκριμάτσες της μου θύμιζαν τον δικό μου Βήτα κι όσο έγραφα φανταζόμουν τις αντιδράσεις της για να τον αποτυπώσω.

Η Θάνια Ιορδανίδου, μου γνώρισε τον πατέρα της , τον Ιορδάνη, που είναι ένας βασικός ήρωας του βιβλίου. Επάνω στο δικό του αποτύπωμα στηρίχτηκε ο παππούς Ιορδάνης κι έγινε ορατός στα δικά μου μάτια. Είχε τον ίδιο οραματισμό με εμένα και πίστεψε στην επιτυχία του βιβλίου με θέρμη και αφοσίωση.

Η Αθηνά Δεμέντας ονειρεύτηκε μαζί μου το εξώφυλλο και το έκανε πραγματικότητα παρόλο που ελάχιστα γνώριζε για τη δημιουργία και τον σχεδιασμό εξώφυλλων βιβλίων. Έφτιαξε πολλές εκδοχές μέχρι να καταλήξουμε σε ένα από αυτά. Έβαλε όλη της την αγάπη αποδεικνύοντας πως είχε περίσσια.

Η Άννα Γεωργά ήταν μαζί μου κατά την ανάγνωση κάθε κεφαλαίου, άνοιγε τα μάτια της με θαυμασμό σε κάθε αποκάλυψή του. Αγνή και καθαρή καθώς είναι με παρακαλούσε να επεξηγήσω τα πάντα ώστε να το κατανοήσουν όλοι.

Η Αργυρώ Λιοδήμου από την αρχή της ιστορίας θαύμασε τις πληροφορίες και τις ιδέες που είχα. Μόλις το ολοκλήρωσα με ρώτησε κοιτώντας με γεμάτη στοργή «Τι έγραψες καρδούλα μου; Έκανες την φαντασία πραγματικότητα» και χωρίς δεύτερη κουβέντα μου επιβεβαίωσε το αυτονόητο «Θα είμαι δίπλα σου σε όλα».

Η Άννα Κοντολέων διατηρώντας μία στάση ηρεμίας το διάβαζε με προσήλωση. Τα νυχτερινά της μηνύματα με συγκινούσαν. Μία φράση με ταρακούνησε «Έχεις φύγει Αργυρένια». Γνώριζε και γνώριζα χωρίς παραπάνω λόγια. Θα ήθελα να είναι για πάντα συνοδοιπόρος μιας και η εκτίμησή μου για κείνη είναι απύθμενη.

Η Αναστασία Σπηλιοπούλου , η παιδική μου φίλη και συμμαθήτρια, επιβεβαίωνε την γραφή μου. Γνώστης ψυχής που ποτέ δεν λαθεύει. Χωρίς εκείνη θα έλειπε ένα κομμάτι μου.

Η Αναστασία Νιγιάννη είχε γνώσεις αρκετές επάνω στη μουσική και στη γραφή διδακτορικών. Δασκάλα η ίδια με διαφορετική ματιά έδωσε την κριτική που περίμενα με ανυπομονησία.

Ο Γιώργος Μαρμαρινός είχε ακούσει την πρωταρχική ιδέα και με παρότρυνε να το γράψω. Μία νύχτα χρειαζόμουν βοήθεια και κάτι με έσπρωξε να του τηλεφωνήσω. Παρόλο που δεν γνώριζε πως είχα γράψει για την Ανάφη, δίχως σκέψη μου διηγήθηκε μία δική του εμπειρία, που όλως παραδόξως συνέβη στην Ανάφη. Η διαίσθησή μου με είχε οδηγήσει ορθά στον κατάλληλο άνθρωπο κι αντιστοίχως η δική του διαίσθηση λειτούργησε σε σταθερή ρότα.     

Όπως έχουμε διαβάσει στο προηγούμενο βιβλίο σου, που το έχουμε λατρέψει, υπάρχει ένα χάρισμα μέσα σου. Αυτό σε καθοδήγησε στο καινούργιο σου βιβλίο και ποιον τρόπο;

 Όπως έχω ξαναπεί όλοι έχουμε ένα χάρισμα μέσα μας. Άλλοι το ακούμε προσεκτικά να δούμε τι έχει να μας πει κι άλλοι το προσπερνάμε θεωρώντας το ενοχλητικό ή αδιάφορο. Προσπάθησα να το ακούσω. Το ακολούθησα με απαλά βήματα στα μονοπάτια που μου έδειχνε. Όσα μου αποκάλυπτε τα διασταύρωνα μέσω εγκυκλοπαίδειας και συγγραμμάτων. Όταν ολοκλήρωσα το βιβλίο ήμουν απολύτως σίγουρη πως έπραξα το σωστό.

Αυτό το βιβλίο θεωρείς ότι θα γίνει έμπνευση για τους αναγνώστες ή ακόμα,  θα μπορέσει να αγγίξει χορδές της ψυχής τους και να τους οδηγήσει σε καινούργια μονοπάτια;

 Είναι κάτι που εύχομαι. Το αν θα συμβεί έχει να κάνει με την επιλογή των ίδιων των αναγνωστών. Θεωρώ, όμως, πως θα τους ανοίξει ένα παράθυρο, έστω τόσο δα μικρό σε μία διαφορετική αλήθεια πέρα από τον ορατό κόσμο.

Θεωρείς ότι θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα μικρός οδηγός αυτογνωσίας για μικρούς και μεγάλους;

 Είναι ένας ξεναγός γνώσης και ένας μικρός οδηγός αυτογνωσίας. Λόγω των χαρακτήρων που το πλαισιώνουν είναι προσιτό και κατανοητό για όλους όσους αγαπούν την μάθηση και είναι έτοιμοι να αποδεχθούν στοιχεία που μπορούν να τους βοηθήσουν να βελτιώσουν τον τρόπο σκέψης τους, αλλά και το πώς βλέπουν τον εαυτό τους και τους άλλους.  

Αργυρένια μου εγώ προσωπικά διαβάζοντας το βιβλίο θεωρώ ότι είναι γραμμένο με “ψυχή” και έχει έρθει για ενώσει ανθρώπους…Σωστά καταλαβαίνω;

 Πολύ σωστά. Έχει κομμάτι από τη δική μου ψυχή μου και όχι μόνο. Αποδεικνύει την αγάπη μου προς την αρχαία γνώση κι αποκαλύπτει απαντήσεις σε ερωτήματα που με βασάνιζαν από παιδί.      

Το βιβλίο είναι ένα ταξίδι με αφετηρία τον ουρανό, τη Μικρή Άρκτο, τους υπόλοιπους αστερισμούς και προορισμό τη Γη, παρέα με τις διδαχές του Πυθαγόρα, του Αριστοτέλη και του Πτολεμαίου. Πώς και γιατί τα συνδύασες όλα αυτά;  

Ας όψεται ο καθρεφτισμός γης και ουρανού. Η αντανάκλασή του με οδήγησε να συνδυάσω και τα πλέξω στο βιβλίο τους αστερισμούς και τις διδαχές των αρχαίων φιλόσοφων. Εύχομαι να επιλέξετε την ανάγνωση του βιβλίου μου «Επταλφάβητα Μυστικά» από τις εκδόσεις Αγγελάκη , να ακολουθήσετε τους ήρωες στο δικό τους ταξίδι που σκοπό έχει να θεραπεύσει , να απελευθερώσει και να ενώσει τα κομμάτια του παρελθόντος με την γνώση του παρόντος. Όλα μαζί συνθέτουν τον αέρινο χορό στην αναζήτησης της αλήθειας.

Το βιβλίο μπορείτε να το βρείτε εδώ!