Το «Μυστήριο της Marilyn Monroe » – Όλα όσα δεν ξέρατε…«ακούστε» τα στο Netflix

Το «έγγραφο» Merilyn Monroe ξοδεύει 70 λεπτά στο Netflix επαναλαμβάνοντας γεγονότα που όλοι γνωρίζουν και στη συνέχεια 30 λεπτά καταρρίπτοντας θεωρίες συνωμοσίας που κανείς δεν πιστεύει.

Προφανώς δεν υπάρχει όριο στη συναρπαστική συλλογή της Norma Jeane, όπως αποδεικνύεται από την αντίδραση στο τελευταίο ντοκιμαντέρ αληθινού εγκλήματος του Netflix, «Το Μυστήριο της Marilyn Monroe: Οι Άγνωστες Κασέτες».

Κυκλοφόρησε στις 27 Απριλίου, η ταινία της Emma Cooper φέρνει στο φως ξανά την τριετή λεπτομερή έρευνα του φιναλίστ του βραβείου Πούλιτζερ Anthony Summers για τις συνθήκες γύρω από τον θάνατο της Monroe—προσφέροντας εκατοντάδες ηχογραφήσεις που έκανε με όλους, από τον Billy Wilder μέχρι τον ψυχίατρο της Monroe, Ralph Greenson. Η μεγαλύτερη αποκάλυψη που βγήκε από το ντοκιμαντέρ των 101 λεπτών; Το γεγονός ότι η Monroe πέθανε καθοδόν προς το νοσοκομείο αντί να βρεθεί νεκρή στο σπίτι της στο Brentwood, καθιστόντας αξιόπιστες διάφορες θεωρίες ότι στην υποτιθέμενη υπερβολική δόση ναρκωτικών της Monroe υπάρχουν περισσότερα από όσα φαίνονται.

Η ανταπόκριση στο ντοκιμαντέρ προμηνύεται καλή για την επικείμενη βιογραφική ταινία της Merilyn του Andrew Dominik, μια διασκευή του Blonde τoυ Joyce Carol Oates, η οποία θα κάνει πρεμιέρα στο Netflix αργότερα φέτος μετά από μια σειρά καθυστερήσεων. Η Ana de Armas θα παίξει στο ρόλο της Norma Jeane, ενώ ο Bobby Cannavale θα εμφανιστεί ως ο Joe DiMaggio των New York Yankees, ο σύζυγός της στα μέσα της δεκαετίας του ’50 και ο Adrien Brody θα πρωταγωνιστήσει ως ο τρίτος και τελευταίος σύντροφός της, ο θεατρικός συγγραφέας Arthur Miller. Παραγωγός της ταινίας; Κανένας άλλος από τον Brad Pitt. Ευτυχώς, η κριτική της Oates για το σύντομο τρέιλερ είναι απολύτως θετική. «Είναι εκπληκτικό, λαμπρό, πολύ ανατριχιαστικό και ίσως το πιο εκπληκτικό είναι ότι πρόκειται για μία εντελώς φεμινιστική ερμηνεία», έγραψε στο Twitter στις 11 Αυγούστου. «Δεν είμαι σίγουρη αν κανένας άνδρας σκηνοθέτης έχει πετύχει ποτέ κάτι τέτοιο».

Θέλεις περισσότερο περιεχόμενο σε σχέση με τον Μονρόε; Να τι να διαβάσεις και να δεις όσο περιμένεις την κυκλοφορία του μυστηρίου

Goddess: The Secret Lives of Marilyn Monroe από τον Anthony Summers (1985)

Για να δηλώσουμε το προφανές, αξίζει πραγματικά να διαβάσετε το βιβλίο του Antony Summers, το οποίο είναι πιο αποκαλυπτικό και από το Μυστήριο της Μέριλιν Μονρόε από πολλές απόψεις. Ως συγγραφέας της Συνωμοσίας Κένεντι (1980), ο Summers γνωρίζει καλά τις λεπτομέρειες του προνομιούχου κόσμου του Κένεντi και στηρίζεται στη σχέση του πρώην προέδρου με τη Μονρόε εδώ, προσφέροντας συναρπαστικά (αν όχι εντελώς πειστικά) στοιχεία για μια σημαντική κυβερνητική συγκάλυψη του θανάτου της.

My Story από την Marilyn Monroe (1974)

Γραμμένο από τον σεναριογράφο Ben Hecht και δημοσιευμένο 12 χρόνια μετά τον θάνατό της, τα εξαιρετικά οικεία απομνημονεύματα της Monroe περιγράφουν τη ζωή της από την προβληματική παιδική της ηλικία μέχρι τον γάμο της με τον DiMaggio, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής της επίθεσης ως οκτάχρονου κοριτσιού από τον ένοικο των ανάδοχων γονιών της. Ναι, η αφήγηση αγγίζει τα όρια του απορρήτου, αλλά εξακολουθεί να είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα– για να μην αναφέρουμε την ανατριχιαστική αυτογνωσία της. «Ναι, υπήρχε κάτι ιδιαίτερο σε μένα», γράφει κάποια στιγμή η Μονρόε. «Ήμουν ο τύπος του κοριτσιού που βρήκαν νεκρό σε μια κρεβατοκάμαρα με ένα άδειο μπουκάλι υπνωτικά χάπια στο χέρι της».

«Dead Blondes Flashback» από το You Must Remember This (2015)

Όποιος ενδιαφέρεται έστω και αόριστα για την ιστορία του κινηματογράφου, πιθανότατα έχει ακούσει για το «You Must Remember This»—ένα εξαιρετικά εθιστικό podcast για τα σκάνδαλα της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ. Μερικά από τα μεγαλύτερα επεισόδια του περιλαμβάνουν τη λεγόμενη μίνι-σειρά “Dead Blondes”, η οποία εξετάζει τη νοσηρή γοητεία του κοινού με την άνοδο και την πτώση των ξανθών συμβόλων του σεξ, από την Jean Harlow έως την Jayne Mansfield. Η κυριότερη ανάμεσά τους, φυσικά, είναι η ίδια η Μονρόε – της οποίας η αφηγήτρια ζωής, η Karina Longworth, αναλύει τρία συναρπαστικά επεισόδια.

Blonde από τον Joyce Carol Oates (2000)

Ακόμα κι αν δεν σας ενδιέφερε ποτέ ιδιαίτερα η Μονρόε, αξίζει να πάρετε στα χέρια σας ένα αντίτυπο του βιβλίου του Oates που είναι υποψήφιο για βραβείο Πούλιτζερ. Η μυθιστοριογράφος άρχισε να το γράφει αφού είδε μια φωτογραφία της Monroe ως κορίτσι στην Καλιφόρνια το 1941. Συγκινημένος από την φαινομενικά αθωότητά της, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να γράψει μια νουβέλα βασισμένη στην τραγική της πτώση. Περίπου 700 σελίδες αργότερα, είχε δημιουργήσει ένα αριστούργημα που το χρησιμοποιεί το The Seven Year Itch ως πρίσμα για να εξετάσει την ιστορία της Αμερικής του 20ου αιώνα.

My Week With Marilyn (2011)

Είναι μια τολμηρή κίνηση να συμφωνήσω να παίξω τη Μέριλιν Μονρόε στην οθόνη. (Τόσο η Naomi Watts όσο και η Jessica Chastain ήταν στη σειρά για τον ρόλο στη βιογραφική ταινία του Dominik πριν η de Armas πάρει τον ρόλο.) Η Μισέλ Γουίλιαμς, ωστόσο, είναι εξαίσια στην ταινία του Simon Curtis *My Week With Marilyn—*μια ταινία που βασίζεται στην ταινία του τρίτου βοηθού σκηνοθέτη Colin Clark (Eddie Redmayne) που φέρεται να ταίριαξε με τη Μονρόε στα γυρίσματα του The Prince and the Showgirl (1957). Η σεξοβόμβα ήλπιζαε ότι η ταινία αυτή θα είχε ως αποτέλεσμα να ληφθεί πιο σοβαρά υπόψη ως ηθοποιός. Αντίθετα, κατέληξε σε καταστροφή, με τον σκηνοθέτη και συμπρωταγωνιστή Laurence Olivier να την απορρίπτει ως «Καλοπερασάκιας μικρή πόρνη» (Ανέβηκε και  Amazon, Apple TV, Tubi or YouTube).

Marilyn: Norma Jeane από την Gloria Steinem (1988)

Σχεδόν όλοι οι δημοσιογραφικοί εγκώμιοι που ακολούθησαν τον θάνατο της Μονρό γράφτηκαν από άνδρες», σημειώνει η Gloria Steinem στην αρχή της βιογραφίας της στα τέλη της δεκαετίας του ’80. «Έτσι είναι συνολικά περισσότερα από 40 βιβλία που έχουν δημοσιευτεί για τη Μονρόε». Η Steinem στοχεύει να διορθώσει αυτή την προκατάληψη για το φύλο με το Marilyn: Norma Jeane, στο οποίο υπογραμμίζει τον αδυσώπητο σεξισμό που αντιμετώπισε η Μονρόε κατά τα χρόνια της στο Χόλιγουντ, σημειώνοντας ταυτόχρονα τους τρόπους με τους οποίους η ίδια η Μονρόε διαιώνισε τα σοβινιστικά ιδανικά με τη συμπεριφορά της.

Some Like It Hot (1959)

Υπάρχουν ένα εκατομμύριο λόγοι για να παρακολουθήσετε το Some Like It Hot —την ταινία που τελικά χάρισε στη Μονρόε την αναγνώριση των κριτικών που τόσο επιθυμούσε. Τοποθετημένο κατά τη διάρκεια της απαγόρευσης, το κλασικό παράδειγμα του Billy Wilder ξεκινά με τους μουσικούς της τζαζ Joe (Tony Curtis) και Jerry (Jack Lemmon) να παρακολουθούν κατά λάθος τη σφαγή του όχλου για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου στο Σικάγο – αναγκάζοντάς τους να ντυθούν και να συμμετάσχουν σε ένα αποκλειστικά γυναικείο συγκρότημα που κατευθύνεται προς το Μαϊάμι. Ο τραγουδιστής των Sweet Sue and her Society Syncopators; Η Sugar Kowalczyk (Monroe), η οποία σχεδιάζει να αποπλανήσει έναν ηλικιωμένο εκατομμυριούχο στην παραλία. Με τον Michael Masini να εμφανίζεται ως Curtis στο Blonde, θεωρήστε ότι έγινε η απαραίτητη έρευνα. (Ανέβηκε και  Amazon, Apple TV, Tubi or YouTube).