Γονείς και όρια – Κλείστε τα μάτια σας και «προσκαλέστε» τον εαυτό σας!

Γιατί είναι τόσο δύσκολο να θέτεις όρια; – Προειδοποίηση spoiler – Συχνά συνδέεται με το εσωτερικό μας παιδί!

Μερικές φορές, όταν βάζουμε ένα όριο ή δίνουμε μια απάντηση σε κάποιον και αυτός δεν θέλει να ακούσει ή να ενεργήσει με τρόπο που να δυσαρεστεί τον άλλο – η ταλαιπωρία και η απογοήτευσή του γίνονται ενοχές μας.

Λοιπόν, γιατί το κάνουμε αυτό;

Πολλές φορές πρόκειται για διασκευές από την παιδική μας ηλικία.

Κλείστε τα μάτια σας και προσκαλέστε τον εαυτό σας να γίνετε ο εαυτός του παιδιού σας και γίνετε μάρτυρες των εποχών που τιμωρηθήκατε επειδή είχατε επιθυμίες ή επειδή είχατε συναισθήματα και δεν ξέρατε τι να κάνετε με αυτά ή επειδή κάνατε λάθος.

Όταν εσύ…

Ήθελες το παιχνίδι και σου είπαν «όχι» και στη συνέχεια σε χτύπησαν ή σε τιμώρησαν να μείνεις στο δωμάτιό σου απομονωμένος.
Σου είπαν, «Είσαι καλά», «Σταμάτα να κλαις» ή «Μην είσαι λυπημένος»
Ντρεπόσουν, όταν ενεργούσες με τρόπο που δεν ήταν βολικό για τους ενήλικες στη ζωή σου
Άκουσες τις λέξεις: «Με κάνεις σαν τρελό»

Μπορεί να έχετε εσωτερικεύσει ότι…

– Τα θέλω και οι επιθυμίες σου είναι κακές.
– Δεν είναι ασφαλές να αισθάνεσαι ή να εκφράζεις συναισθήματα.
– Τα συναισθήματά μου είναι λάθος.
– Είναι καλύτερα να ενεργώ με τον τρόπο που θέλουν οι άλλοι για να ταιριάζω.
– Τα συναισθήματα των φροντιστών μου είναι δική μου ευθύνη και αλλάζω τον τρόπο που εμφανίζομαι στον κόσμο, ώστε όλοι να αισθάνονται καλά ή χαρούμενα.

Όταν, ως παιδιά, μας ζητείται να μειώσουμε τα όριά μας για να ισορροπήσουμε το οικογενειακό μας σύστημα ώστε να διασφαλίσουμε ότι κρατάμε τις προσκολλήσεις μας (επειδή τις χρειαζόμαστε για επιβίωση), μεγαλώνουμε ζώντας στα ίδια μοτίβα.
Τα όριά μας γίνονται ασαφή… γίνεται άβολο να τα θέσουμε… γίνεται πρόκληση να τα διατηρήσουμε.

Και το διάστημα μεταξύ των συναισθημάτων μας και των συναισθημάτων κάποιου άλλου γίνεται στενό, τόσο πολύ που η γραμμή είναι θολή και δεν υπάρχει πραγματική διάκριση για το πού αρχίζει το ένα και πού τελειώνει το άλλο.

Είμαστε παιδιά που μεγαλώνουμε και αναρωτιόμαστε γιατί αυτά τα πράγματα είναι δύσκολα, αναρωτιόμαστε τι φταίει.

Γιατί δεν μπορώ να πω απλά όχι;
Γιατί με ενδιαφέρει τόσο πολύ τι σκέφτονται οι άλλοι;
Γιατί νιώθω την ανάγκη να είμαι τέλειος;
Και ενώ το μυαλό μας μπορεί να μας δίνει λογικές απαντήσεις, το σώμα μας αποθηκεύει τις πληροφορίες από το παρελθόν μας και χρησιμοποιεί ό,τι γνωρίζει για να μας κρατήσει ασφαλείς.

Αλλά εδώ είναι το πραγματικά ωραίο πράγμα. Ενώ ο εγκέφαλός μας έχει ήδη συνδεθεί κατά 75% στην ηλικία των τριών και 90% στην ηλικία των πέντε, ο εγκέφαλός μας είναι πλαστικός, πράγμα που σημαίνει ότι είναι μεταβλητός και ικανός να δημιουργεί νέα κυκλώματα.
Μπορούμε ακόμα να ξαναγράψουμε την αφήγηση.

Διαβάστε περισσότερα άρθρα μου εδώ!

Ατομικές συνεδρίες για γονείς
Εσωτερικό παιδί και Γονεικότητα

Φωτογραφία από τον χρήστη Andrea Piacquadio στο Pexels