Ζωή Ριζοκώστα: Η ευτυχία είναι «εσωτερική» υπόθεση

Η Ζωή Ριζοκώστα, είναι από αυτές τις γυναίκες που όταν την γνωρίζεις αισθάνεσαι τυχερή και νιώθεις μία απέραντη ευτυχία.

Μια γυναίκα με πλούσια συναισθήματα, γλυκό λόγο, μια καρδιά «ανοιχτή» να αγκαλιάσει τον κόσμο και να του μεταφέρει τις εμπειρίες, τη μάθηση, την αγάπη για τον εαυτό του, αλλά και πόσο σημαντικός είναι στο εδώ και τώρα.

Μια τέτοια γυναίκα θέλουμε να μας «παρασύρει» στην εξέλιξη της ψυχής αλλά και του πνεύματος.

Πάμε να δούμε τι είπε σε μια πολύ όμορφη συνάντηση, και που ξέρετε μπορεί να σας εμπνεύσει όπως και εμένα!

Πες μας λίγα λόγια για σένα.

Από πού ν’ αρχίσω? Η φράση που θα με χαρακτήριζε είναι “συνεχής αλλαγή”, οπότε θα μείνω στα βασικά. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Λαμία, σπούδασα στην Αθήνα Πολιτικές Επιστήμες και στην Αγγλία Διεθνή Πολιτική Οικονομία, υπήρξα στέλεχος Επικοινωνίας και Μάρκετινγκ για 10 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, συμπεριλαμβανομένων και 2 χρόνων ως Διευθύντρια Εξεύρεσης Πόρων και Επικοινωνίας στη Greenpeace Ελλάδας. Όταν η πρώτη κόρη μου ήταν μωρό, φύγαμε οικογενειακώς για τη Γερμανία, καθώς ο άντρας μου ξεκίνησε τη διεθνή του πορεία. Ταυτόχρονα, εγώ σταμάτησα να δουλεύω και έμεινα σπίτι για να μεγαλώσω τα δύο κορίτσια μου (στο μεταξύ ήρθε και το δεύτερο). Μετά από έξι χρόνια στη Γερμανία, φύγαμε για την Ολλανδία, όπου και μένουμε μέχρι σήμερα. Στο μεταξύ, μετά από 10 χρόνια εκτός εργασίας, πιστοποιήθηκα στη Συμβουλευτική Διατροφής (Nutrition Coaching) και Ζωής (Life Coaching) και ξεκίνησα τη δική μου διαδικτυακή επιχείρηση coaching με πελάτισσες από όλο τον κόσμο. Επίσης, πιστοποιήθηκα ως Διεθνής Εκπαιδευτικός για παιδιά προσχολικής ηλικίας και τα τελευταία 5 χρόνια διδάσκω στο Διεθνές Σχολείο του Άμστερνταμ, σε παιδιά 2-6 χρονών, προερχόμενα από 40+ διαφορετικές χώρες. Αυτά εν συντομία…

Τι σε ώθησε να κάνεις τη δουλειά που κάνεις αυτή τη στιγμή?

Όταν οι κόρες μου μεγάλωσαν αρκετά για να είναι αυτόνομες σχετικά και αισθάνθηκα τη μεγάλη ανάγκη να αφιερώσω χρόνο και στον εαυτό μου ξανά και να κάνω κάτι δημιουργικό για μένα, ήξερα ότι δεν ήθελα να επιστρέψω σε δουλειά “γραφείου” και περιβάλλον “9-5” (στα χαρτιά μόνο, βεβαίως). Ήθελα να είμαι ευέλικτη στο χρόνο μου και στον τόπο εργασίας, να μπορώ να συνεχίσω να αφιερώνω χρόνο στην οικογένειά μου και σε μένα και να κάνω κάτι που να απολαμβάνω και να είμαι παθιασμένη μ’ αυτό, ενώ ταυτόχρονα να αισθάνομαι ότι προσφέρω και κάνω τη διαφορά. Έτσι, αφού είχα περάσει μία αρκετά μεγάλη δύσκολη περίοδο ως γυναίκα και μητέρα που είχε χάσει τον εαυτό της, αποφάσισα ότι ήθελα να υποστηρίξω γυναίκες που περνούσαν παρόμοιες προκλήσεις. 6 χρόνια μετά, αισθάνομαι κάθε μέρα όλο και πιο ενθουσιασμένη και αποφασισμένη να στηρίξω και να εμπνεύσω γυναίκες να βρουν την ήδη υπάρχουσα δύναμη μέσα τους και να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους για να δημιουργήσουν μια ζωή που λατρεύουν και τους αξίζει.

Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις που συνάντησες στην πορεία σου?

Η μετακόμιση στη Γερμανία, παρ’ όλο που ήταν συνειδητή απόφαση, ήταν μεγάλο πολιτισμικό και προσωπικό σοκ για μένα. Η κουλτούρα και ο τρόπος επικοινωνίας ήταν άκρως διαφορετικός και δεν είχα συνειδητοποιήσει την τεράστια αλλαγή που θα βίωνα: από ανεξάρτητη γυναίκα, με τη δική της δουλειά και χρήματα, έμεινα στο σπίτι και φρόντιζα την οικογένεια, ήμουν νέα, άπειρη μαμά, με μωρό 10 μηνών και άντρα που ταξίδευε συνεχώς, χωρίς το οικείο μου περιβάλλον που (όπως πάντα φανταζόμουν) θα με βοηθούσε να μεγαλώσω την κόρη μου και να μου παρέχει ψυχολογική και πρακτική υποστήριξη. Επίσης, δεν μιλούσα τη γλώσσα και δεν γνώριζα κανέναν και με ένα μικρό μωρό, περνούσα την περισσότερη μέρα στο σπίτι (ήταν χειμώνας με χιόνια τότε στη Γερμανία), χωρίς φίλους και την οικογένειά μου. Υπήρξαν στιγμές που αισθανόμουν απελπισία, υπήρξαν “μαύρες” μέρες που έκλαιγα συνεχώς, αισθανόμουν χαμένη και απελπιστικά μόνη και προσπαθούσα να βρω δύναμη γιατί αισθανόμουν πολύ βαριά την ευθύνη για την κόρη μου. Όταν ήρθε και η δεύτερη κόρη μου, ενώ αρχικά πίστευα ότι όλα θα ήταν πιο εύκολα για μένα, ήρθαν άλλες δυσκολίες και αναταράξεις και μια δεύτερη μετακόμιση σε άλλη χώρα και οι ισορροπίες στην οικογένεια άλλαξαν σημαντικά. Από κάποιο σημείο κι έπειτα, βέβαια, τη βρήκα την ισορροπία μου, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Τί ήταν αυτό που σε βοήθησε να βρεις την άκρη?

Πρώτα απ’ όλα, να διευκρινίσω ότι ακόμη κι αν εκείνες οι μέρες ήταν δύσκολες συχνά, δεν ήταν όλα “μαύρα”. Η ζωή μας ήταν ενδιαφέρουσα, γνωρίζαμε καινούρια πράγματα, όπως έμαθα Γερμανικά και μετά από κάποιο καιρό ξεκίνησα να δουλεύω εθελοντικά σε μια Μη-Κυβερνητική οργάνωση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, όπου γνώρισα και άλλες μαμάδες και έφτιαξα μια ζωή με καινούρια δεδομένα και όμορφες στιγμές. Μια μέρα λοιπόν, θυμάμαι, ξύπνησα και απλώς δεν μπορούσα άλλο να συνεχίσω να περνάω τις μέρες μου χωρίς σκοπό, χωρίς να καταλαβαίνω πώς πέρασε η μέρα και τί ακριβώς έκανα όλες αυτές τις ώρες, ήθελα κάτι πολύ περισσότερο. Έτσι ξεκίνησα να ψάχνω τί ήθελα να κάνω, τί ήταν σημαντικό για μένα και πώς ήθελα να προχωρήσω. Μου πήρε πολύ καιρό, αλλά τελικά ξεκίνησα από το πάθος που είχα εκείνη την εποχή, την ισορροπημένη διατροφή και το πώς αυτή επηρεάζει την υγεία και την ψυχολογία μας. Έτσι ξεκίνησα να σπουδάζω Ολιστική Διατροφική Σύμβουλος (Mind Body Nutrition), να βρίσκω πάλι τη φλόγα μου και ν’ ασχολούμαι με κάτι δικό μου, το οποίο τελικά μετέτρεψα σε επάγγελμα. Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα ήρθαν πολύ πιο φυσικά.

Αν γύριζες πίσω το χρόνο τί θα άλλαζες?

Κυριολεκτικά, τίποτα! Όχι γιατί όλα ήταν ρόδινα ή μου πήγαν όπως τα είχα υπολογίσει, αλλά γιατί η ζωή μου -όπως τη βλέπω από εδώ που είμαι τώρα- ήταν ένα συναρπαστικό ταξίδι. Με τα πάνω του και τα κάτω του και τις αναταράξεις και τα αναποδογυρίσματα, αλλά ήταν σίγουρα ενδιαφέρουσα. Από κάθε πρόκληση, έμαθα, έγινα σοφότερη, συνειδητοποίησα πόσο πιο δυνατή είμαι τελικά, απ’ ότι πίστευα. Κοιτάζοντας τώρα πίσω, βλέπω τα πράγματα πιο αποστασιοποιημένα, οπότε ακόμη και οι δυσκολίες μοιάζουν “μεταμφιεσμένες ευλογίες” (blessings in disguise). Χωρίς “ζόρι” και “αναποδιές”, συνήθως δεν προχωράς μπροστά (τουλάχιστον στα αρχικά στάδια της δημιουργίας του οτιδήποτε). Τώρα ξέρω ότι πρέπει να επιζητούμε αυτές τις αναποδιές, γιατί από αυτές θα μάθουμε τί να μην επαναλάβουμε, τί δεν θέλουμε και πώς να λειτουργούμε πιο αποτελεσματικά και άμεσα, αποκτώντας γνώση και σοφία.

Πώς είναι το να ζεις τόσα χρόνια εκτός Ελλάδας, ειδικά εφ’ όσον έφυγες σε σχετικά μεγαλύτερη ηλικία?

Προσωπικά απολαμβάνω τη ζωή μου στο Άμστερνταμ (όπως την απολάμβανα και στη Χαϊδελβέργη πιο πριν). Δεν είναι όλα εύκολα, μάλλον το αντίθετο, αλλά οι εμπειρίες, τα μαθήματα, όλα τα διαφορετικά πράγματα που βλέπω και ζω είναι για μένα εμπειρίες ζωής. Πιστεύω ότι οπουδήποτε και να ζεις, μπορείς να βρεις αυτά που θα κάνουν τη ζωή σου όμορφη, αρκεί να επικεντρωθείς εκεί και να ξέρεις πού να κοιτάξεις και πώς να δημιουργήσεις τις καταστάσεις και τις συνθήκες που σε κάνουν από ικανοποιημένη ως ευτυχισμένη. Μπορεί κάποιος να ζει στον τόπο που γεννήθηκε και να είναι μίζερος. Δεν έχει σημασία. Η ευτυχία είναι “εσωτερική” υπόθεση. Το αγαπημένο μου κομμάτι άλλωστε, είναι ότι συναναστρέφομαι και γνωρίζω εις βάθος ανθρώπους από όλο τον κόσμο, διαφορετικές κουλτούρες, συνήθειες, τρόπους ζωής. Είναι υπέροχο!

Τί θα συμβούλευες τις γυναίκες που σκέφτονται να κάνουν αλλαγές στη ζωή τους αλλά διστάζουν?

Δεν μου αρέσει να δίνω “συμβουλές”, γιατί η κάθε μία μας βιώνει τη ζωή της με διαφορετικό τρόπο και εκείνη ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον ποια είναι και τι της ταιριάζει. Παρ’ όλα αυτά, αν πρέπει να πω κάτι πάνω στο θέμα “αλλαγή”, επειδή έχω περάσει πολλές στη ζωή μου και είναι και η βασική επικέντρωση της δουλειάς μου, είναι ότι, οτιδήποτε και ν’ αποφασίσουμε τελικά, ο κύριος και πιο ασφαλής τρόπος να πάρουμε την απόφασή μας, είναι να ακούσουμε το ένστικτο και την καρδιά μας και όχι αυτά που λέει το μυαλό μας. Ο ρόλος του μυαλού είναι να μας κρατάει ασφαλείς και -σε αυτή την περίπτωση- ασφάλεια σημαίνει στασιμότητα και άρνηση να προχωρήσουμε μπροστά: αυτό σημαίνει λίμνασμα, μη εξέλιξη και, τελικά, απραγματοποίητα όνειρα και επιθυμίες και πολλά απωθημένα. Αυτό λοιπόν που θα έλεγα είναι: άκου την καρδιά σου και, αν δεν αισθάνεσαι αρκετά δυνατή για να προχωρήσεις σε αυτό που ξέρεις ότι θέλεις ή είσαι μπερδεμένη, έλα να τα πούμε (ή βρες έναν άνθρωπο που να σου ταιριάζει ώστε να σε στηρίξει και να σε εμπνεύσει). Είναι δικαίωμα της κάθε μίας μας να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει!

Επίσης θέλω να σας πω ότι η Ζωή ξεκινάει κάτι πολύ όμορφο τον άλλο μήνα.

Αν έχεις μια μεγάλη επιθυμία, κάτι “σε τρώει” μέσα σου και κάθε μέρα ψάχνεις να βρεις αυτό που θα σε κάνει να αισθανθείς έμπνευση, κίνητρο, ενθουσιασμό, όρεξη να ξεκινήσεις να δημιουργείς και να προχωρήσεις επιτέλους προς αυτό που ξέρεις ότι θέλεις και αξίζεις, έλα να τα πούμε.

Στις 2 Μαρτίου, καινούριος μήνα, καινούρια εποχή και την ημέρα της νέας σελήνης, ξεκινάει το mastermind “Soul Essence Business” που φέρνει μαζί solo-επιχειρηματίες που θέλουν να κάνουν τη διαφορά, αλλά δεν έχουν το κατάλληλο ανθρώπινο περιβάλλον για να αντλήσουν ιδέες, έμπνευση, κίνητρο και μεθόδους για να κάνουν στην επιχείρησή τους (υπάρχουσα ή μελλοντική) το μαγνήτη όλων αυτών που θέλουν να πετύχουν και να προσφέρουν.

Η Ζωή βρίσκεται ένα μήνυμα μακριά, και μιλάει ακριβώς σε σένα (με πολύ αγάπη). Μην διαστάσεις να πάρεις πληροφορίες! 

Facebook | Instagram

Μπείτε εδώ να διαβάσετε περισσότερες συνεντεύξεις γυναικών.