6 Πράγματα που οι Εργαζόμενες Γυναίκες Πρέπει να Μην Γράφουν σε ένα e-mail
Πιθανότατα έχετε υπόψη σας το άρθρο της Jennifer Lawrence σχετικά με το χάσμα αμοιβών ανάμεσα στα δύο φύλα.
Αν όχι, σας δίνω μια γρήγορη σύνοψη: η Jennifer Lawrence εξήγησε γιατί μετά την υποκλοπή στα αρχεία της Sony – που οδήγησε σε μια διαρροή e-mail όπου αποδεικνύεται ότι πήρε πολύ λιγότερα χρήματα από τους άντρες συμπρωταγωνιστές της Jeremy Renner, Christian Bale και Bradley Cooper στο «American Hustle» – ήταν θυμωμένη. Όχι απαραίτητα με την Sony, αλλά με τον εαυτό της. «Απέτυχα ως διαπραγματευτής, επειδή εγκατέλειψα νωρίς» έγραψε η Lawrence. Συνεχίζει προσθέτοντας ότι δεν διαπραγματεύτηκε επιθετικά, επειδή δεν ήθελε να χαρακτηριστεί ως σκληρή, καταλήγει όμως γράφοντας: «Τέλος με την προσπάθεια να βρω τον “αξιολάτρευτο” τρόπο να εκφράσω την γνώμη μου και να είμαι αγαπητή.»
Στη συνέχεια, η Alexandra Petri στην The Washington Post προχώρησε ιδιοφυώς τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα – αναγνώρισε την ονομαζόμενη Γλώσσα της «Γυναίκας σε επαγγελματική συνάντηση» και μετά μετέφρασε διάσημες προτάσεις της ιστορίας με τον τρόπο που μια γυναίκα θα τις είχε πει σε μια τέτοια συνάντηση (Για παράδειγμα: «Ελευθερία ή Θάνατος». Μια γυναίκα σε επαγγελματική συνάντηση θα έλεγε: «Dave, αν μου επιτρέπεις, θα ήθελα απλώς – πραγματικά αισθάνομαι ότι αν είχαμε ελευθερία θα ήταν υπέροχα και η εναλλακτική θα ήταν απλώς απαίσια, καταλαβαίνεις; Απλά έτσι μου φαίνεται. Δεν ξέρω.»)
Σαν μια γυναίκα που σπούδασε φιλολογία και τώρα είναι εργαζόμενη μητέρα και διαβάζει της Tyna Fey το Bossy Pants, της Sheryl Sandberg το Lean In, και της Anne Marie Slaughter το Why Women Still Can’t Have It All , αυτός ο τύπος ομιλίας με απασχολεί έντονα. Προσωπικά έχω γράψει και ξαναγράψει ένα e-mail και μια και δυο φορές, επειδή ξέρω καλά τις γλωσσικές πατερίτσες της γυναίκας σε επαγγελματικό ραντεβού και δεν θέλω να υποχωρήσω σε αυτές. Μερικές φορές τα καταφέρνω – και άλλες όχι, υποκύπτοντας στο κοινωνική δέλεαρ να ακουστώ λιγότερο άμεση από ότι θα ήθελα από φόβο μήπως φανώ πιεστική, αυταρχική, ή το χειρότερο οξύς. Μπορώ να εγγυηθώ ότι οι περισσότεροι άντρες δεν ξοδεύουν χρόνο για να σκεφτούν κάτι από αυτά. Μην με διαβάσετε λάθος, δεν λέω ότι ο τρόπος τους είναι ο σωστός τρόπος. Αυτό που λέω είναι ότι κατέληξα σε ένα κατάλογο από έξι λέξεις και φράσεις, που επισταμένως προσπαθώ να εξοστρακίσω από τον φάκελο απεσταλμένων του e-mail μου.
Εργαζόμενες γυναίκες παρακαλώ κρατήστε σημειώσεις.
1.«Λυπάμαι…»
Δεν λυπάμαι πια! Πρέπει να σταματήσουμε να απολογούμαστε όταν ζητάμε από ανθρώπους να κάνουν πράγματα, ιδιαίτερα όταν αυτό είναι μέρος της δουλειάς τους.
2.«Απλά…»
Πρέπει να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε αυτή την λέξη για να αποδυναμώσουμε ένα αίτημα ή μια γνώμη.
3.«Μπορεί να είναι ηλίθια ερώτηση…»
Όπως ξέρουμε και από το σχολείο, δεν υπάρχουν ηλίθιες ερωτήσεις. Εντάξει, μερικές φορές υπάρχουν – ρώτα όμως χωρίς προειδοποίηση.
4.«Αν θέλετε την άποψή μου …»
Ένας άντρας λέει την άποψή του χωρίς να αντισταθμίζει τις σκέψεις του με την πρόταση αυτή.
5.«Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά…»
Μην μειώνετε την ισχύ από αυτό που θέλετε να πείτε πριν καν το πείτε.
6.«Βγάζει νόημα;»
Το λέω αυτό πολύ και με εκνευρίζει! Εμπιστευτείτε ότι αυτό που γράψατε βγάζει νόημα. Μην αναρωτηθείτε φανερά στο e-mail είτε το σκέφτεστε είτε όχι.
Από την Alexandra Macon-vogue.com
Μετάφραση, επιμέλεια: Κατερίνα Σπιλάνη
SHARE
RECENT
