Νίκος Μιχαλόπουλος το νέο του βιβλίο «Θέλεις να παίξουμε;»

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΝΙΚΟΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ «ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ» ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΥΦΙΟ ΕΚΤΟΠΙΣΜΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

ΤΡΙΤΗ 16 ΜΑΪΟΥ 2017

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ ΤΟΥ ΑΚΟΝΤΙΣΜΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ.
Μια εξαιρετική ευκαιρία να ενημερωθούν και να συζητήσουν για τον σχολικό εκφοβισμό, το γνωστό bullying, είχαν οι μαθητές του γυμνασίου Ατσιπόπουλου στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες με ομιλητή τον Νίκο Μιχαλόπουλο, εκπαιδευτικό, συγγραφέα και αθλητή.
Ο Νίκος Μιχαλόπουλος με αφορμή το νέο του βιβλίο «Θέλεις να παίξουμε;» που αναφέρεται στον σχολικό εκφοβισμό, επισκέπτεται σχολεία και μιλά για το φαινόμενο, συζητά για τα παιδιά και τους δίνει μια συμβουλή ζωής: Nα έχουν όνειρα, να κυνηγούν τους στόχους τους και να μην επιτρέψουν σε κανέναν να τους πει ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν.
Έχοντας και ο ίδιος ο συγγραφέας δεχθεί λεκτική βία, ως παιδί, μεταφέρει την εμπειρία του στα παιδιά και προσπαθεί να τους επικοινωνήσει ότι δεν φταίνε για οποιοδήποτε χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς τους, είτε αυτό είναι η γλώσσα, είτε η θρησκεία, είτε ο σεξουαλικός προσανατολισμός, είτε η οικονομική επιφάνεια της οικογένειας, είτε ο σωματότυπος.
Ο κ. Μιχαλόπουλος με αφoρμή την επίσκεψή τoυ στο Ρέθυμνο μίλησε στον Team Fm για το φαινόμενο του εκφοβισμού, τονίζοντας ότι ανέκαθεν υπήρχε το bullying στην κοινωνία, ωστόσο σήμερα, θεωρεί ότι ζούμε στην πιο βίαιη φάση της σύγχρονης ιστορίας και αυτό περνάει και στις κοινωνίες των παιδιών, τα οποία εξοικειώνονται με τη βία.
«Ζούμε σε μια εποχή που εξοικειωνόμαστε με τη βία, με αποτέλεσμα τα φαινόμενα αυτά να γίνονται ακόμα πιο έντονα. Αυτή τη στιγμή ζούμε στην πιο βίαιη φάση της σύγχρονης ιστορίας.
Προσωπικά δεν έχω αισθανθεί ποτέ άλλοτε το περιβάλλον γύρω μου να είναι τόσο εχθρικό. Δείτε τι συμβαίνει με την παγκόσμια τρομοκρατία, με την ενδοοικογενειακή βία, με τον τρόπο που διασκεδάζουν τα παιδιά μας αλλά και εμείς. Ταινίες ή παιχνίδια στους υπολογιστές έχουν να κάνουν με τη βία. Υπάρχει γενικότερα κουλτούρα βίας και αν προσθέσουμε σε αυτό και πόσο ‘σκουπίδι’ έχουν φάει τα παιδιά και κυρίως μέσα από την ιδιωτική τηλεόραση που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, αν δούμε τα πρότυπα που προβάλλονται στα παιδιά, τότε εξηγείται γιατί έχουμε φτάσει σε αυτά τα άκρα», τόνισε ο κ. Μιχαλόπουλος.
«ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ BULLYING ΠΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ»
«Ο θύτης συνήθως δεν μιλάει, γιατί καταλαβαίνει ότι κάνει κάτι κακό. Το θύμα δεν μιλάει γιατί συνήθως νομίζει ότι φταίει. Όταν μεγαλώνεις και δέχεσαι λεκτική βία είτε από την κοινωνία είτε από το οικογενειακό σου περιβάλλον για ένα χαρακτηριστικό που έχεις και μπαίνεις στο περιθώριο χωρίς ουσιαστικά να φταίς, όταν κάποια στιγμή στη ζωή σου σου παρουσιαστεί ακραία μορφή βίας, τότε συνήθως δεν μιλάς γιατί νομίζεις ότι εσύ ευθύνεσαι», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μιχαλόπουλος.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ…ΔΙΑΣΗΜΟΙ
Ο ίδιος επεσήμανε ότι τα παιδιά είναι πολύ μπερδεμένα από τα πρότυπα που τους προβάλλονται από τα ΜΜΕ, δεν μαθαίνουν τις σημαντικές αξίες της ζωής. «Επισκέπτομαι πολλά σχολεία λόγω του συγγραφικού μου έργου και είναι πάρα πολύ ανησυχητικό να ρωτάς ένα παιδί τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις, αυτήν την ανόητη ίσως ερώτηση που κάνουμε στα παιδιά, αλλά καμιά φορά δίνει πολύ ενδιαφέρουσες απαντήσεις. Πάρα πολλά παιδιά απαντάνε διάσημοι.
Και όταν ρωτάς τα παιδιά τι σημαίνει αυτό δεν έχουν ξεκαθαρίσει τι είναι, γιατί ξέρουν μόνο αυτό που προβάλλεται από τα μέσα. Και τα μέσα δεν θεωρούν διάσημο έναν πραγματικά καταξιωμένο άνθρωπο με αξιοπρέπεια και αξία στον χρόνο. Θεωρούν διάσημο αυτόν που για κάποιο λόγο έγινε πάρα πολύ γρήγορα γνωστός και τα παιδιά μπερδεύονται».
Ο ίδιος ανέφερε ως χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιας επιρροής το survivor και παλαιότερα το big brother. «Άνθρωποι στην πιο παραγωγική τους ηλικία κλείνονται σε έναν χώρο, που σημαίνει ότι δεν δουλεύουν μήνες τώρα, τους καταγράφουν οι κάμερες, ο κόσμος αναπαράγει τα όσα συμβαίνουν εκεί συνέχεια. Φαίνονται σημαντικοί γιατί τους αφιερώνουν χρόνο. Και τελικά αυτός ο άνθρωπος με τα μηδέν προσόντα βγαίνει πληρωμένος και αναγνωρίσιμος και το παιδί τρελαίνεται.
Πώς να πάω να τους πω κάνε αθλητισμό, ίδρωσε, κουράσου, βάλε στόχους που μπορεί να μην τους πραγματοποιήσεις τελικά, αλλά αυτή είναι η ζωή, εξέλιξε τον εαυτό σου;».
Ο κ. Μιχαλόπουλος υπογραμμίζει ότι σκόπιμα τα μέσα δεν δίνουν σημασία στους άξιους ανθρώπους, διότι αυτό που θέλουν είναι μια γενιά εύκολων καταναλωτών και «για να είσαι έτσι δεν μπορεί να είσαι και πολύ σκεπτόμενος. Γι’ αυτό προσφέρουν σκουπίδια».
«Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ»
Ο συγγραφέας τονίζει ότι από τη δεκαετία του ’90 και μετά κερδίζει έδαφος η απάθεια γι’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μας στην κοινωνία. «Θα μπορουσαμε να φανταστούμε παλαιότερα την Αμερική με πρόεδρο τον Ντ. Τραμπ; Έναν άνθρωπο που δεν έκρυψε τον φασισμό, τον τραμπουκισμό και τον σεξισμό του. Ίσια ίσα πάτησε σε αυτά και κάποιοι ‘τσίμπησαν’. Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει πολύ, ειδικά αυτούς που έχουν μικρά παιδιά. Στην εποχή μας η επανάσταση είναι να κλείσουμε τις τηλεοράσεις μας και να επικεντρωθούμε στην οικογένεια και τον εαυτό μας και να ανακαλύψουμε τα πράγματα που έχουν πραγματική αξία στη ζωή».
Η γοητεία του κόσμου είναι η διαφορετικότητα
Ο υπότιτλος του βιβλίου «όμως όλα τα πράγματα στη ζωή δεν είναι παιχνίδι», έχει μεγάλη σημασία, λέει ο συγγραφέας.
Πρόκειται για τέσσερις διαφορετικές ιστορίες, με οκτώ ήρωες, μπροστά και πίσω στο χρόνο, έτσι έχουμε την ευκαιρία να δούμε πώς είναι σήμερα η κατάσταση και πώς διαμορφώνονται οι ρόλοι θύτη –θύματος. «Πηγαίνουμε την ιστορία μας 20 χρόνια μετά όπου δυστυχώς κάποιοι από τους ήρωες δεν είναι πια μαζί μας όμως για τους υπόλοιπους ενώνονται κάποια στιγμή οι δρόμοι τους κι εκεί ανοίγει ένα σημαντικό παράθυρο -ελπίδα στην όλη την ιστορία. Ήθελα να είμαι ειλικρινής για αυτό χρησιμοποίησα μια γλώσσα πραγματική, μια γλώσσα που μιλάμε όλοι μας. Η αισιοδοξία και η ελπίδα όμως ασφαλώς και πρέπει να υπάρχουν και είναι στο χέρι μας αυτό. Αν συνειδητοποιήσουμε ποια είναι τα προβλήματά μας, έχουμε κάνει το πρώτο βήμα για να τα αντιμετωπίσουμε. Στο θέμα του bullying το πιο σημαντικό είναι να μιλήσουμε και αυτό ήθελα, να κάνω τα παιδιά να μιλήσουν. Η μυστικότητα είναι το προστατευτικό κουκούλι της βίας».
Ο ίδιος ο συγγραφέας μίλησε για τα δικά του βιώματα στα παιδιά, καταθέτει τη δική του αλήθεια όπως λέει.
«Ξεκίνησα αθλητισμό και όταν μπήκα στα στάδια το πρώτο πράγμα που άκουσα ήταν ότι δεν θα γίνω αθλητής γιατί με θεωρούσαν ατάλαντο. Είχα δεχθεί στο δημοτικό εκφοβισμό γιατί ήμουν ένα κοντό και παχουλό παιδί που δεν έπαιζε ποδόσφαιρο. Εκρηκτικός συνδυασμός για ένα παιδί της εποχής, που με έβαζε στο περιθώριο. Μέσα από τον αθλητισμό βρήκα τα πατήματά μου. Είδα ότι υπάρχουν τρόποι να αισθανθείς καλά με τον εαυτό σου. Ο αθλητισμός σου μαθαίνει να χάνεις, να συγκεντρώνεσαι στον σκοπό σου και να μη δίνεις σημασία στην αμφισβήτηση που θα δεχθείς. Σε μαθαίνει να συνεχίζεις και να γίνεσαι δυνατός.
Η γοητεία του κόσμου είναι η διαφορετικότητα, δεν πρέπει να μας τρομάζει, και αυτό το μαθαίνουμε με τον αθλητισμό», τόνισε.
Αυτό που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν τα παιδιά, σύμφωνα με τον ίδιο είναι ότι το όνειρο έχει μεγάλη δύναμη. «Αυτό θέλω να πω στα παιδιά, να έχουν όνειρο και να μην επιτρέψουν σε κανέναν ποτέ να τους πει ότι είναι μεγάλα τα όνειρά τους για να τα κατακτήσουν».
X.B.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Οι μαθητές, οι καθηγητές και η Δ/νση του Γ/σίου Ατσιποπούλου ευχαριστούμε θερμά τον κ. Νίκο Μιχαλόπουλο (παιδαγωγό, αθλητή και συγγραφέα) για την εξαιρετική του παρουσίαση με την οποία μετουσίωσε τη θεματική εβδομάδα του Σχολείου μας σε μια αυθεντική εμπειρία ζωής και αλήθειας. Με λόγο που καθήλωσε το ακροατήριο μετάγγισε αξίες και μηνύματα για την υπέρβαση των προσωπικών ορίων, την πραγμάτωση των ονείρων, την επιμονή και την ανυπόταχτη θέληση και κυρίως για την ανθρωπιά και τη μαγεία της ζωής όπου όλοι χωράνε, όλοι είναι απαραίτητοι και κανείς δεν περισσεύει…
Η σχολική κοινότητα του Γυμνασίου Ατσιποπούλου.